Η Τζεμαλιέ και οι φονιάδες

Η Λευκαρίτισσα Τζεμαλιέ είναι σήμερα 72 ετών. Ζει στο χωριό Βουνό κάτω από την τεράστια σημαία στον Πενταδάκτυλο. Την επισκέφτηκα τον Ιούνιο του 2007 στο πλαίσιο δημοσιογραφικής έρευνας για τα εγκλήματα του ’74. Με πήγε εκεί η συνάδελφος Σεβγκιούλ Ουλουτάγ. Τη βρήκαμε να κεντά λευκαρίτικο, με την Κύπρο και περιστέρια της ειρήνης. Μας έφτιαξε καφέ και περίμενε. «Τι έγινε στις 14 Αυγούστου 1974;» τη ρώτησα. Τα δάκρυα άρχισαν να στάζουν στην ποδιά της. «Ήρθε σπίτι μας ο Αντρίκκος. Ο Τζουμά καθόταν στην αυλή και έπαιζε με τον εξάχρονο Ρεσιάτ και την εννιάχρονη Οντζιέ (είχαν πέντε παιδιά). «Άφησ’ τα μωρά τζιαι πάμε» του είπε ο Αντρίκκος, ενώ με το ίδιο προστακτικό ύφος είπε και στον δεκαεννιάχρονο Χαμίτ να τον ακολουθήσει. Στο διπλανό σπίτι ήταν ένα δεκατριάχρονο αγόρι, το οποίο μάζεψε ο Αντρίκκος παρά τη διαμαρτυρία της μάνας του ότι ήταν μικρούλης. «Γιατί βυζάννεις τον τζι εν μιτσής;» σχολίασε ο Αντρίκκος. Η Τζεμαλιέ ήπιε μια γουλιά νερό και συνέχισε, «Αν δεν ήταν το λευκαρίτικο να χάνεται ο νους, θα είχα πελλάνει ως τωρά. Θωρώ τους ομπρός μου 33 χρόνια, έτσι φοϊτσιασμένους να τους παίρνουν να κακοθανατίσουν»… (θυμήθηκα τον Βασίλη Μιχαηλίδη κι ανατρίχιασα). «Τώρα που ανοίγουν τους τάφους, θέλεις τα οστά τους;» ρώτησα. «Θέλω τα, να τα θάψουμε όπως πρέπει. Να τους φυτέψουμε φκιόρα, να τους ποτίζουμε με νερό. Και να με θάψουν τζι εμένα μαζί του, που έσσιει που τότες πεθανίσκω κάθε μέρα». Την περασμένη Κυριακή στο Βουνό η Τζεμαλιέ έθαψε τον Τζουμά και τον Χαμίτ μοιρολογώντας, «θάψετέ με μαζί με τον γιο μου». Την επόμενη μέρα, η πρώην υπουργός Εξωτερικών Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή ανήρτησε στον «τοίχο» της στο Facebook προσωπική παρέμβαση εκφράζοντας «ειλικρινή δημόσια απολογία προς τους Τουρκοκύπριους συμπατριώτες μας για τα αποτρόπαια εγκλήματα που διαπράχθηκαν στις 14 Αυγούστου 1974 από εξτρεμιστές της ΕΟΚΑ Β΄ σε βάρος 126 γυναικοπαίδων στα χωριά Αλόα, Μαράθα και Σανταλάρη και 85 άμαχων ανδρών από το χωριό Τόχνη», ψέγοντας το γεγονός ότι το επίσημο κράτος δεν διέταξε έρευνα κατά των εγκληματιών, ενώ αναφέρθηκε και στα αποτρόπαια εγκλήματα Τουρκοκύπριων εξτρεμιστών και του κατοχικού στρατού κατά άμαχων Ελληνοκυπρίων. Η κ. Μαρκουλλή δεν χρειάζεται δικηγόρο και δεν έχω τέτοια πρόθεση, ωστόσο οι ύβρεις που αναρτήθηκαν στον τοίχο της παρουσιάζουν την εικόνα μιας κοινωνίας φασίζουσας, άξεστης και θλιβερής. Προς τούτο, έχω να πω ότι αυτή η κοινωνία ανέχεται για μισό αιώνα τώρα εγκληματίες πολέμου και από τις δύο κοινότητες, όχι μόνο να ζουν ανάμεσά μας, αλλά να υπηρετούν και σε αξιώματα. Είναι γνωστοί στην κοινωνία οι Τουρκοκύπριοι εξτρεμιστές από το Τέμπλος που εκτέλεσαν εν ψυχρώ 39 Ελληνοκύπριους αιχμαλώτους στον Βοτανικό Κήπο Κερύνειας, όπως και οι τρεις από την Επηχώ που δολοφόνησαν 19 αμάχους στο Παλαίκυθρο. Όπως είναι γνωστός ο Αντρίκκος και η παρέα του που δολοφόνησαν τους Τουρκοκυπρίους της Τόχνης. Γνωστοί και μη εξαιρετέοι και οι φονιάδες των 126 γυναικοπαίδων της Μαράθας. Ένας εξ αυτών μάλιστα υπηρέτησε στην εκπαίδευση ως θεολόγος και σύμβουλος στην Αρχιεπισκοπή. Ο δε άλλος, δικηγόρος, κατοικοεδρεύει στα δικαστήρια, ενώ και οι υπόλοιποι διηγούνται ακόμα πώς «βίαζαν τες Τουρκούες». Όλοι αυτοί κι άλλοι τόσοι ανάμεσά μας και τους γνωρίζουν κόμματα και κομματάκια…