Αυτός ο τόπος πάντοτε έπασχε από έλλειψη εμπνευσμένων και τολμηρών ηγετών και πέρα από ελάχιστες εκλάμψεις, όσοι ηγήθηκαν της χώρας υπήρξαν κυρίως πολιτικοί χαμηλής εμβέλειας, με εγωπαθή χαρακτήρα και τυχοδιωκτικό DNA. Εξού και απέτυχαν οικτρά, όπως ομολογούν οι τραγωδίες που βιώσαμε μέσα σε 58 χρόνια, καθώς και τα δεδομένα επί του εδάφους σήμερα. Ανάμεσα στους ηγέτες που από την ανεξαρτησία και εντεύθεν ανέλαβαν το ύπατο αξίωμα ήταν και ο αυτοαποκαλούμενος μαρξιστής-λενινιστής Δημήτρης Χριστόφιας.
Την περασμένη Κυριακή σε συνέντευξή του στην τ/κ εφημερίδα «Κίμπρις», είπε ότι στην ε/κ κοινότητα υπάρχουν κύκλοι που κατηγορούν τον Νίκο Αναστασιάδη ότι συζητάει με τον Μεβλούτ Τσαβούσογλου λύση δύο κρατών και πρόσθεσε: «Άτομα που βρίσκονται στον κύκλο του κ. Αναστασιάδη (π.χ. ο δημοσιογράφος Διονύσης Διονυσίου από το ΔΗΣΥ), τον κατηγορούν με το πρόσχημα ότι συζητά λύση δύο κρατών». Είναι ενδεικτικό της πολιτικής ένδειας που τους χαρακτηρίζει, να είναι ηγέτες και μέλη του Εθνικού Συμβουλίου και να μην έχουν τα… κότσια, να πουν τα πράγματα με το όνομά τους και προτιμούν να τα φορτώνουν σε άλλους.
Όπως έγραψα σε αυτή τη στήλη, ο Αβέρωφ Νεοφύτου που μίλησε για τσουνάμια, το άκουσε στο Προεδρικό πολύ πριν από τους άλλους αρχηγούς, οι αρχηγοί του Ενδιάμεσου το άκουσαν από τον Πρόεδρο τον περασμένο Φεβρουάριο, ενώ ο Άντρος Κυπριανού που το άκουσε από πολιτικό αρχηγό και το είπε δημοσίως έγινε στόχος της κυβερνητικής προπαγάνδας, λόγω του ότι ο Πρόεδρος δεν έχει τα κότσια να το πει δημοσίως. Γενικώς η πολιτική ηγεσία αναζητεί αποδιοπομπαίο τράγο, εκτός του σιναφιού της, για να φορτώσει αυτά που δεν τολμά η ίδια να πει. Περί τόλμης, αγαπητέ κ. Χριστόφια, και μάλιστα επαναστατικής, μίλησε ο εκ των ηγετών της Γαλλικής Επανάστασης Λουί Αντουάν ντε Σαιν-Ζιστ, ο οποίος πλήρωσε με τη ζωή του την αφοσίωσή του στην επανάσταση: «Τολμήστε! Αυτή η λέξη περιέχει όλες τις πολιτικές της επανάστασής μας». Εσείς όμως την κρίσιμη ώρα όχι μόνο δεν τολμήσατε, αλλά ακολουθώντας πάλι οδηγίες της Μόσχας, μέσα σε μια νύχτα, ανατρέψατε την ολοφάνερη πρόθεση της συνδιάσκεψης του ΑΚΕΛ, προβάλλοντας το γελοιωδέστατο: «ψηφίζουμε όχι για να τσιμεντώσουμε το ναι». Δεκατέσσερα χρόνια μετά, αντί να έχουμε επιστρέψει στο Βαρώσι, τη Μόρφου και 50 χωριά, αντί να έχουν αποχωρήσει όλα τα κατοχικά στρατεύματα, εσείς ο ίδιος, λέτε στους Τ/κ δημοσιογράφους ότι «σε περίπτωση που δεν επιλυθεί το Κυπριακό, στην πορεία, οι Ε/κ και Τ/κ θα βρεθούν αντιμέτωποι με ένα πολύ σκοτεινό μέλλον».
Πού πήγε όμως τόσο τσιμέντο που ρίξατε το 2004 στον λάκκο του «Όχι»; Αυτό το καίριο ερώτημα δεν είδα να το έχετε απαντήσει κ. Χριστόφια. Ο Καρλ Μαρξ, στην 11η του θέση για τον Φόιερμπαχ, η οποία αναγράφεται και στην ταφόπλακά του στο Λονδίνο, είπε: «Οι φιλόσοφοι έχουν απλά ερμηνεύσει τον κόσμο με διάφορους τρόπους. Το θέμα είναι να τον αλλάξουμε», κι εσείς πρόεδρε Χριστόφια, στην πιο κρίσιμη ώρα που έπρεπε να τολμήσετε την επαναστατική αλλαγή, που θα επανένωνε την πατρίδα μας, ακούσατε άλλων τα κελεύσματα και κιοτέψατε να αλλάξετε τον κόσμο.
Διότι ο κόσμος αλλάζει όχι με τη φιλοσοφία, αλλά με πράξεις και ο Μαρξ το είπε εξαιρετικά γλαφυρά κι αυτό: «Η φιλοσοφία είναι για τον πραγματικό κόσμο ό,τι είναι ο αυνανισμός για τη σεξουαλική πράξη». Δυστυχώς, με το τσιμέντωμα αφήσατε, σύντροφε Χριστόφια, την Κύπρο στον αυνανισμό. Ενδεχομένως να προγραμματίζατε να το λύσετε, όταν θα γινόσασταν πρόεδρος μετά τον Τάσσο. Όμως οι δυνατότητες για επαναστατικές αλλαγές δεν προσφέρονται καθημερινά κ. Χριστόφια, και η ζωή. που στην έπαρση της εξουσίας τυφλώνει σοφούς και μωραίνει υπερφίαλους, μπορεί να σε φέρει ακόμα και ενώπιον ανείπωτων τραγωδιών, που στο τέλος να εύχεσαι αυτό που και πάλι είπε, τραγικά, ο Καρλ Μαρξ: «Καλύτερα ένα άθλιο τέλος παρά μια αθλιότητα χωρίς τέλος».
