Οφειλόμενη Τιμή

Γιορτές ήταν και πέρασαν. Τα φώτα σβήνουν, η λάμψη χάνεται, η πραγματικότητα επιστρέφει. Προτού χαθεί το γιορτινό άρωμα οι μονομάχοι των Προεδρικών Εκλογών επέστρεψαν στα κάγκελα, λες και δεν έφυγαν για το εορταστικό διάλειμμα. Μαζί με αυτούς και όλοι εμείς που «τρέχουμε» την καθημερινή ενημέρωση.

Με τον καιρό να μη λέει να χειμωνιάσει, την καθημερινή ατζέντα να προκαλεί πλήξη στους πολίτες, μέσα σε αυτό το τοπίο υπάρχουν και γεγονότα που μοιάζουν με ηλιαχτίδα και αξίζουν της προσοχής όλων. Το πρώτο αφορά τον επαναπατρισμό στην Ελλάδα του πληρώματος της ακταιωρού «Φαέθων» που έπεσαν κατά τους βομβαρδισμούς της Τηλλυρίας, από την τουρκική πολεμική αεροπορία. Την ερχόμενη Τρίτη μετά από 53 χρόνια οι πεσόντες και όχι αγνοούμενοι, ελλαδίτες του «Φαέθων» θα επιστρέψουν στη γενέθλια γη. Δεν θα ασχοληθώ με τη καθυστέρηση ούτε θα μεμψιμοιρήσω για τις ευθύνες που υπάρχουν.

Όχι γιατί είναι ήσσονος σημασίας, αλλά γιατί σε τέτοιες περιπτώσεις αυτό που μετρά είναι η μεγάλη εικόνα. Ότι έστω και μετά από 53 χρόνια δεν ξεχάστηκαν σε μια άκρη του κοιμητηρίου, Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στη Λευκωσία. Έστω και λίγοι φρόντισαν να κλείσουν μια από τις πολλές θλιβερές ιστορίες της Κύπρου με την απόδοση της οφειλόμενης τιμής. Να προκαλέσουν τη μνήμη όλων μας ότι κάποιοι σε αυτό το τόπο θυσιάσθηκαν για το ιδανικό της ελευθερίας. Έστω και για εικοσιτέσσερις ώρες, την ερχόμενη Τρίτη θα θυμηθούμε πως το πλήρωμα του «Φαέθων» δεν γύρισε την πλάτη στα τουρκικά αεροπλάνα. Το δεύτερο γεγονός είναι με αφορμή την έλευση του πρώτου πλοίου ανοικτής θαλάσσης της Εθνικής Φρουράς.

Η αξία εδώ δεν έγκειται στο καθεαυτό γεγονός, που είναι η απόκτησή του. Το πλωτό μέσο θα φέρει την ονομασία Αρχιπλοίαρχος ΠΝ Α. Ιωαννίδης, το όνομα του αείμνηστου Διοικητή της Ναυτικής Βάσης που έπεσε στο Μαρί. Μια κίνηση με τεράστια σημασία. Το πρώτο πλωτό μέσο του Πολεμικού Ναυτικού, ανοικτής θαλάσσης θα φέρει το όνομα ενός Έλληνα στρατιώτη που δεν εγκατέλειψε τη θέση του, όχι εν καιρώ πολέμου αλλά εν καιρώ ειρήνης.

Η πολιτεία όφειλε και το έπραξε. Στο πρόσωπο του Ανδρέα Ιωαννίδη αποδίδεται η οφειλόμενη τιμή σε όλους εκείνους που στάθηκαν ακλόνητοι απέναντι στο χρέος που επωμίστηκαν. Για όλους εμάς η μνήμη είναι η ελάχιστη πράξη απέναντι στο μεγαλείο της θυσίας όλων εκείνων που πρόταξαν ιδανικά.