Του Απόστολου Τομαρά
Τα όσα συμβαίνουν ανοιχτά του Κάβο Γκρέκο την τελευταία εβδομάδα, αποτελούν μια θλιβερή επιβεβαίωση ότι ποτέ δεν διδαχθήκαμε από την ιστορία.
Μετά από 58 χρόνια κρατικής υπόστασης και έχοντας βιώσει μια εισβολή και κατοχή, καταφέραμε στην κυριολεξία να περιμένουμε από τρίτους να υπερασπιστούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μας ενοχλεί που ο Γ.Γ του ΟΗΕ εξέφρασε μια απλή λύπη, μας ενοχλεί η ερμαφρόδιτη αντίδραση των εταίρων μας στην Ε.Ε, μας ενοχλούν οι «σύμμαχοί» μας που δεν είπαν μια λέξη, και δεν μας ενοχλεί ο ίδιος μας ο εαυτός.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν γεννήθηκε μέσα στην οικονομική κρίση, εντούτοις οι ηγέτες μας από το 60 μέχρι και σήμερα, κατάφεραν να αφήσουν αυτό το κράτο,ς γυμνό στις ορέξεις του κάθε Ερντογάν. Χτίζαμε παλάτια, αγοράζαμε λιμουζίνες, κάναμε χλιδάτη ζωή λες και ζούσαμε στα τείχη της Ιερουσαλήμ, λες και δεν γνωρίζαμε τι θα πει απειλή. Κάναμε τα πάντα, εκτός από το πιο βασικό. Να προετοιμασθούμε για να προστατέψουμε αυτό που μας παράδωσαν οι παλιότεροι. Την υπόστασή μας. Η Κύπρος έζησε μια τουρκική εισβολή, ζει την κατοχή, και παρά ταύτα δεν κατάφερε ποτέ να στηριχθεί στα δικά της νύχια. Και τώρα που ήλθε η ώρα κάνουμε πανηγύρια με ξένα νύχια.
Περιμένουμε από τους Ιταλούς να μας προστατέψουν προτάσσοντας στην ΑΟΖ τα πολεμικά τους πλοία, απέναντι από τα τουρκικά. Λες και οι Τούρκοι αμφισβητούν τη Σικελία. Περιμένουμε από την ΕΝΙ να πει, «άι σιχτίρ» στον Ερντογάν και τα παχυλά συμβόλαια της και να σταθεί στο πλευρό, της μικρής και αδύναμης Κύπρου γιατί αυτό είναι το ηθικό και το δίκαιο. Είχαμε το χρόνο να προετοιμασθούμε και σφυρίζαμε αδιάφορα.
Την κρίση με τους Τούρκους ανοιχτά του Κάβο Γκρέκο δεν θα την ξεπεράσουμε εύκολα. Που υπάρχει στον πλανήτη νησιωτικό κράτος και να μην έχει πολεμικό ναυτικό; Πουθενά. Και το Ισραήλ δεν είναι μεγάλο κράτος, όμως το πρώτο που έπραξε ήταν να θωρακιστεί. Οι Εβραίοι κυνηγήθηκαν και υπέφεραν όπως και εμείς. Όμως διδάχθηκαν από τα όσα βίωσαν. Και το κυριότερο, πήραν στα χέρια τους την ασφάλειά τους.
Εμείς περιμένουμε, πότε τους Γάλλους, πότε τους Πορτογάλους, και πότε τους Αμερικανούς. Άδικα περιμένουμε. Και επειδή σιχαίνομαι την λογική «όλοι σε ένα τσουβάλι» υπήρχαν κάποιοι Φλωράκηδες, κάποιοι Νάσιδες, και κάποιοι αξιωματικοί της ΕΦ που φώναζαν από το 1990 και εντεύθεν για αυτό που βιώνουμε. Δεν τους άκουσε κανείς. Στα συρτάρια του Υπουργείου Άμυνας, ενδεχομένως να υπάρχουν ακόμα απόρρητες εκθέσεις και εισηγήσεις. Και αν σήμερα η Εθνική Φρουρά, στην Ξηρά είναι μια αξιοπρεπείς δύναμη, και αν σήμερα το Πολεμικό Ναυτικό απέκτησε ένα πλοίο της προκοπής, αυτό οφείλεται σε κάποιους ρομαντικούς. Δεν φθάνουν όμως. Η Τουρκία είναι ένα κράτος πειρατής, στην περιοχή και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται. Δεν ήμουν, δεν είμαι, και δεν θα είμαι ποτέ φουστανελάς. Αλλά αν κάποιος δεν σε σέβεται, πρέπει να σε φοβάται.
Η Κύπρος είναι μέρος στρατηγικών συμφωνιών με κράτη της περιοχής, με κάποια από αυτά μάλιστα έχει και στρατιωτικές συμφωνίες. Το Κάιρο απάντησε όπως έπρεπε στον Τούρκο Υπουργό Εξωτερικών για την ΑΟΖ της Κύπρου. Το Ισραήλ το άκουσε κανείς; Τι αμυντική συνεργασία έχουμε υπογράψει με τους «φίλους» μας στο Τελ Αβίβ; Μόνο για ασκήσεις και να αλωνίζουν στο Τρόοδος; Και επί της ουσίας. Ακόμα και αν οι Τούρκοι αποχωρήσουν, η ιστορία στο Κάβο Γκρέκο δεν θα καταγραφεί ως ένα ακόμη περιστατικό τουρκικής προκλητικότητας όπως τόσα άλλα. Όσο το κυπριακό θα παραμένει άλυτο η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα μπορεί να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς της πόρους.
Η δε παρεμπόδιση του γεωτρύπανου, από Τουρκικά πολεμικά πλοία και η παραμονή του, εδώ και μια εβδομάδα 57 ναυτικά μίλια ανοιχτά της Λάρνακα τι συνιστά;
