Της Μαρίνας Οικονομίδου
«Σας αγαπώ σας ευχαριστώ και σας χρωστώ το καλύτερο!» ήταν η τοποθέτηση του Νίκου Αναστασιάδη στο στάδιο ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ κατά την επανεκλογή του. Είχαν προηγηθεί βεβαίως οι προεκλογικές του δεσμεύσεις ότι σε περίπτωση εκλογής του σε μία δεύτερη και τελευταία θητεία, κανένας δεν θα είναι αντίπαλος, αντίπαλος θα είναι τα προβλήματα που ο λαός και η πατρίδα μας αντιμετωπίζει.
Η κοινωνία του έδωσε μία ισχυρή εντολή. Είτε γιατί θεώρησε πως ήταν το μη χείρον βέλτιστο, είτε γιατί έκρινε την θητεία του επιτυχημένη και θα έπρεπε να συνεχίσει, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Και το σίγουρο είναι πως του δόθηκε μία σημαντική ευκαιρία να διορθώσει πολλά. Είναι ο δεύτερος πρόεδρος μετά τον Γλαύκο Κληρίδη που όχι μόνο επανεκλέγεται για μία δεύτερη θητεία αλλά κατορθώνει να το κάνει πράξη χωρίς να μπει στη στενωπό των συνδιαλλαγών θέσεων και αξιωμάτων με άλλα πολιτικά κόμματα. Γι΄ αυτό ακριβώς τον λόγο αλλά και εξαιτίας του ότι η προηγούμενη θητεία θεωρήθηκε εν πολλοίς μία διαχειριστική κατάσταση παρά πενταετία καθαρών πολιτικών επιλογών και αποφάσεων, ο Νίκος Αναστασιάδης θα πρέπει να δώσει το δικό του πολιτικό στίγμα αλλά και να κάνει εκείνες τις βαθιές τομές στο κράτος που δεν τολμούσε την προηγούμενη πενταετία. Άλλωστε αυτή τη φορά δεν θα τον κρατά πίσω η ανησυχία της επανεκλογής.
Το βράδυ της δεύτερης Κυριακής, προτού ακόμη κλειδώσει το αποτέλεσμα, στο επιτελείο του Νίκου Αναστασιάδη, γίνονταν οι προετοιμασίες για τη μεγάλη νίκη. Είχε αποσταλεί σχετικό μήνυμα προς τα μέλη και φίλους του κόμματος να προσέλθουν στο επιτελείο της Λεωφόρου Μακαρίου για να ακούσουν την πανηγυρική ομιλία επανεκλογής του Νίκου Αναστασιάδη. Πέρα από τους κλειστούς δρόμους, τις νταλίκες και τα λεωφορεία που είχαν καταφθάσει στο επιτελείο είχαν στηθεί μικρόφωνα στο μπαλκόνι για την πανηγυρική ομιλία. Καταφθάνοντας ώρα αργότερα, στο πλήθος που ζητωκραύγαζε, τίποτα δεν θύμιζε πως η Κύπρος είναι έτοιμη να μπει σε μία νέα εποχή. Αντιθέτως ο Νίκος Αναστασιάδης βγήκε στο μπαλκόνι, να κάνει μία ομιλία ως άλλος Μακάριος ή Χουάν Περόν, παρά ως ένας πρόεδρος ενός σύγχρονου κράτους. Περιτριγυρισμένος βεβαίως, από πολιτικούς μαϊντανούς αλλά και πρόσωπα που ξεθάφτηκαν για λίγο από την πολιτική λήθη περιμένοντας ανταλλάγματα εξαιτίας της νίκης.
Και αν οι πανηγυρισμοί της νίκης είχαν κάθε δικαίωμα να όζουν παλαιοκομματισμού, αναμέναμε κάτι καλύτερο την επόμενη μέρα και δη στην σύνθεση του νέου υπουργικού σχήματος. Δεν θέλουμε να είμαστε άδικοι, είναι σίγουρα θετικό το γεγονός ότι κράτησε τη δυνατή ομάδα των σαραντάρηδων στα καίρια πόστα, όπως επίσης και ο εμβολιασμός του σχήματος με πρόσωπα που έχουν βάλει πλάτη κατά τον προεκλογικό και έχουν δοκιμαστεί. Από εκεί και πέρα όμως τι; Από τη στιγμή που αποτελεί τον πρώτο πρόεδρο που εκλέγηκε χωρίς να προχωρήσει σε ένα πολιτικό αλισβερίσι θέσεων με άλλους, θα μπορούσε να έχει μεγάλη ελευθερία κινήσεων και επιλογών και να κάνει πράξη την κυβέρνηση ευρείας αποδοχής. Για παράδειγμα, μας κάνει εντύπωση, πως ένα πρόσωπο που δεν έχει καμία σχέση με τον τομέα της υγείας αλλά και με το Γενικό Σχέδιο Υγείας μπορεί να φέρει εις πέρας το δυσεπίλυτο έργο του ΓεΣΥ.
Πώς ένα πρόσωπο που προέρχεται από το κατεστημένο του υπουργείου Παιδείας με δεσμούς με τα εκπαιδευτικά συμφέροντα και την Εκκλησία μπορεί να κάνει τομές και αλλαγές στην εκπαίδευση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχουν πολλοί νέοι, πέραν του κομματικού σωλήνα, που έχουν πετύχει πολλά και θα μπορούσε να τους αξιοποιήσει, παρά να μείνει στην εύκολη επωδό της κομματικής νεολαίας. Και αν αυτά τα άτομα έχουν τον χρόνο να αποδείξουν εαυτούς και να μας διαψεύσουν, το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι ο επαναδιορισμός προσώπων που όχι μόνο δεν έχουν να επιδείξουν έργο, αλλά αποτελούν βαρίδι για τον ίδιο. Είναι πολύ δύσκολο συνεπώς να αντιληφθούμε, τι κρατά τον Ιωνά Νικολάου στο κυβερνητικό σχήμα, τη στιγμή που ο άνθρωπος έχει αφήσει πολλές φορές εκτεθειμένο τον πρόεδρο από την πολιτική του ανικανότητα.
Ίσως να είναι το πρώτο σημάδι, πως τίποτα δεν θα αλλάξει σε μία παλαιοκομματική κυπριακή κοινωνία, βαθιά συντηρητική. Το ζήτημα είναι πως μας είχε υποσχεθεί πολλά. Τα καλύτερα άλλωστε όπως είπε, μας αξίζουν. Αναμένουμε να τα δούμε στη συνέχεια. Κρατώντας βέβαια μικρό καλάθι.
