ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ένα ακόμη «απίθανο» σενάριο για ΑΟΖ και Κυπριακό

Πριν από λίγα εικοσιτετράωρα, στην Λευκωσία επικρατούσε κλίμα ευφορίας και ικανοποίησης σχετικά με την πρόοδο των ερευνών για το φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι νέες ανακαλύψεις αναπτέρωναν το ηθικό της ε/κ πλευράς, η οποία έστρεφε γεμάτη ελπίδες το βλέμμα της στον νέο κύκλο των ερευνών.

Σε αυτό το γενικό κλίμα ευφορίας, κάθε φορά που θέταμε το ζήτημα των ενδεχόμενων κινήσεων και αντιποίνων εκ μέρους της Τουρκίας, η απάντηση που λαμβάναμε ήταν μια και μοναδική: «Η Τουρκία είναι στριμωγμένη με την πλάτη στον τοίχο και περιφερειακά απομονωμένη. Δεν πρόκειται να κάνει τίποτα περισσότερο από το να εξαπολύει απειλές και να θέτει τις συνηθισμένες οδηγίες Navtex».

Η προαναφερόμενη «αφελής» ανάγνωση των εξελίξεων χάθηκε από το επίκεντρο της επικαιρότητας απότομα όταν το απόγευμα της Παρασκευής έγινε γνωστή η είδηση του νέου συμβάντος στην κυπριακή ΑΟΖ. Οι εξελίξεις που ακολούθησαν στην συνέχεια είναι γνωστές σε όλους μας. Από το βράδυ της Παρασκευής ως την στιγμή που δημοσιευόταν το συγκεκριμένο άρθρο γνώμης, η ντόπια κοινωνία παρακολούθησε με απογοήτευση και προβληματισμό την αδυναμία της ιθύνουσας πολιτικής τάξης να «διαβάσει» σωστά την όλη κατάσταση και να αντιδράσει. Έτσι, η Κύπρος έμεινε σε θέση θεατή, στηρίζοντας όλες τις ελπίδες της στην Ρώμη και στον διεθνή παράγοντα.

Με την κορύφωση της έντασης στην κυπριακή ΑΟΖ, εκείνοι οι κύκλοι της Λευκωσίας οι οποίοι μέχρι την Παρασκευή προέβαλλαν την άποψη ότι «η Τουρκία δεν πρόκειται να πράξει τίποτα στην ΑΟΖ μας», άλλαξαν στρατηγική και επικέντρωσαν την προσοχή τους σε μια σειρά σεναρίων. Κάποιοι πιστεύουν ότι ο διεθνής παράγοντας και συγκεκριμένα τα μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα στην περιοχή μας θα βοηθήσουν την Κύπρο να αντιμετωπίσει την προκλητικότητα της Τουρκίας. Άλλοι αναλυτές προβλέπουν την κορύφωση της έντασης. Ενώ οι επικριτές της κυβέρνησης του Νίκου Αναστασιάδη «ποντάρουν» στην τελική ήττα της κυπριακής πλευράς με την ματαίωση όλων των ερευνών στην κυπριακή ΑΟΖ.

Εφόσον η Λευκωσία μας παρέχει απλόχερα διάφορα σενάρια προς συζήτηση έτσι και εγώ, στα πλαίσια του συγκεκριμένου σύντομου άρθρου γνώμης, επιλέγω να εστιάσω σε ένα σενάριο, το οποίο ενδέχεται να φανεί σε κάποιους από τους αναγνώστες ως ένα «απίθανο έργο φαντασίας».

Το δικό μας σενάριο λοιπόν έχει ως σημείο εκκίνησης το έντονο διπλωματικό παρασκήνιο που θα λάβει χώρα κατά τις επόμενες ημέρες στο Κυπριακό. Με την εμπλοκή του διεθνούς παράγοντα και των Μεγάλων Δυνάμεων οι δυο πλευρές θα ξεκινήσουν μια προσπάθεια για την επίτευξη διεξόδου από την κρίση (όπως ακριβώς συνέβη πριν από λίγα χρόνια πριν την επιστροφή του κ. Αναστασιάδη στο τραπέζι των συνομιλιών). Από το αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας θα κριθεί η τροπή των εξελίξεων στην ΑΟΖ, αλλά και η επανέναρξη των συνομιλιών. Σε περίπτωση αδιεξόδου, η συζήτηση εναλλακτικών σεναρίων με μπούσουλα την τελική διχοτόμηση θα αποτελεί μονόδρομο για την Κύπρο (Εν τω μεταξύ, οι εμπλεκόμενες πλευρές θα έχουν καταφέρει να «πουλήσουν» στις ντόπιες κοινωνίες τα συνήθη πατριωτικά και εθνικιστικά μηνύματα, γεγονός που εξυπηρετεί τον Πρόεδρο της Τουρκίας και τον στόχο του να επανεκλεχτεί στο αξίωμά του από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών του επόμενου έτους).

Παρακάμπτοντας το προαναφερόμενο απαισιόδοξο σενάριο ας εστιάσουμε προς το παρόν στο «αισιόδοξο σενάριο». Ας υποθέσουμε ότι αργά ή γρήγορα οι συνομιλίες των εμπλεκόμενων πλευρών καρποφορούν (με την εύρεση συμβιβαστικών λύσεων) και τα τουρκικά πλοία αποσύρονται από την κυπριακή ΑΟΖ. Σε αυτήν την περίπτωση, θα έρθουν στο προσκήνιο δυο εξελίξεις: Η επανέναρξη των συνομιλιών και η ταυτόχρονη συζήτηση εναλλακτικών μηχανισμών και στρατηγικών για την αποφυγή της όποιας κορύφωση της έντασης στην ΑΟΖ. Ακριβώς σε αυτό το σημείο, η ηγεσία του κ. Αναστασιάδη θα βρεθεί αντιμέτωπη με σοβαρές προκλήσεις.

Πρώτον, εφόσον η επιστροφή στις συνομιλίες δεν προβλέπει την συνέχισή τους από το σημείο όπου διακόπηκαν τα ξημερώματα της 7ης Ιουλίου, καθώς η τουρκική πλευρά θα επιμείνει στην άμεση χάραξη ενός σχεδίου λύσης και στην υιοθέτηση χρονοδιαγραμμάτων, τότε θα πρέπει να βρεθεί μια χρυσή φόρμουλα-τομή για τα ζητήματα του χρονοδιαγράμματος και το πλαίσιο (βάση) της λύσης.

Δεύτερον, εφόσον η στρατηγική «συζητάμε την ΑΟΖ με την τουρκική πλευρά μετά την λύση» έχει αποδειχθεί ότι δεν αποδίδει τα επιθυμητά αποτελέσματα και προκαλεί αδιέξοδα στο Κυπριακό και την ΑΟΖ, τότε η ε/κ πλευρά θα κληθεί να αναθεωρήσει την γραμμή της και σε αυτό το πεδίο. Ενδεχομένως θα μπορούσε να λειτουργήσει στην νέα περίοδο μια ξεχωριστή επιτροπή για την ΑΟΖ, όπως προτείνει η ηγεσία του Μουσταφά Ακιντζί, ή να ξεκινήσει η συζήτηση για την εμπλοκή των τ/κ στους σχεδιασμούς για την ΑΟΖ.

Σε περίπτωση που προχωρήσει ο δικοινοτικός διάλογος για το Κυπριακό και την ΑΟΖ, τότε η ντόπια κοινωνία δεν θα έχει κανένα λόγο για να μην ελπίζει σε μια «γρήγορη» λύση στην βάση πάντα «οδυνηρών» συμβιβασμών και για τις δυο πλευρές, όπως έχουμε ήδη επισημάνει στο παρελθόν.

Τελικά, υπό το φως των προαναφερόμενων προκύπτει το εξής ερώτημα: Άραγε όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη; Άραγε αυτό που θα κρίνει την τροπή των εξελίξεων στο Κυπριακό είναι οι επόμενες επιλογές του Προέδρου Αναστασιάδη; Όπως και να έχει, οι ντόπιες κοινωνίες θα κληθούν να αποφασίσουν: Βελούδινο διαζύγιο ή επώδυνη λύση; Και αυτό το σενάριο δεν το θεωρούμε καθόλου απίθανο!

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X