ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τουρκική οικονομική κρίσης: «Χρυσή ευκαιρία» για την Κύπρο

Υποψιάζομαι ότι ο τίτλος του συγκεκριμένου σύντομου άρθρου γνώμης ενδέχεται να οδηγήσει σε λανθασμένα συμπεράσματα τόσο τους υποστηρικτές της εθνικιστικής ιδεολογίας και στις δυο πλευρές της διαχωριστικής γραμμής, όσο και τους φιλελεύθερους πολίτες και διανοούμενους αυτού του τόπου.

Ο Τούρκος εθνικιστής θα με κατηγορήσει ότι «επιχειρώ να επωφεληθώ ως Έλληνας από την πιο δύσκολη ιστορική συγκυρία που αντιμετωπίζει η Τουρκία, για να ενισχύσω την θέση της ε/κ πλευράς στο Κυπριακό». Ο ε/κ εθνικιστής, διαβάζοντας την συνέχεια αυτού του άρθρου (αν και εφόσον μπει στον κόπο) θα μου απευθύνει κατηγορίες που θα αφορούν τα φιλικά αισθήματά μου ως προς τους τ/κ συμπολίτες μας.

Και ο φιλελεύθερος αναγνώστης δεν αποκλείεται να διαφωνήσει μαζί μου προβάλλοντας την άποψη ότι στην παρούσα φάση η ε/κ πλευρά δεν πρέπει να προβεί σε κανένα «pro active» βήμα-πρωτοβουλία καθώς η οικονομία της ελεύθερης αγοράς από μόνη της, μέσα από την επιδείνωση της κατάστασης της τουρκικής οικονομίας, θα προβάλλει θετικά αποτελέσματα, υποχρεώνοντας τους τ/κ να ζητήσουν (ζητιανέψουν) την «χάρη» της κυπριακής πολιτείας.

Υπογραμμίζοντας για μια ακόμη φορά την διαφωνία μου με τις προαναφερόμενες απόψεις και χωρίς να μπαίνω σε πολλές λεπτομέρειες, ξεκαθαρίζω την θέση μου ως προς τον αντίκτυπο της τουρκικής οικονομικής κρίσης στην δεύτερη μεγαλύτερη κοινότητα αυτού του νησιού με την οποία η ηγεσία της ε/κ κοινότητας επιθυμεί να οικοδομήσει έναν νέο συνεταιρισμό. Ως γνωστόν το τελευταίο διάστημα, η τ/κ πλευρά βιώνει τις επιπτώσεις της μεγάλης οικονομικής κρίσης στην Τουρκία.

Η οικονομική εξάρτηση από την Άγκυρα, οι διεθνείς απομονώσεις και φυσικά το αδιέξοδο στο Κυπριακό, αφήνει σε πολύ δύσκολη θέση την τ/κ οικονομία η οποία άλλωστε από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας καλείται να διαχειριστεί τα περίφημα νεοφιλελεύθερα οικονομικά πακέτα της Άγκυρας που ευνοούν το τουρκικό κεφάλαιο και πλήττουν τις τελευταίες τ/κ επιχειρήσεις. Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι τ/κ βρέθηκαν να χάνουν ένα μεγάλο μέρος από την αγοραστική τους δύναμη και είδαν τους μισθούς τους να συρρικνώνονται έναντι της αγγλικής λίρας και του ευρώ, δυο νομίσματα στα οποία είναι ιδιαιτέρως εκτεθειμένη η τ/κ αγορά.

Σε μια κλειστή οικονομία όπου οι τιμές αγαθών, υπηρεσιών και ενοικίων πληρώνονται σε ξένα νομίσματα, η άνοδος της αντιστοιχίας των ξένων νομισμάτων έναντι της λίρας από τις 3-4 μονάδες σε 7-8 μονάδες, δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας για τον μέσο τ/κ συμπολίτη μας. Εξαιτίας αυτής της μεγάλης κρίσης, η τ/κ νεολαία αναζητεί πλέον ένα καλύτερο μεροκάματο και μέλλον στις ελεύθερες περιοχές και κυρίως στο εξωτερικό (Βρετανία, Ευρώπη, Αυστραλία κ.ο.κ.)
Αναλύοντας την οικονομική κρίση στην τ/κ κοινότητα και με μοναδικό μπούσουλα την επανένωση αυτού του νησιού και την τελική συμφιλίωση των λαών και των εργαζομένων του, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η κρίση με την σωστή διπλωματική και επικοινωνιακή διαχείριση από πλευράς της μιας και μοναδικής κρατικής οντότητας αυτού του τόπου θα μπορούσε να μετατραπεί σε «ευκαιρία».

Σε περίπτωση λ.χ. που αφήναμε στην άκρη για λίγο τις εθνικιστικές εξάρσεις και τα περιοριστικά μέτρα για τα τ/κ προϊόντα (λ.χ. βενζίνη, πατάτες, γαλακτοκομικά κ.ο.κ.), θα μπορούσαν να προκύψουν οι κατάλληλες συνθήκες για να βελτιωθούν οι σχέσεις της ε/κ πλευράς με τις προοδευτικές μερίδες της τ/κ κοινότητας, οι οποίες παρά τις μεγάλες δυσκολίες και το αδιέξοδο στο πεδίο των συνομιλιών, παραμένουν προσκολλημένες στον στόχο της λύσης.

Σε καμία περίπτωση δεν φιλοδοξώ να τονίσω, και δεν υπονοώ, ότι εξαιτίας της κρίσης το 100% της τ/κ κοινότητας θα σπεύσει να αποδεχθεί με θετικό τρόπο τα μονομερή βήματα καλής θελήσεως-οικοδόμησης εμπιστοσύνης της ε/κ πλευράς. Όπως στην ε/κ πλευρά έτσι και στην τ/κ πλευρά υπάρχει ένα «πυρήνας εθνικισμού» που εκλογικά αντιστοιχεί σε ένα ποσοστό της τάξης 20-30%. Επίσης, υπάρχουν οι αναποφάσιστοι και αυτοί που εξαιτίας του γεγονότος ότι δεν γνωρίζουν την σύγχρονη ε/κ πραγματικότητα διατηρούν σοβαρές επιφυλάξεις για την λύση.

Αυτό που προτείνω είναι απλό: Με νέες «ευέλικτες» και εποικοδομητικές ιδέες και προτάσεις ως προς το καθεστώς της Πράσινης Γραμμής, με την συνεργασία του ε/κ και τ/κ εργατικού δυναμικού, με κίνητρα για όλους τους άνεργους αυτού του τόπου, αλλά και με μια σωστή επικοινωνιακή πολιτική, η ε/κ πλευρά ενδεχομένως θα μπορούσε να συνάψει πιο αποτελεσματικές και υγιείς σχέσεις με το 40-50% της τ/κ κοινότητα το οποίο επιθυμεί την λύση. Επίσης, θα μπορούσε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των τ/κ αναποφάσιστων.

Προβάλλοντας την παραπάνω θέση, θα ήθελα να υπογραμμίσω την πάγια θέση μου ως προς την λύση του Κυπριακού. Η λύση ενδεχομένως δεν θα έχει win-win χαρακτήρα όπως συνήθιζε να τονίζει ο προτελευταίος πρωθυπουργός της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου. Η λύση θα είναι οδυνηρή και αποτέλεσμα συμβιβασμού. Οι τ/κ θα χάσουν εδάφη που ελέγχουν σήμερα, θα θέσουν αποστάσεις στις σχέσεις τους με την Τουρκία και θα «μάθουν» να συζούν και να συνεργάζονται με τους ε/κ. Το ίδιο ισχύει και για τους ε/κ, οι οποίοι θα «μάθουν» να μοιράζονται την εξουσία, τον πλούτο και το έδαφός με τους τ/κ και να διατηρούν «ειδικές σχέσεις» με την Τουρκία όπως άλλωστε διατηρούν με την Ελλάδα.

Εφόσον δεν είμαστε έτοιμοι να αποδεχθούμε αυτήν την πραγματικότητα σε αυτές τις κρίσιμες ιστορικές στιγμές τότε, έχω την εντύπωση, ότι ήρθε η στιγμή για να κλείσουμε το κεφάλαιο του Κυπριακού. Και αυτό γιατί πολύ σύντομα ο ε/κ διαπραγματευτής ενδέχεται εξαιτίας των λαθών της ε/κ πλευράς, της Άγκυρας, των ξένων παραγόντων, του αδιεξόδου στο Κυπριακό και της μεγάλης οικονομικής κρίσης, να μην βρει κανέναν τ/κ συνομιλητή με τον οποίο θα διευθετήσει το Κυπριακό.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X