Του Τάσου Τρύφωνος
Τα τελευταία γεγονότα σε Ελλάδα και Κύπρο καταδεικνύουν ότι πρέπει επιτέλους να γίνει πραγματικότητα και στις δύο χώρες ο περιβόητος διαχωρισμός κράτους και Εκκλησίας. Το θέμα αναζωπυρώθηκε πρόσφατα μετά από διαφορετικές εξελίξεις σε κάθε χώρα. Στην Ελλάδα, η Ιερά σύνοδος πιέζει την αριστερή κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ να υποχωρήσει από διάφορα προοδευτικά νομοσχέδια που η ελληνική κυβέρνηση θέλει να προωθήσει ως «αριστερή ατζέντα» όπως για παράδειγμα η νομιμοποίηση της αλλαγής φύλου στην ταυτότητα για άτομα άνω των 15 ετών και στην Κύπρο με το θέμα της εκκλησιαστικής γης στη Γεροσκήπου που μετά από πιέσεις και απειλές του Αρχιεπισκόπου, αποχαρακτηρίστηκε από αρχαιολογικός χώρος για να μπορεί να προχωρήσει η επένδυση του Ούγγρου επενδυτή.
Τo πρόβλημα και στις δύο χώρες είναι η πελατειακή σχέση μεταξύ των πολιτικών και των ιεραρχών που επηρεάζουν κόσμο, συνειδήσεις και κατ’ επέκταση «πολύτιμες» ψήφους. Όταν ήμουν φοιτητής, ο καθηγητής μας ήταν κάθετος και έντονος στην ανάγκη να διαχωριστεί επιτέλους το κράτος από την Εκκλησία. «Δεν είναι δυνατόν, ένα ευρωπαικό κράτος όπως η Ελλάδα να μην έχει προχωρήσει στο διαχωρισμό αυτό» μας έλεγε. Μετά από κάποια χρόνια πολιτεύτηκε και μάλιστα σε μεγάλη περιφέρεια.
Προέκυψε το θέμα της απάλειψης του θρησκεύματος από τις ταυτότητες που έφερε η κυβέρνηση Σημίτη στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού της χώρας με το επιχείρημα ότι το θρήσκευμα είναι προσωπική υπόθεση και η αναγραφή του στις πολιτικές ταυτότητες ίσως προωθεί διάφορες διακρίσεις σε μια κοινωνία που θα πρέπει να αντιμετωπίζει όλους τους πολίτες της ως ίσους. Θέση με την οποία συμφωνώ απόλυτα, για να είμαι ξεκάθαρος. Ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος τότε έβγαλε τον κόσμο στους δρόμους με γιγαντιαία συλλαλητήρια εναντίον αυτής της απόφασης. Σημειώστε ότι στην Κύπρο, δεν αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες. Τότε λοιπόν είδα έκπληκτος τον πρώην καθηγητή μου να βγαίνει έξαλλος στα τηλεοπτικά πάνελ και να στηρίζει τη θέση της Εκκλησίας. Τι άλλαξε; Μα φυσικά το ότι πολιτεύτηκε και είχε ανάγκη τις ψήφους που επηρέαζε η εκκλησία.
Τον Αλέξη Τσίπρα τον θυμάστε να δηλώνει άθεος και μετά προεκλογικά να τρέχει στο Άγιο Όρος μαζί με τις κάμερες; Πρέπει επιτέλους οι πολιτικοί να καταλάβουν ότι δεν γίνεται σε μια κοσμική δημοκρατία να δέχονται να επηρεάζονται και να καθοδηγούνται από την Εκκλησία και τους ιεράρχες που η δουλειά τους είναι πνευματική και η καλλιέργεια της θρησκευτικής πίστης και όχι οι μπίζνες ή τα κάθε λογής πολιτικά και οικονομικά λόμπι. Τόσο σε Ελλάδα όσο και στην Κύπρο η φορολογική αντιμετώπιση της Εκκλησίας είναι σκανδαλώδης και παρά τα όσα λένε κατά καιρούς κάποιοι πολιτικοί ποτέ δεν γίνεται κάτι. Είναι κατανοητό ότι σε μία χώρα με έντονο το θρησκευτικό αίσθημα και ένα σχεδόν ομοιογενή πληθυσμό από πλευράς θρησκείας – τόσο σε Ελλάδα όσο και σε Κύπρο – η Εκκλησία να έχει περίοπτη θέση αλλά για τη δημοκρατία και το κράτος πάνω από όλα είναι ο πολίτης και όχι οι ιεράρχες.
Το Υπουργικό Συμβούλιο προχώρησε στον αποχαρακτηρισμό του τεμαχίου της εκκλησίας από αρχαιολογικό χώρο με βάση τη γνωμάτευση του γενικού εισαγγελέα, ο οποίος στηρίχθηκε πάνω στο σύνταγμα και στο άρθρο που προβλέπει ότι για να χαρακτηριστεί μια εκκλησιαστική έκταση αρχαιολογικός χώρος θα πρέπει να το υπογράψει και να το δεχτεί η εκκλησία, πράγμα που φυσικά δεν έγινε στην περίπτωση αυτή. Μιλάμε για το σύνταγμα ενός κράτους του 1960 με Πρόεδρο που ταυτόχρονα ήταν Αρχιεπίσκοπος.
Πέρασαν τόσες δεκαετίες. Τι θα γίνει; Θα μείνουμε προσκολλημένοι σ’ αυτή την προνομιακή αντιμετώπιση της εκκλησίας; Αν εσείς είχατε μια έκταση γης και το Τμήμα Αρχαιοτήτων έβρισκε αρχαία θα απαλλοτριωνόταν χωρίς δεύτερη συζήτηση χωρίς να μπορείτε να κάνετε το οτιδήποτε. Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Υπάρχουν δύο κατηγοριών πολίτες; Οι κοσμικοί και οι της Εκκλησίας; Κύριοι που ζητάτε την ψήφο μας συνέλθετε. Δεν είμαστε Ιράν. Υποτίθεται ότι είμαστε ένα ευρωπαικό και σύγχρονο κράτος. Θα αρχίσετε να το συνειδητοποιείτε κάποτε αυτό ή οι ψήφοι που θεωρείτε ότι «κουβαλάει» ο κάθε ιεράρχης δεν σας αφήνουν να το δείτε;
