Του Χρίστου Ζαβού
Το καλοκαίρι που λες δεν παίζονται παιγνίδια. Ο καθένας απλώνει στην παραλία, διαβάζει διάφορα δημοσιογραφικά παραμύθια για τους παικταράδες που έρχονται και φαντασιώνεται το Μπερναμπέου ή το Καμπ Νου που θα παίξει η ομάδα του. Ντάλα καλοκαίρι, ο καθένας κάνει ό,τι θέλει. Ονειρεύεται.
Όχι όμως οι παράγοντες. Γιατί μπορεί με το πέρας του καλοκαιριού να πηγαίνει η προσοχή στους παίκτες και στον προπονητή, κατά το καλοκαίρι όμως είναι οι παράγοντες που επωμίζονται τηn περισσότερη δουλειά. Ποια είναι αυτή; Να φτιάξουν ένα ανταγωνιστικό και κυρίως πειθαρχημένο σύνολο, που θ’ ανταποκριθεί αναλόγως στις προσδοκίες του κλαμπ.
Και εάν για τους παίκτες και τον προπονητή η βαθμολογία είναι το τεστ των ικανοτήτων, για τις διοικήσεις είναι μάλλον το καλοκαίρι. Το τι αποφασίζουν και πώς πράττουν, θέλοντας και μη θα έχει αντίκτυπο άμεσα στην ομάδα.
Δες τι γίνεται στον ΑΠΟΕΛ ή αν θες και στην Ανόρθωση. Δες και την άλλη όψη, τι έκαναν Απόλλωνας και ΑΕΚ. Από τη μια μεριά, προκοπή και βελτίωση, από την άλλη ένας πίνακας γεμάτος από μουντζούρες. Στις μεν ΑΕΚ και Απόλλωνα η διοίκηση έκανε απλά κάποια τικ στον πίνακα του προγραμματισμού, στις δε Ανόρθωση και ιδιαίτερα στον ΑΠΟΕΛ ο πίνακας μοιάζει με ζωγραφιά του Πικάσο στην μπλε εποχή του.
Και όλα αυτά φυσικά δεν μπορούν να κρυφτούν. Η άσχημη πορεία των δύο είναι προϊόν των πράξεων που έκανε η διοίκηση. Η μεν διοίκηση του ΑΠΟΕΛ έσβηνε και έγραφε ονόματα παικτών, μη πιστεύοντας ακόμη και τον προπονητή της, η δε της Ανόρθωσης άφησε τα αποδυτήρια να γίνουν πεδίο μάχης μεταξύ παικτών αλλά και προπονητή. Και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν.
Το καλό είναι ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα χρονικά περιθώρια σου δίνουν την πολυτέλεια να διορθώσεις τις καταστάσεις. Εάν όντως είσαι ικανός να το κάνεις. Άμα όμως πάει κάτι στραβά, αν μη τι άλλο γνωρίζουμε τι έκανε ο καθένας το καλοκαίρι.
