Kathimerini.com.cy
Τις τελευταίες μέρες είχαμε, δυστυχώς, τα τραγικά αποκαλυπτήρια της πολιτικής Αναστασιάδη στο Κυπριακό.
Ουσιαστικό αδιέξοδο, ακόμα και μετά από τις διαχρονικές μας υποχωρήσεις, με ανατροπή από την Τουρκική πλευρά των «συμφωνηθέντων» και ταύτιση Άϊντε και Τουρκίας στην απαίτηση για χρονοδιαγράμματα και επιδιαιτησία. Και στο βάθος βελούδινο διαζύγιο, δύο κράτη εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης με αντάλλαγμα επιστροφή της κλειστής περιοχής Βαρωσίου.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτή η κατάληξη αποτελεί απότοκο της μόνιμης Τουρκικής αδιαλλαξίας, του επεκτατισμού και της διαχρονικής διχοτομικής πολιτικής της Άγκυρας. Προκύπτει όμως και μια άλλη, εκ των πραγμάτων, διαπίστωση. Η όποια στρατηγική εφαρμόσθηκε μέχρι σήμερα στο Κυπριακό ήταν ατελέσφορη. Όχι μόνο δεν έχουμε πλησιάσει το ζητούμενο αλλά διολισθαίνουμε με μαθηματική ακρίβεια και με σταθερή ταχύτητα προς τις Τουρκικές επιδιώξεις.
Η πολιτική του εξευμενισμού της Τουρκίας, της ηττοπάθειας και της «εξυπηρέτησης των Τουρκικών στρατηγικών συμφερόντων», όχι μόνο απέτυχε να οδηγήσει σε ανατροπή της κατοχής και σε δίκαιη λύση αλλά οδήγησε σε αποδοχή διαχρονικών τουρκικών θεσμών που παραβιάζουν κάθε γραμμή ασφάλειας για τον Kυπριακό Ελληνισμό. Στην διαδρομή του χρόνου, συνεπεία των συνεχών υποχωρήσεων, συναινέσαμε στην ουσία να ανατραπεί η ίδια η φύση του Κυπριακού προβλήματος.
Σίγουρα δεν υπάρχει μαγική φόρμουλα ή συνταγή κάμψης της Τουρκικής αδιαλλαξίας η οποία μπορεί να εφαρμοσθεί δίκην μαθηματικής εξίσωσης και να αποφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα. Κανένας δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο. Ταυτόχρονα, όμως, πρέπει (i) να αναγνωρισθεί το πρόβλημα και (ii) να επισημανθεί και γίνει αντιληπτό ότι υπάρχουν δυνατότητες και δράσεις που μπορούμε να εξαντλήσουμε και αναλάβουμε αντί να παραμένουμε απαθείς στο μοιραίο.
Από το 1974 μέχρι σήμερα έχει αλλάξει πλήρως το διεθνές περιβάλλον. Η προσκόλληση και η εμμονή μας σε στόχους και δεδομένα του παρελθόντος είναι και αντιπαραγωγική και επικίνδυνη. Προσαρμογή λοιπόν στα νέα δεδομένα και συνθήκες.
Τώρα είναι η ώρα για την χάραξη μιας νέας διεκδικητικής πολιτικής στο Κυπριακό, η οποία θα ανατρέψει τους κανόνες του παιχνιδιού που μας επιβλήθηκαν από το 1974 και εντεύθεν.
Και σε όσους επαναλαμβάνουν ότι «όλο ακούνε αλλά δεν βλέπουν» συγκεκριμένες προτάσεις επί του προκειμένου, σταχυολογούμε τα εξής τα οποία αποτελούν μέρος της στρατηγικής που κατατέθηκε από την Συμμαχία Πολιτών στο Εθνικό Συμβούλιο.
1. Η εξεύρεση των υδρογονανθράκων στη κυπριακή ΑΟΖ και η άμεση και χωρίς καθυστέρηση αξιοποίησης τους παρέχει μια μοναδική δυνατότητα ενίσχυσης της γεωπολιτικής μας θέσης, προσφέρονται στρατηγικά ερείσματα στην ΕΕ και προοπτικές συμμαχίας με τις γειτονικές μας χώρες. Χώρες που δεν επιθυμούν το στρατηγικό έλεγχο της Κύπρου από μια απρόβλεπτη, αναξιόπιστη και ασταθή Τουρκία, η οποία επιχειρεί να διαδραματίσει ρόλο περιφερειακής υπερδύναμης στην περιοχή σε βάρος των γειτόνων της.
2. Απόσυρση όλων των διαχρονικών υποχωρήσεων μας, καθώς επίσης και η παράλληλη/ταυτόχρονη συζήτηση επί όλων των πτυχών του Κυπριακού θα πρέπει να αποτελέσουν την προμετωπίδα της νέας μας στρατηγικής. Η νέα αυτή στρατηγική σε καμιά περίπτωση δεν θα πρέπει να επιτρέψει την εξίσωση της Κυπριακής Δημοκρατίας με την παράνομη αποσχιστική οντότητα των κατεχομένων.
3. Αξιοποίηση των ευρωπαϊκών διαδικασιών και μηχανισμών για να επιφέρουμε πραγματικό κόστος στην Τουρκία και στους συμμάχους της, σε ότι αφορά στο στρατηγικό στόχο της χώρας αυτής είτε για ένταξη στην ΕΕ είτε για εμβάθυνση της εμπορικής της σχέσης. Ενόσω η Τουρκία δεν εγκαταλείπει τις επεκτατικές της βλέψεις στην Κύπρο, θα πρέπει να παγώσει πλήρως η ενταξιακή της διαδικασία ή οποίες άλλες διαδικασίες συνεργασίας με την ΕΕ.
4. Αμφισβήτηση της νομιμότητας των βρετανικών βάσεων στην Κύπρο, αξιοποιώντας τις σχετικές γνωματεύσεις διαπρεπών νομικών και διεθνολόγων. Να ανοίξουμε «μέτωπο» με τη Βρετανία, «μέτωπο» το οποίο η χώρα αυτή έχει προ πολλού ανοίξει η ίδια με τη φιλοτουρκική της στάση. Άλλωστε, οι ευθύνες της στην κυπριακή τραγωδία είναι μεγάλες και η ταύτιση της με τα τουρκικά συμφέροντα είναι αποδεδειγμένη.
5. Η αμυντική θωράκιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η επίτευξη οικονομικής ανεξαρτησίας και ευρωστίας είναι σήμερα αδιαμφισβήτητα αναγκαία. Μόνο με μια ισχυρή Κυπριακή Δημοκρατία μπορούμε να αποτρέψουμε μια κακή λύση και συνάμα να πετύχουμε μια δημοκρατική, δίκαιη, λειτουργική και βιώσιμη λύση.
6. Παράλληλη και ταυτόχρονη διαπραγμάτευση με την Τουρκία και την τουρκοκυπριακή ηγεσία είναι απαραίτητη, αφού οι διακοινοτικές συνομιλίες επιτρέπουν στην Τουρκία να απεκδύεται των ευθυνών της, μετατρέποντας το Κυπριακό σε δικοινοτικό πρόβλημα. Με την τουρκοκυπριακή ηγεσία να διαπραγματευθούμε τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων μέσα από τη λύση. Με την Τουρκία να διαπραγματευθούμε πτυχές όπως, η αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των εποίκων και η κατάργηση των εγγυητικών και επεμβατικών δικαιωμάτων. Ζητήματα δηλαδή που μόνο η Τουρκία μπορεί να διαπραγματευθεί.
7. Ανάπτυξη κοινών στρατηγικών σχεδιασμών με την Ελλάδα που αποτελεί το φυσικό και ανιδιοτελή σύμμαχο της Κύπρου, στην βάση της αρχής ότι το μέλλον του Ελληνισμού είναι αλληλένδετο και κοινό.
8. Θεσμοθέτηση με νόμο του Εθνικού Συμβουλίου και αναβάθμιση της ποιότητας του έργου του με την αξιοποίηση ακαδημαϊκών και εμπειρογνωμόνων σε ζητήματα γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής.
Εν κατακλείδι:
Επιβάλλεται, να εγκαταλείψουμε την πολιτική των μονομερών υποχωρήσεων που διαχρονικά ακολουθούμε και η οποία έχει ήδη χρεοκοπήσει. Χωρίς αλλαγή της Τουρκικής πολιτικής είτε δεν θα πετύχουμε λύση είτε η λύση θα είναι τουρκικών προδιαγραφών. Αυτό μπορεί να γίνει εφικτό μέσα από μια νέα διεκδικητική στρατηγική. Η απάθεια ή η συνέχιση της μέχρι σήμερα πορείας είναι συνταγή καταστροφής.
*Αναπληρωτής Πρόεδρος Συμμαχίας Πολιτών
