Από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας (Κ.Δ.) το 1960, γίνεται μια συνεχής, μεθοδευμένη και επίμονη προσπάθεια από την Τουρκία για τη διάλυση της και την αντικατάστασή της από δυο κρατίδια χωρίς διεθνή αναγνώριση, ή την κατάληψη ολόκληρης της νήσου στα πλαίσια του σχεδίου Νιχάτ Ερίμ για την επανακατάληψη της Κύπρου ως πρώην εδάφους της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Την ίδρυση της Κ.Δ. υπέγραψαν στο Λονδίνο οι: Ελλάδα, Τουρκία, Αγγλία, οι Ελληνοκύπριοι και οι Τουρκοκύπριοι. Είναι δηλαδή και οι Τουρκοκύπριοι πολίτες της Κ.Δ. Με βάση αυτό το δεδομένο οι αρχές της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την ένταξή της στην Ε.Ε. το 2004, και παρά τη συνεχιζόμενη Τουρκική κατοχή και τη μονομερή ανακήρυξη ανεξάρτητου κράτους από την Τουρκοκυπριακή «Βουλή», ομόφωνα μάλιστα, οι αρχές της Κ.Δ. αποφάσισαν να παραχωρήσουν στους Τουρκοκύπριους όλα τα ωφελήματα που συνεπάγεται η ένταξή μας στην Ε.Ε. θεωρώντας τους ακόμα πολίτες της Δημοκρατίας.
Ασμένως έσπευσαν όλοι σχεδόν οι Τ/Κ για να πάρουν τα Κυπριακά διαβατήρια και άρα και την ταυτότητα του Ευρωπαίου πολίτη, επωφελούμενοι έτσι όλων των πλεονεκτημάτων αυτής της ιδιότητας ως πολίτες της Κ.Δ. Έκτοτε παριστάμεθα μάρτυρες ενός θεάτρου του παραλόγου. Οι ηγέτες των Τουρκοκυπρίων, όλοι με Κυπριακά διαβατήρια, αντί να στηρίζουν το κράτος, το πολεμούν συμπαρατασσόμενοι με την Τουρκία, απαιτώντας τη διάλυσή του και την ταυτόχρονη αναγνώριση του ψευδοκράτους τους του οποίου ουδείς πλην της Τουρκίας αναγνώρισε, τα δε Ηνωμένα Έθνη με τα ψηφίσματα 549 και 550 το καταδίκασαν ως παράνομο, τις δε πράξεις τους ως άκυρες και μη γενόμενες.
Την ίδια στιγμή οι αρχές της Κ.Δ. παρακολουθούν απαθείς αυτά τα πρωτάκουστα, απαράδεκτα και παράνομα κατά τα Η.Ε. χωρίς να αντιδρούν πρεπόντως.
Ως να μην υπάρχουν τρόποι αντίδρασης. Που όμως υπάρχουν:
1. Να ακυρώνονται τα διαβατήρια όσων Τ/Κ πολιτικών προσώπων, συνδικαλιστών, εκπροσώπων οργανώσεων, και επωνύμων παραγόντων υποστηρίζουν θέσεις κατά της ανεξαρτησίας, κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητας της Κ.Δ., είτε με την υποστήριξη της μονομερούς ανεξαρτησίας του ψευδοκράτους, είτε με την απαίτηση συνέχισης της κατοχής και των εγγυήσεων.
2. Η προσπάθεια συνεργασίας με τους Τ/Κ να πάψει να εξυπηρετεί την Τουρκία, διότι τώρα αυτό γίνεται, δια της διζωνικής επαναπροσέγγισης που η Τουρκία απαίτησε και απαιτεί.
Να στηριχτεί στην αντικατοχική ενότητα Ε/Κ και Τ/Κ και στο σεβασμό της ανεξαρτησίας της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κ.Δ. Να προωθηθεί και από την κυβέρνηση και από τα Ε/Κ κόμματα η συνεργασία με Τ/Κ κόμματα, οργανώσεις και προσωπικότητες που ανοικτά τοποθετούνται ενάντια στην κατοχή. Να ενθαρρύνουμε και να βοηθήσουμε τέτοιες καταστάσεις και όχι να τις περιθωριοποιούμε.
3. Η κυβέρνηση να φροντίσει ώστε στις διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό να συμπεριλαμβάνονται και Τ/Κ που έχουν τα απαιτούμενα προσόντα και φυσικά τοποθετούνται υπέρ της Κ.Δ. και ενάντια στη κατοχή.
4. Σωστή είναι και η πρόταση του Νικόλα Παπαδόπουλου για διορισμό από τον Πρόεδρο ενός Προεδρικού Επιτρόπου για τους Τουρκοκύπριους. Γιατί ξεχάσαμε τόσο γρήγορα τον Ιχσάν Αλί;
5. Η Κυπριακή Δημοκρατία είναι το κοινό κράτος όλων μας.
Κοινός πρέπει να είναι και ο εορτασμός των γενεθλίων αυτού του κράτους. Όχι βέβαια με το ψευδοκράτος. Αλλά με όσα Τ/Κ κόμματα, οργανώσεις και άτομα βλέπουν την Κ/Δ ως κοινό μας κράτος.
6. Ενίσχυση όσων στα κατεχόμενα αντιμάχονται την Ισλαμοποίηση.
Ανάληψη ειδικής εκστρατείας από την Κ/Δ σε συνεργασία με όσες οργανώσεις και κόμματα στα κατεχόμενα δεν θέλουν την Ισλαμοποίηση για προβολή στο εξωτερικό τόσο του εγκλήματος του εποικισμού, όσο και της πισωδρόμησης και Ισλαμοποίησης.
7. Καταγγελία του εποικισμού ως εγκλήματος πολέμου.
*πρώην Υπουργός Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης
