Kathimerini.gr
Ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζουζέπε Κόντε προσβλέπει σε συνεργασία με την Ευρωπαϊκή Ενωση, προκειμένου να αποφύγει η κυβέρνηση επώδυνα διορθωτικά μέτρα ή ακόμη και κυρώσεις για την παραβίαση των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΣΣΑ). Πηγές των ημερήσιων εφημερίδων La Stampa και Il Messaggero αποκάλυψαν ότι ο κ. Κόντε ισχυρίζεται πως ενδεχόμενα διορθωτικά μέτρα στον προϋπολογισμό της Ιταλίας πρέπει να αφορούν την παραβίαση των ορίων για το δημοσιονομικό έλλειμμα και όχι το δημόσιο χρέος.
Ουσιαστικά, ο κ. Κόντε καταβάλλει προσπάθειες για να μην αναγκαστεί η Ρώμη να υιοθετήσει διορθωτικά μέτρα της τάξεως των 40-60 δισ. ευρώ στη περίπτωση που η «ετυμηγορία» των Βρυξελλών αφορά την παραβίαση των κανόνων για το δημόσιο χρέος, το οποίο είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρωζώνη. Αντί αυτού, ο κ. Κόντε προτιμά να κατηγορηθεί η Ρώμη πως παραβιάζει τους ευρωπαϊκούς κανόνες για το δημοσιονομικό έλλειμμα. Σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να εφαρμόσει λιγότερα διορθωτικά μέτρα, της τάξεως των 9 με 13 δισ. ευρώ, για να αποφύγει την επιβολή κυρώσεων. Οι κυρώσεις αυτές μπορεί να φθάσουν έως το 0,5% του ιταλικού ΑΕΠ εάν η Ρώμη αρνηθεί τη λήψη διορθωτικών μέτρων στον προϋπολογισμό της, αναφέρει το πρακτορείο Reuters.
Η ιταλική κυβέρνηση αποφάσισε να αυξήσει το όριο του ελλείμματος στον προϋπολογισμό του 2019 στο 2,4% επί του ΑΕΠ παρά τις ενστάσεις των Βρυξελλών, που ζήτησαν αναθεώρηση των δημοσιονομικών στόχων, εισπράττοντας αυτήν την εβδομάδα την αδιαλλαξία της Ρώμης. Αν και ο στόχος για δημοσιονομικό έλλειμμα 2,4% επί του ΑΕΠ που δρομολογεί η Ρώμη για το 2019 συνάδει με το πλαφόν του 3% που ισχύει στο ΣΣΑ, οι Βρυξέλλες επιμένουν πως η Ιταλία πρέπει να επιδείξει μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία για να δαμάσει το υπέρογκο χρέος της. Το δημόσιο χρέος της Ιταλίας ξεπερνά τα 2 τρισ. ευρώ και υπερβαίνει το 130% του ΑΕΠ. Οι Βρυξέλλες φοβούνται πως εάν η Ρώμη υλοποιήσει τα σχέδια για τον προϋπολογισμό του 2019, τότε το δημοσιονομικό έλλειμμα θα ξεπεράσει το 3% του ΑΕΠ τον επόμενο χρόνο.
Οικονομικοί παρατηρητές επισημαίνουν πως η έναρξη της διαδικασίας υπερβολικού δημοσιονομικού ελλείμματος ή ακόμη και δημοσίου χρέους θα ήταν το πρώτο στάδιο σε μια μακροχρόνια διαμάχη μεταξύ Βρυξελλών και Ρώμης. Ομως η κυβέρνηση ευρωσκεπτικιστών της Ιταλίας δεν μετακινείται από τα αρχικά σχέδιά της για τον προϋπολογισμό του 2019, παρά την άνοδο των αποδόσεων στα ιταλικά ομόλογα.
Κρίσιμη αναμένεται να είναι η τελευταία συνάντηση του Eurogroup του 2018 ή η πρώτη του 2019, διότι είναι πολύ πιθανό να ξεκινήσει τότε η διαδικασία του υπερβολικού ελλείμματος ή χρέους, επισημαίνει το πρακτορείο Reuters. Δηλαδή τότε, ενδεχομένως, να ζητηθεί από τη Ρώμη να λάβει διορθωτικά μέτρα στον προϋπολογισμό της εντός τριμήνου. Εάν δεν ανταποκριθεί η Ρώμη σε αυτό το χρονικό διάστημα, τότε μπορεί να επιβληθούν κυρώσεις. Μέχρι σήμερα δεν έχουν επιβληθεί κυρώσεις σε κανένα κράτος-μέλος της Ευρωζώνης.
Επικρίσεις Τρία στην Ε.Ε.
H Ευρώπη φαίνεται να παραβλέπει τη γενικευμένη επιβράδυνση των οικονομιών της και δεν έχει τη δυνατότητα να συντονίσει την πολιτική των κυβερνήσεών της για να αντιμετωπίσει την κατάσταση, δήλωσε χθες ο υπουργός Οικονομικών της Ιταλίας, Τζοβάνι Τρία. Πρόσθεσε ακόμη πως η συρρίκνωση της γερμανικής οικονομίας δεν είναι ενθαρρυντική, προκαλώντας φόβους για την πρόκληση αλυσιδωτών αντιδράσεων στην Ιταλία. «Αυτό είναι ένα ευρωπαϊκό πρόβλημα και πρέπει να το καταπολεμήσουμε μαζί, με τη χάραξη κοινής πολιτικής και όχι ξεχωριστά», δήλωσε ο κ. Τρία.
Οικονομικοί αναλυτές ωστόσο επισημαίνουν πως τα προβλήματα της ιταλικής οικονομίας είναι χρόνια, αν και επιδεινώθηκαν δραματικά μετά τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και τη συνακόλουθη κρίση χρέους στην Ευρωζώνη. Σε δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Financial Times επισημαίνεται πως το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ιταλίας, προσαρμοσμένο στον πληθωρισμό, είναι χαμηλότερο σήμερα συγκριτικά με το 2000. Ουσιαστικά, οι επιδόσεις της ιταλικής οικονομίας, της τρίτης μεγαλύτερης στην Ευρωζώνη, από τη δημιουργία του ευρώ το 1999-2000 χαρακτηρίζονται μέτριες. Επειτα από εκτενή έρευνα, οι Financial Times καταλήγουν στο συμπέρασμα πως τα προβλήματα της Ιταλίας είναι διαρθρωτικά. Ενα από αυτά είναι ότι η πλειονότητα των εταιρειών –από τις μικρομεσαίες μέχρι τους μεγάλους ομίλους– δεν επενδύει όσο θα έπρεπε στην έρευνα και την καινοτομία.
