ΚΥΠΕ
Ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου επέκρινε εκ νέου την Τουρκία ότι εξακολουθεί να αρνείται να συνεργαστεί στο θέμα της εξακρίβωσης της τύχης των αγνοουμένων, που αποτελεί ανθρωπιστικό και όχι πολιτικό θέμα, και αρνείται να ανοίξει τα στρατιωτικά της αρχεία για τους χώρους μαζικής ταφής των αγνοουμένων.
«Αυτό που διαπράττει η Τουρκία είναι και απάνθρωπο και εγκληματικό γιατί εξακολουθεί να αρνείται να συνεργαστεί για ένα ανθρωπιστικό θέμα, γιατί το θέμα των αγνοουμένων δεν είναι πολιτικό αλλά ένα πρόβλημα που αγγίζει ανθρώπινες ζωές. Δυστυχώς, η Τουρκία δεν συνεργάζεται, παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων όπου βρέθηκε ένοχη γι’ αυτό το έγκλημα», είπε ο κ. Φωτίου σε ομιλία του στην κηδεία των λειψάνων του μέχρι πρότινος αγνοούμενου και νυν πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή του 1974 Μιχάλη Αποστολίδη του Κυριάκου.
Είπε ακόμη ότι το διπλό έγκλημα που διέπραξε η Τουρκία είναι ότι, «τότε είχαν δολοφονηθεί και γυναικόπαιδα, που έριξαν σε πηγάδια και μετακίνησαν τα λείψανά τους για να συγκαλύψουν τη φρίκη που έφεραν στον τόπο μας».
«Από τότε αναζητούμε τους χώρους που μετακινήθηκαν αυτά τα οστά αλλά, συνήθως, μάταια», πρόσθεσε.
Όπως είπε, το δράμα των αγνοουμένων μας συνθέτει την πιο τραγική, την πιο άδικη, την πιο πονεμένη πτυχή της τραγωδίας του κυπριακού λαού, μια τραγωδία χωρίς τέλος, που συνεχίζεται και κορυφώνεται ακόμα και την ώρα που υποτίθεται πως φτάνει στο τέλος του με την ταυτοποίηση των νεκρών.
«Συνιστά μέγιστη αισχύνη για τη διεθνή κοινότητα και την ανθρωπότητα μετά από 43 και πλέον χρόνια να αναζητούμε ακόμα 900 περίπου αγνοούμενους της τουρκικής εισβολής και εντελώς απάνθρωπο και άπονο να παραδίδονται πολλές φορές στους συγγενείς των αγνοουμένων, ελάχιστα, μικρά οστά, μόνο», σημείωσε ο Επίτροπος Προεδρίας.
Σύμφωνα με τον κ. Φωτίου, ο Μιχάλης μαζί με την οικογένειά του εγκατέλειψαν το χωριό τους Κυθρέα στις 14 Αυγούστου 1974 και κατέληξαν στη Βώνη, όταν οι Τούρκοι εισβολής διέσπασαν τις γραμμές της Εθνικής Φρουράς στη Μια Μιλιά.
Τα ίχνη του Μιχάλη χάθηκαν στις 15 Αυγούστου 1974 όταν στο χωριό έφθασαν Τούρκοι στρατιώτες και ένοπλοι Τουρκοκύπριοι. Σύμφωνα με μαρτυρίες οι Ελληνοκύπριοι στρατιώτες που είχαν καταφύγει στο χωριό, μαζί με άλλους κατοίκους της Βώνης, περιλαμβανομένου και του Μιχάλη, είχαν συλληφθεί και οδηγήθηκαν πεζοί προς το τουρκοκυπριακό χωριό Επηχώ.
Ο Μιχάλης και τα υπόλοιπα πρόσωπα από την ώρα που συνελήφθησαν στη Βώνη στις 15 Αυγούστου από τους ένοπλους Τουρκοκύπριους και τους Τούρκους στρατιώτες δεν είχαν δώσει σημεία ζωής.
Τα οστά του εντοπίστηκαν μετά από 36 ολόκληρα χρόνια σε ομαδικό τάφο, ο οποίος εντοπίστηκε στην κατεχόμενη περιοχή του τουρκοκυπριακού χωριού Μπέκιογιου και φέρουν τραύματα από σφαίρες στην αριστερή ωμοπλάτη και στις πλευρές.
Αυτό, είπε, αποδεικνύει ότι πυροβολήθηκε εν ψυχρώ και υποδηλοί ακόμη μια φορά τη βαρβαρότητα των εισβολέων και την αγριότητα με την οποία αντιμετώπισαν όσους εγκλωβίστηκαν, συνελήφθηκαν και κρατήθηκαν αιχμάλωτοι», είπε ο κ. Φωτίου.
«Το μήνυμα που οφείλουμε να στείλουμε είναι ότι όλοι μαζί ενωμένοι, θα πρέπει να παραμείνουμε σοβαροί, προσηλωμένοι στο στόχο για τερματισμό της κατοχής και επανένωση της πατρίδας μας, αλλά και στην ανάγκη για σκληρή δουλειά και διαπραγμάτευση», κατέληξε.
