Του Απόστολου Κουρουπάκη
Οι «A Hawk and a Hacksaw», ο Jeremy Barnes και η Heather Trost, που έρχονται στην Κύπρο για τον Φέγγαρο, έχουν ως βάση τους το Νέο Μεξικό των ΗΠΑ και παίζουν μουσική από την ανατολική Ευρώπη και τον βαλκανικό χώρο και αυτό διότι ο Jeremy Barnes ερωτεύτηκε αυτού του είδους όταν έμενε στην ουκρανική γειτονιά του Σικάγο αντιλήφθηκε τον πλούτο του πολιτιστικού μωσαϊκού που απλωνόταν μπροστά του. Όταν είπα στον Jeremy ότι μου φαίνεται κάπως παράξενο ότι δύο Αμερικάνοι παίζουν αυτού του είδους μουσική, η απάντησή του μονολεκτική, «Γιατί;». Στη συνέχεια αντιλήφθηκα ότι όντως δεν είναι παράξενο, διότι η μουσική για τους «a Hawk and a Hacksaw» είναι όπως η γύρη των λουλουδιών, βρίσκεται παντού δεν φυλακίζεται, όπου κατακαθίσει μπορεί να δώσει όμορφα άνθη. «Ο καλλιτέχνης είναι συνδεδεμένος φυσικά με το περιβάλλον όπου ζει», μου λέει ο Jeremy και η μουσική τους έχει ένα χρώμα πολυπολιτισμικό, μια απαλότητα φυσική, και οπωσδήποτε δεν είναι παραδοσιακή.
–Πώς ξεκίνησαν οι «a Hawk and a Hacksaw» και γιατί επιλέξατε να ασχοληθείτε με τη μουσική της ανατολικής Ευρώπης;
–Έπαιζα ντραμς σε μία ροκ μπάντα που διάλυσε και τότε έψαχνα να κάνω κάτι νέο όσον αφορά τη μουσική. Τότε ζούσα στην ουκρανική συνοικία του Σικάγο, δουλεύοντας ως επιστάτης σε ένα τζαζ κλαμπ. Στην πολυκατοικία που έμενα όλοι ήταν από την ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, Πολωνία, Ουκρανία, Σερβία, και κάθε τι σε αυτό το κτήριο ήταν διαφορετικό, από τη μυρωδιά του φαγητού, οι ομιλίες στις σκάλες… έτσι και εγώ άρχιζα να αγοράζω δίσκους παραδοσιακής μουσικής από το τοπικό φιλανθρωπικό παζαράκι, τότε αισθάνθηκα ερωτευμένος με τη ρουμάνικη μουσική. Θεωρώ, επίσης, τη Ρουμανία το κέντρο του κόσμου. Κάπως έτσι ξεκίνησα, λοιπόν, και από εκεί άρχισα να μαθαίνω τις σχέσεις και τις συνδέσεις που υπάρχουν σε αυτού του είδους τη μουσική μεταξύ Ελλάδας, Τουρκίας και άλλων χωρών. Πραγματικά με συνεπήρε η ιδέα της πολιτισμικής συνύφανσης. Ένας μουσικός στην Κύπρο μπορεί να παίζει την ίδια μελωδία με κάποιον στο Βουκουρέστι. Φυσικά, υπάρχουν και διαφορές, αλλά ο πυρήνας παραμένει ο ίδιος, η μελωδία δεν αλλάζει. Ξέρεις, είναι όπως δύο λουλούδια σε δύο βουνά, μακριά το ένα από το άλλο, έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, αλλά την ίδια ώρα ξεχωρίζουν, με διακριτικά χαρακτηριστικά που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού.
–Ποιο είναι το κοινό σας στις Ηνωμένες Πολιτείες;
–Εξαρτάται από το πού θα παίξουμε κάθε φορά. Στο Λος Άντζελες, τον προηγούμενο μήνα, είχαμε πάρα πολλούς Κούρδους, έτσι παίξαμε και κάποια κουρδικά κομμάτια. Στη συναυλία υπήρχαν και πολλοί Τούρκοι και Αρμένιοι, στο τέλος χόρεψαν όλοι μαζί. Επίσης, το κοινό μας είναι και άνθρωποι της μουσικής από παντού και είναι περίεργοι να ακούσουν αυτό που κάνουμε.
–Συνδέεται το είδος μουσικής που παίζετε με την κάντρι μουσική;
–Ναι, επειδή ζούμε στην εξοχή! Από το παράθυρό μου βλέπω το κοπάδι με τα πρόβατα του γείτονά μου. Κάποιος άλλος γείτονας παίζει σαξόφωνο με τα εσώρουχά του, στη βεράντα του σπιτιού του. Επίσης, πρέπει να προσέχω κάθε φορά ο κόκορας να μην ακουστεί στις ηχογραφήσεις μου! Όλα αυτά δεν συμβαίνουν στην πόλη. Ο καλλιτέχνης είναι συνδεδεμένος φυσικά με το περιβάλλον όπου ζει.
–Τα άλμπουμ σας «Forest Bathing » και «Cervantine» είναι κάπως διαφορετικά από το ενδιάμεσο «You Have Already Gone to the Other World».
–Νομίζω ότι το καθένα έχει τη δική του διαδρομή. Βέβαια έχουν και ομοιότητες. Κάθε δουλειά είναι και μία εικόνα της δικής μας διαδρομής. Θα χρειαστεί, ωστόσο, μια ολόκληρη ζωή για να ολοκληρώσουμε το μονοπάτι.
–Πώς θα σας φαινόταν μια συνεργασία με ένα κυπριακό συγκρότημα.
–Φυσικά, θα το θέλαμε πολύ.
–Η φολκ μουσική από την Ευρώπη, ακούγεται στο αμερικανικό ραδιόφωνο;
–Οι πανεπιστημιακοί ραδιοσταθμοί κάποτε μπορεί και να παίξουν αυτού του είδους τη μουσική, οι μεγαλύτεροι σταθμοί όμως ποτέ. Η κυρίαρχη αμερικανική κουλτούρα είναι ένα μάτσο σκουπίδια (trash heap).
–Από πού έχετε μουσικές προσλαμβάνουσες. Υπάρχουν αγαπημένα συγκροτήματα ή καλλιτέχνες από την Ευρώπη;
–Για κάποιο λόγο αγαπημένη μας μουσική είναι αυτή που προέρχεται από την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή. Πρόσφατα, αρχίσαμε να ακούμε πολλή ψυχεδελικό τουρκικό ροκ από τη δεκαετία του 1970. Επίσης, μου αρέσει πολύ η γερμανική ροκ μουσική αυτής της δεκαετίας. Τα χρόνια του ’70 κάτι μου κάνουν, ο ήχος των ηχογραφήσεων σε αυτές τις δουλειές.
–Αυτή είναι η πρώτη σας φορά στην Κύπρο με τον Φέγγαρο;
–Όχι, έχουμε ξαναέρθει για διακοπές. Περιοδεύαμε στην Αγγλία και αποφασίσαμε να κατέβουμε στο νησί σας. Περάσαμε πολύ όμορφα, ήμασταν κάθε μέρα στην παραλία! Όσο για το φεστιβάλ του Φέγγαρου, πιθανώς ο καλός μας φίλος από την Αθήνα, ο Νίκος, να μας σύστησε. Είναι μεγάλη μας τιμή να παίξουμε στην Κύπρο.
Οι A Hawk and a Hacksaw
Οι A Hawk and a Hacksaw είναι οι Jeremy Barnes και Heather Trost και η βάση τους είναι στο Albuquerque, του Νέου Μεξικού στις ΗΠΑ. Ο Jeremy Barnes παίζει ακορντεόν και η Heather βιολί. Η μουσική τους είναι επηρεασμένη από την ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και την Ανατολή. Έως σήμερα έχουν κυκλοφορήσει έξι άλμπουμ, με πιο πρόσφατο το «Forest Bathing» που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2018. «A Hawk and a Hacksaw» (2002, 2004), «Darkness at Noon» (2005), «The Way the Wind Blows» (2006), «Délivrance» (2009), «Cervantine» (2011), «You Have Already Gone to the Other World» (2013).
Πληροφορίες: A Hawk and a Hacksaw, 2 Αυγούστου, Φεστιβάλ Φέγγαρος 2018, Δημοσιογραφικό Χωριό, Περβόλια Λάρνακας. Πληροφορίες: www.fengaros.com.
