Kathimerini.gr
Στον αστερισμό της αγάπης και του έρωτα είναι προσανατολισμένη η φετινή, υπέροχη αφίσα του Φεστιβάλ Καννών, το οποίο ανοίγει αυλαία σε λιγότερο από έναν μήνα (8/5). Το κλίμα, ωστόσο, δεν είναι το ίδιο –μάλλον το αντίθετο– όσον αφορά τις σχέσεις της σπουδαίας κινηματογραφικής διοργάνωσης με το Netflix. Σε προηγούμενο σημείωμα είχαμε αναφέρει την πιθανότητα η συνδρομητική πλατφόρμα να αποσύρει τις ταινίες παραγωγής της από το φεστιβάλ, γεγονός που επιβεβαιώθηκε το βράδυ της Τετάρτης.
«Ελπίζουμε πως κάποια στιγμή θα αλλάξουν τους κανόνες. Ελπίζουμε ότι θα εκμοντερνιστούν. Ομως, στο μεταξύ, θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε όλες τις ταινίες και όλους τους κινηματογραφιστές. Παροτρύνουμε τις Κάννες να επιστρέψουν στην παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα και εμείς θα τις καλωσορίσουμε πίσω», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο διευθυντής περιεχομένου –και ουσιαστικά Νο1 της εταιρείας– Τεντ Σαράντος. Ποιοι είναι όμως οι κανόνες που «πρέπει» να αλλάξουν – και το πιο σημαντικό: έφυγαν στα αλήθεια ποτέ οι Κάννες από την παγκόσμια κινηματογραφική κοινότητα;
Το πρόβλημα είναι... νομικό. Σύμφωνα με τους γαλλικούς κανονισμούς για τον κινηματογράφο, καμία ταινία δεν μπορεί να διοχετευθεί στις οικιακές πλατφόρμες (τηλεόραση, DVD, streaming κ.ο.κ.) πριν συμπληρωθούν 36 μήνες από την πρώτη προβολή της στις αίθουσες. Φυσικά, οι ταινίες του Νetflix είναι κάπως αμφίβολο αν υπόκεινται στον κανονισμό, μια και κάποιες μένουν αποκλειστικά στη διαδικτυακή εφαρμογή, ενώ οι υπόλοιπες κυκλοφορούν, λόγω πολιτικής της εταιρείας, ταυτόχρονα στα σινεμά και online. To φεστιβάλ, ωστόσο, και ο διευθυντής του Τιερί Φρεμό «πιάστηκαν» από τον συγκεκριμένο νόμο, ώστε να κλείσουν την πόρτα του διαγωνιστικού τμήματος στο Netflix. «Οι ταινίες από streaming είναι ευπρόσδεκτες ως εκτός συναγωνισμού», διευκρίνισε εκείνος, γεγονός όμως που μάλλον έκανε τα πράγματα χειρότερα, μια και οι υπεύθυνοι του Netflix εξέλαβαν τη δήλωση ως απαξιωτική και αποφάσισαν μποϊκοτάζ. Πέρα βέβαια από τα... πείσματα, υπάρχει η ουσία: είναι δυνατόν ένα φεστιβάλ τέτοιου βεληνεκούς να μη λαμβάνει υπ’ όψιν τη σύγχρονη, αλλά και μελλοντική, κινηματογραφική τάση στην παραγωγή (τα δισεκατομμύρια δηλαδή που επενδύονται πλέον σε υψηλού επιπέδου φιλμ από τις διαδικτυακές πλατφόρμες); Κι από την άλλη, είναι το Netflix –και οποιοσδήποτε άλλος– υπεράνω κανόνων; Δίχως αμφιβολία, η ραγδαία άνοδος μιας (κινηματογραφικής) δύναμης δεν πρέπει να σημάνει και την ισοπέδωση όλων των υπολοίπων...
Έντυπη
