Kathimerini.com.cy
Σε κοινή ανακοίνωση η Ένωση Ηθοποιών Κύπρου και η Κλαδική Καλλιτεχνών Θεάτρου ΣΗΔΗΚΕΚ ΠΕΟ αναφέρει το γεγονός ότι δεν υποχωρούν «στα θέματα του κατώτατου μισθού και της χρονικής διάρκειας των συμβολαίων« και ότι «αποδεχόμαστε την πρόταση της Ομοσπονδίας για μείωση των ποσών του Ταμείου Προνοίας και την μη καταβολή του 13ου μισθού» μετά τη συνάντηση που είχαν με τη Συλλογικότητα Θεάτρου γνωστοποιώντας τις θέσεις τους και στην Ομοσπονδία.
Παράλληλα, σημειώνουν ότι «η ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης των Ελεύθερων Θεάτρων εκκρεμεί από το 2012, ενώ έκτοτε τα καλέσματα για ανανέωση και από τις δύο συντεχνίες ήταν σταθερά και ετήσια. Σταθερή και ετήσια ήταν επίσης η άρνηση των φορέων να μας συναντήσουν αγνοώντας τα καλέσματά μας».
Αυτούσια η ανακοίνωση
Με ιδιαίτερη έκπληξη διαβάσαμε την ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Θεατρικών Φορέων Κύπρου αναφορικά με την υποτιθέμενη στάση του κλάδου μας στους "αγώνες" των φορέων για την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης αλλά και την επιβίωση του ελεύθερου θεάτρου στη Κύπρο.
Μιας και τα γεγονότα προφανώς παρουσιάζονται μονομερώς, θεωρούμε χρέος μας να τοποθετηθούμε ενάντια σε αυτό το λίβελο κατά των ηθοποιών και της διεκδίκησης των εργασιακών μας δικαιωμάτων.
Η ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης των Ελεύθερων Θεάτρων εκκρεμεί από το 2012.
Έκτοτε τα καλέσματα για ανανέωση και από τις δύο συντεχνίες ήταν σταθερά και ετήσια.
Σταθερή και ετήσια ήταν επίσης η άρνηση των φορέων να μας συναντήσουν αγνοώντας τα καλέσματά μας.
Το 2016, ο ΘΟΚ με το σχέδιο Θυμέλη, λανθασμένα, έθεσε εκτός υποχρεωτικής τήρησης τη συλλογική σύμβαση διευκολύνοντας έτσι τους παραγωγούς να συνάπτουν προσωπικά συμβόλαια των οποίων οι όροι ήταν υποδεέστεροι αυτών της Συλλογικής Σύμβασης, ωθώντας τους ηθοποιούς είτε στην αδήλωτη εργασία είτε στην αυτεργοδότηση απεμπολώντας έτσι τα συλλογικά τους δικαιώματα και κεκτημένα.
Το 2017, πραγματοποιήθηκε μια συνάντηση στα γραφεία της ΕΗΚ εν τη παρουσία των δύο συνδικαλιστικών οργάνων και αρκετών αλλά όχι όλων των θεατρικών φορέων.
Οι θεατρικοί φορείς αρνήθηκαν να υπογράψουν την ανανέωση της σύμβασης, απορρίπτοντας τα πιο κάτω ουσιώδη άρθρα:
(α)τον κατώτατο μισθό που ορίζει η σύμβαση και που είναι 1100€ μικτά.
(β) τη διάρκεια του χρόνου απασχόλησης που ορίζει η σύμβαση και που είναι τρεις μήνες (αντιπρότειναν δίμηνα συμβόλαια)
(γ)την καταβολή Ταμείων Προνοίας, Ευημερίας, Αδειών και 13ου μισθού
(δ)την υποχρέωση καταβολής κοινωνικών ασφαλίσεων εκ μέρους του εργοδότη.
Μετά από γενικές συνελεύσεις που κάναμε με τα μέλη μας ,η γενική απαίτηση ήταν όπως οι συμβάσεις όσον αφορά τον κατώτατο μισθό και τον ελάχιστο χρόνο εργοδότησης, παραμείνουν ως έχουν. Έκτοτε δεν πάψαμε να καλούμε τους φορείς σε διαπραγματεύσεις όπου βρίσκαμε σταθερά 'τοίχο'.
Το 2020 βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την πανδημία όπου οι συνθήκες έβγαλαν στη φόρα όλες τις παθογένειες του κλάδου. Τότε μπήκαμε ξανά στη μάχη πιο δυναμικά για την ανανέωση της Συλλογικής Σύμβασης και πραγματοποιήσαμε συναντήσεις με ορισμένους θεατρικούς φορείς. Στο κάλεσμά μας αυτό, τα μέλη της τώρα Ομοσπονδίας Θεατρικών Φορέων για άλλη μια φορά αρνήθηκαν να παρακαθίσουν σε διάλογο μαζί μας, προφασιζόμενοι την αναμονή τους για την ίδρυση του Υφυπουργείου Πολιτισμού και την αύξηση του κονδυλίου για το ελεύθερο θέατρο. Τότε στείλαμε προτάσεις κάνοντας τρομερές υποχωρήσεις, η απάντηση όμως που λάβαμε ήταν πως δεν επιθυμούν να συζητήσουν μαζί μας και πως δεν ισχύει η υπάρχουσα σύμβαση.
Αυτή η στάση μας εξανάγκασε από κοινού, τα δύο συλλογικά σώματα των ηθοποιών, το 2022 να προβούμε σε καταγγελία στο Υπουργείο Εργασίας το οποίο ανάγκασε τους θεατρικούς φορείς να καθίσουν μαζί μας στο τραπέζι για να βρούμε λύσεις. Οι προτάσεις τους ήταν προσβλητικές και περιλάμβαναν μείωση του κατώτατου μισθού που ορίζει η σύμβαση σε αυτόν του εθνικού κατώτατου μισθού που τότε ήταν τα 900 € μικτά, τα δίμηνα συμβόλαια, την ωρομίσθια εργασία ,την μη καταβολή των Ταμείων Προνοίας, Ευημερίας και Αδειών. Και τότε ήταν που το Υπουργείο Εργασίας έβγαλε την απόφαση πως παρόλο που η Συλλογική Σύμβαση δεν έχει ανανεωθεί, εξακολουθεί να είναι σε ισχύ, και πως όλοι οι θεατρικοί φορείς για τόσα χρόνια λειτουργούν παράτυπα.
Έκτοτε είχαμε στείλει πολλά καλέσματα για συνάντηση μαζί τους ούτως ώστε να μπορέσουμε να δούμε μαζί τον τότε Υφυπουργό Πολιτισμού, η άρνηση τους παρέμεινε σταθερή και φτάσαμε στο σήμερα. Τις προτάσεις τους, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι, τις έστειλαν το βράδυ της Τρίτης 23/1/24 στην ΕΗΚ.
Στις 24/1/24 το πρωί ενημερώθηκαν τα μέλη των δύο ΔΣ και στις 25/1/24 σε από κοινού συνάντηση, συζητήσαμε τις προτάσεις της Ομοσπονδίας.
Στις 26/1/24 πραγματοποιήσαμε συνάντηση με την Συλλογικότητα Θεάτρου όπου ενημερωθήκαμε για τις δικές τους εισηγήσεις και προτάσεις. Στη συνέχεια, γνωστοποιήσαμε τόσο στη Συλλογικότητα όσο στην Ομοσπονδία τις εξής δικές μας θέσεις:
(α) Δεν υποχωρούμε στα θέματα του κατώτατου μισθού και της χρονικής διάρκειας των συμβολαίων και
(β)αποδεχόμαστε την πρόταση της Ομοσπονδίας για μείωση των ποσών του Ταμείου Προνοίας και την μη καταβολή του 13ου μισθού
κατ’ εξαίρεση για το Α εξάμηνο του 24, δεδομένου πως θα προχωρήσουν στην υπογραφή της Σύμβασης ως έχει.
Σημειώνουμε πως οι θεατρικοί φορείς είχαν το χρόνο από την ανακοίνωση του ανανεωμένου σχεδίου Θυμέλη να αναθεωρήσουν τις προτάσεις τους βάσει των κριτηρίων της Σύμβασης, αφού γνώριζαν πως είναι πλέον προαπαιτούμενη, και δεν το έπραξαν.
Αν’ αυτού περίμεναν τρεις μόλις μέρες πριν την εκπόνηση της προθεσμίας του Υφυπουργείου, για άλλη μια φορά οι ηθοποιοί να υποχωρήσουν υπό την απειλή της ανεργίας.
Και τώρα που από δική τους ευθύνη έμειναν εκτός επιχορήγησης, τα μέλη της Ομοσπονδίας ρίχνουν τα πυρά τους προς εμάς!
Τα σώματα των ηθοποιών, μετά από αγώνες 12 χρόνων, έχουμε καταφέρει να κερδίσουμε με την επανένταξη της Συλλογικής Σύμβασης στο Σχέδιο Θυμέλη ως προαπαιτούμενο, το αυτονόητο:
ΚΑΜΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΧΟΡΗΓΙΑ ΧΩΡΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ.
Ήμασταν πάντα διαθέσιμ@ να συζητήσουμε. Το αποδεικνύουν οι επιστολές που σας στέλναμε τα τελευταία χρόνια. Υπήρξαμε χρόνια στο πλευρό σας δουλεύοντας με μισθούς πείνας, σε πολύ στενό χρονικό πλαίσιο για την υλοποίηση των προτάσεων σας.
Ακόμα και τώρα και μετά την αναίτια αυτή επίθεση πιστεύουμε πως μόνο ενωμένοι και αλληλέγγυοι μπορούμε να βρούμε λύσεις ουσιαστικές και να διεκδικήσουμε από την Πολιτεία καλύτερη αντιμετώπιση του Πολιτισμού και των ανθρώπων του.
