ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η αγάπη μπορεί να είναι πάντοτε ο νικητής

Ο Β. Κόκκινος που παίζει στην παράσταση «Και το όνομα αυτού» λέει στην «Κ» ότι από όνομα πυροδοτούνται απρόσμενες αντιδράσεις

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Η γαλλική θεατρική και κινηματογραφική επιτυχία «Le Prenom» των Matthieu Delaporte και Alexandre de La Patelliere ανεβαίνει στην Κύπρο σε συνεργασία των θεατρικών ομάδων «Σόλο για Τρεις» και «Θεάτρου ΑντίΛογος», με τίτλο «Και το όνομα αυτού», σε σκηνοθεσία Διομήδη Νικήτα. Το όνομα, λοιπόν, ενός παιδιού είναι η αφορμή για να δοκιμαστεί η συνοχή μιας παρέας ή για να δούμε τα όρια αντοχής του καθένα από εμάς. «Έχουμε ένα έξυπνο και σύγχρονο έργο που θέτει και προβληματισμούς και είναι μια παράσταση για όλους», είναι η πρώτη τοποθέτηση του Βαλεντίνου Κόκκινου, ο οποίος είναι ένας από τους ταλαντούχους νέους ηθοποιούς που συμμετέχουν στην παράσταση. Οι πέντε ηθοποιοί της παράστασης, οι Μαρίνα Βρόντη, Τζούλιο Φιλίππο Ντ’ Ερρίκο, Νεκτάριος Θεοδώρου, Βαλεντίνος Κόκκινος και Χριστίνα Χριστόφια, μαγιά δίνει καλό θέατρο, δεν νομίζω να δυσκολεύτηκαν να μπουν στον ρόλο τους και να υποδυθούν μια παρέα καλών φίλων. Η θεατρική τους συμπόρευση και συνομιλία, μάλλον, έχει πραγματικές βάσεις, έτσι ώστε οι αλήθειες των φίλων της παράστασης να μην είναι απλώς λόγια ενός ρόλου.

Για την παράσταση μού μίλησε ο Βαλεντίνος Κόκκινος, ο οποίος μου επεσήμανε πολλές φορές: «όλα όσα λέγονται στο έργο είναι δοσμένα μέσα από την κωμική τους διάσταση», θέλοντας, νομίζω, να τονίσει τη σημασία του χιούμορ σε έργα όπως το «Και το όνομα αυτού» που μπορεί να περάσει τα δικά του μηνύματα, χωρίς διδακτισμό. Οι συγγραφείς του έργου έφτιαξαν μια κωμωδία με συνεχείς ανατροπές και σπρώχνουν τους χαρακτήρες ολοένα και περισσότερο στα όριά τους, μέχρι να σπάσουν το εκείνο το τείχος που τους εμπόδιζε να δουν ο ένας καθαρά τον άλλο «είναι όπως εκείνο το παιχνίδι με τα τουβλάκια, όταν διαλύεται ο πύργος πρέπει μετά να τα τοποθετήσεις ένα-ένα  πίσω ξαναστήσεις τον πύργο. Έτσι είναι και οι σχέσεις, όλα ξεκινάνε από ένα παιχνίδι», επισημαίνει ο Βαλεντίνος. Το έργο αναπτύσσεται με αφορμή την απόφαση για το όνομα που θα δώσει ένα από τα ζευγάρια στο παιδί τους, ένα όνομα που θα φέρει αποκαλύψεις, «εκεί θα ακουστούν πολλά και διάφορα», μου λέει ο Βαλεντίνος, «θα τεθούν στη συζήτηση οι απόψεις που έχει ο ένας για τον άλλο και μοιραία πια το όνομα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα». Η αφορμή μιας κουβέντας εξελίσσεται σε σύγκρουση και η αιτία δεν είναι το όνομα που επελέγη, αλλά η άποψη που τελικά έχει διαμορφώσει η παρέα όλα αυτά τα χρόνια.


Συνεχίζει ο Βαλεντίνος: «Αρχίζει το νυστέρι να πηγαίνει πολύ βαθιά, μέχρι το κόκκαλο, και αρχίζουν σιγά-σιγά να αποκαλύπτονται οι αλήθειες όλων με τραγελαφικές εξελίξεις και όλα αυτά από ένα ιδιαίτερο όνομα που πυροδοτεί απρόσμενες αντιδράσεις. Ξέρεις, αυτό το έργο είναι σαν να κοιτάζεις μέσα από την κλειδαρότρυπα». Ξαναρωτάω τον Βαλεντίνο αν θα δούμε τις συγκρούσεις και μέσα από έντονους διαλόγους και μου επισημαίνει ξανά «οι προβληματισμοί που αναδύονται από την παράσταση είναι δοσμένοι μέσα από την κωμωδία. Υπάρχουν και οι τρυφερές στιγμές, αλλά το κυρίαρχο δραματουργικό στοιχείο της είναι το ευτράπελο, το αστείο». Ναι, αλλά μήπως η κωμωδία υποσκελίζει τους προβληματισμούς και τα κοινωνικά ζητήματα που αναφύονται; «Κάθε άλλο, μάλιστα πιστεύω ότι πιο εύκολα περνάνε αυτά τα μηνύματα κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θεωρώ ότι αν προσπαθήσεις να θίξεις μέσα από τη σοβαρότητα κάποια κοινωνικά θέματα γίνεσαι διδακτικός. Στην παράστασή μας δεν θέλουμε να διδάξουμε κανέναν, ο σκοπός είναι ο προβληματισμός και πιστεύω ότι μέσα από το χιούμορ είναι πολύ πιο εύκολο να πεις κάποιες αλήθειες, που μπορεί να είναι κοινωνικές, αλλά και προσωπικές, όπως κάνουν και οι πέντε φίλοι».


Παρέα είναι ν’ αγαπάς

Ο χαρακτήρας του έργου είναι μπουλβάρ, μία ελαφρά, θα λέγαμε, κωμωδία που έχει έξυπνους διαλόγους και χαραχτήρες κυρίως από τον κόσμο της αστικής τάξης. Η ιστορία εκτυλίσσεται σε ένα σαλόνι ενός αστικού σπιτιού στο Παρίσι, είναι άνθρωποι ανοικτοί, με διαφορετικές παραστάσεις ο καθένας, όπως μου εξηγεί ο Βαλεντίνος: «Οι πέντε χαρακτήρες του έργου είναι απ’ όλες τις κοινωνικές τάξεις και επαγγέλματα από διάφορα μορφωτικά επίπεδα και διαφορετικών αντιλήψεων, που έως εκείνο το βράδυ κανείς τους δεν είχε δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα. Στο δείπνο όμως και στο άκουσμα ενός ονόματος όλα αλλάζουν», συνεχίζοντας, «ξέρεις, όμως, δεν έχει και τόση σημασία από πού προέρχεται, αλλά ότι αρχίζουν με τρόπο απρόσμενο να φανερώνονται ο ένας στον άλλο». Άρα από το ασήμαντο φτάνουμε στα όριά μας και τότε τελειώνουν όλα; Σβήνουν οι μνήμες που τους έδεναν; «όχι, αυτό που τους ενώνει είναι η φιλία τους, και το έργο αυτό που κρίνει περισσότερο είναι την ευθραυστότητα των κοινωνικών σχέσεων. Τελικά πόσο γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο; Και όταν αποκαλυφθούν οι αλήθειες ποιο είναι αυτό το στοιχείο που θα μας κάνει να φτιάξουμε από την αρχή τις σχέσεις μας; Νομίζω ότι μόνο η αγάπη μπορεί να το καταφέρει, και από την παράστασή μας αυτό φαίνεται ολοκάθαρα. Η αγάπη δεν μπορεί να μην κερδίσει. Ουσιαστικά αυτό το συναίσθημα είναι που κρατάει τους συνδέσμους ενωμένους ώστε να μην καταρρεύσει το οικοδόμημα που λέγεται φιλία. Θεωρώ ότι αυτό που μας συνδέει με τους κοντινούς μας ανθρώπους δεν είναι η ομοιότητα, ούτε και τα κοινά ενδιαφέροντα και απόψεις, αλλά η αγάπη και στο έργο αυτό όλα αυτά αποκαλύπτονται ».

Η παράσταση «Και το όνομα αυτού» είναι ένα παιχνίδι με τα όρια, πόση αλήθεια αντέχουμε, πόσο θέλουμε να σπάσουμε την εικόνα μας και να αποκαλυφθούμε, εντελώς γυμνοί πια στην αλήθεια του απέναντί μας. Παραστάσεις όπως αυτή είναι μια καλή ευκαιρία για να προβληματιστούμε.


Πληροφορίες: «Και το όνομα αυτού», Flea Theatre - Γιάννη Κορομία 2, Καϊμακλί, Λευκωσία. Παραστάσεις μέχρι 13 Μαΐου στις 8:30 μ.μ. Για πληροφορίες και κρατήσεις: 97829257 / 99251331.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X