ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η ασφάλεια της απραξίας έναντι του ρίσκου της δράσης

Η Σαλώμη Ιεροπούλου Μυλωνά μιλάει στην «Κ» για την παράσταση «Μένγκελε»

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Το Εργαστήρι Τεχνών «χωροΤόπος» παρουσιάζει σε παγκύπρια πρώτη παράσταση το έργο «ΜέΝΓΚΕΛΕ: όνειρο για δύο πρόσωπα σε ένα βαγόνι» του Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία Σάββα Μυλωνά και Νεοκλή Νεοκλέους. Στο πολύ ενδιαφέρον έργο παίζει ο Νεοκλής Νεοκλέους και η Σαλώμη Ιεροπούλου Μυλωνά, η οποία μιλάει στην «Κ» για την παράσταση και το έργο. Η παράσταση θα συνεχίσει στις 16, 17 και στις 22 Φεβρουαρίου.

-Μια ομολογουμένως δύσκολη παράσταση, τι σε κέντρισε περισσότερο σε αυτή;

-Χαίρομαι ιδιαίτερα που το Εργαστήρι Τεχνών «χωροΤόπος» ανέβασε αυτό το έργο. Με κέρδισε από την πρώτη επαφή που είχα με το κείμενο, πριν αρκετά χρόνια. Όντως αρκετά δύσκολο, από την αρχική μελέτη μέχρι την διαδικασία της πρόβας και την παράσταση. Σε αυτή την παράσταση είναι αλληλένδετα ο λόγος με την κίνηση, τον ήχο, αλλά και το φως το οποίο προέρχεται σχεδόν αποκλειστικά από τους ηθοποιούς, από τον φακό των κινητών μας συγκεκριμένα. Αν όμως σκεφτείς ότι ο Μένγκελε είναι ιστορικό πρόσωπο και τα διεστραμμένα πειράματα σε ανθρώπους συνέβησαν στην πραγματικότητα, η μελέτη ήταν αρκετά επίπονη διαδικασία. Εγκλήματα που έγιναν στο όνομα της επιστήμης, όπως ισχυρίζονται , αλλά θυσίασαν μέρος της ανθρωπότητας. Η Εσθήρ, ιστορικός και μελετητής του Μένγκελε είναι το θύμα, που στην πορεία γίνεται θύτης με τη δράση ή τη μη δράση.

 

-Γιατί αυτή η επιλογή αυτού του έργου;

-Είναι ένα έργο το οποίο θέτει υπαρξιακά , διαχρονικά και φιλοσοφικά ζητήματα. Τι είναι ο έρωτας, ο θάνατος, η καταστροφή, το απόλυτο κακό, το απόλυτο καλό. Η θέση θύτη-θύματος και οι ρόλοι αυτοί που πολλές φορές αντιστρέφονται. Η συνύπαρξη του καλού και του κακού. Τα γεγονότα μπορεί να είναι σε άλλη εποχή, οι πρωταγωνιστές διαφέρουν αλλά παραμένει αυτή η βαναυσότητα προς την ανθρωπότητα, με αυτή να αντιδρά, να υποκύπτει πολλές φορές με την ελπίδα της ανάκαμψης, να προχωρεί και ξανά. Πολλά τα παραδείγματα. Πόλεμοι, θάλασσες που ξεβράζουν ψυχές, άνθρωποι που πεθαίνουν «εξολοθρεύονται» από την πείνα και τις αρρώστιες, που σε άλλες χώρες είναι ιάσιμες. Η τέχνη οφείλει να φωτίζει αυτά τα θέματα, να προκαλεί, να προτρέπει την σκέψη και τον αναλογισμό. Είναι ενδιαφέρον το ότι πολλοί θεατές μετά την παράσταση μπήκαν στη διαδικασία να ψάξουν περισσότερες πληροφορίες για το Άουσβιτς, τα πειράματα στα εργαστήρια, τα θύματα και τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.

-Ο φόβος αλλά και η αδυναμία των ανθρώπων θολώνει το πεδίο ενώπιόν τους;

-Ο φόβος και η αδυναμία μπορεί να θολώνει το πεδίο ενώπιον των ανθρώπων , αλλά όταν δοθεί στον άνθρωπο η ελευθερία χωρίς ηθικούς φραγμούς μπορεί να φτάσει σε ακραίες περιπτώσεις, όπως και στον πραγματικό Μένγκελε. Πολλές φορές όμως οι άνθρωποι επιλέγουμε τη δήθεν ασφάλεια της απραξίας παρά το ρίσκο της δράσης. Αν είναι ρίσκο για την πορεία της ζωής των ανθρώπων φυσικά και υπάρχει ο φόβος.

 

Στο βαγόνι βρίσκονται ο Νεοκλής Νεοκλέους και η Σαλώμη Ιεροπούλου Μυλωνά.

Τι σημαίνει αγάπη στην παράσταση Μένγκελε;

-Η αγάπη στην παράσταση Μένγκελε κατισχύει, αλλά με έναν άρρωστο τρόπο. Η ρομαντική έννοια της αγάπης δεν ισχύει σε αυτό το έργο. Αγάπη για το πείραμα του ο Μένγκελε, για την Εσθήρ, ως το τέλειο πείραμα του που υπερισχύει μέσα στον χρόνο. Χωρίς ηθικούς φραγμούς, χωρίς ηθική. Η Εσθήρ συνένοχη σε αυτό, για να ζήσει.

-Η αγάπη έχει όρια πιστεύεις;

-Όρια με την έννοια, κάποιος να λειτουργεί χωρίς καμιά κριτική σκέψη, χωρίς ηθική, χωρίς ενδοιασμούς, για να φτάσει στον στόχο του, είτε για άνθρωπο είτε είναι για όραμα, θα πρέπει να έχει όρια. Στις περιπτώσεις που δεν ισχύει, βλέπουμε εγκλήματα προς την ανθρωπότητα από τέτοιες «αγάπες». Η αγάπη για μένα είναι κάτι αγνό, καθαρό. Τα όρια μπορούν να ξεπεραστούν, θυσιάζοντας την ανάγκη, για την αγάπη.

Και σήμερα υπάρχουν Άουσβιτς και Μένγκελε

-Είναι δυνατόν σήμερα να φτιάξουμε ένα Άουσβιτς; Μπορούν ακόμα να γεννηθούν Μένγκελε;

-Η ανθρωπότητα κινείται συνεχώς όπως κινείται το τρένο. Αν σταματήσει είναι γιατί υπάρχει βλάβη, η οποία διορθώνεται για να μπορέσει να φτάσει στον προορισμό. Η ανθρωπότητα επουλώνει πληγές και προχωράει. Φυσικά και υπάρχουν Μένγκελε, οι οποίοι υπηρετούν την αποστολή να προχωρήσουν την ανθρωπότητα με κάθε κόστος. Αυτό το κόστος όμως είναι άνθρωποι, είναι ψυχές, που γίνονται θύματα. Το σημερινό Άουσβιτς είναι ο πόλεμος στη Συρία, ο εμφύλιος στην Υεμένη, είναι οι βάρκες με εγκλωβισμένες ψυχές, είναι οι θάνατοι από πείνα, είναι οι ιοί που εξαπλώνονται.

-Στην Κύπρο της διαίρεσης οι δύο άγνωστοι συνεπιβάτες θα είχαν λόγο να παίξουν το παιχνίδι;

-Στην Κύπρο της διαίρεσης θα μπορούσαν δύο άγνωστοι να παίξουν το παιχνίδι αλλά θα διάλεγα για το τέλος την τρίτη εκδοχή. Πως ό,τι προηγήθηκε να ήταν απλώς ένα όνειρο, ένα ακόμη παράξενο όνειρο.

-Τι σε τάραξε περισσότερο από αυτή την παράσταση;

-Η Εσθήρ είναι η προσωποποίηση της ανθρωπότητας που προχωρεί μέσα στον χρόνο , στην αιωνιότητα. Πληγές ανοίγουν, επουλώνονται, προχωρά και ξανά. Δεν είδε την ανθρωπότητα να εκφράζεται με αγάπη γι’ αυτό δεν πιστεύει πως υπάρχει αγάπη. Ο ρόλος της Εσθήρ και του Μένγκελε, τα πειράματα, οι ιστορίες από θύματα που επιβίωσαν από το Άουσβιτς. Τα φρικιαστικά πειράματα που έκανε σε παιδιά αλλά και το ότι ποτέ δεν δικάστηκε για όλα του τα εγκλήματα ,αλλά πέθανε σε μεγάλη ηλικία χωρίς να τον συλλάβουν ποτέ, είναι σπαρακτικό. Όπως και το ότι η Εσθήρ γίνεται συνένοχη στο πείραμα, θυσιάζοντας με την αδράνειά της άλλον άνθρωπο, για να ζήσει μέσα στον χρόνο. Όπως γίνεται συχνά με την ανθρωπότητα, υποτάσσεται, θυσιάζεται.

Πληροφορίες:

«ΜέΝΓΚΕΛΕ: όνειρο για δύο πρόσωπα σε ένα βαγόνι» του Θανάση Τριαρίδη, σε σκηνοθεσία Σάββα Μυλωνά και Νεοκλή Νεοκλέους, Σάββατο 16, Κυριακή 17 και Παρασκευή 22 Φεβρουαρίου, 8:30 μ.μ. στο ARTos Cultural and Research Foundation.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X