ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

«Ταυτίστηκα με τον λόγο της και με τις αλήθειες της»

Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, για το Πανεπιστήμιο Κύπρου, επί σκηνής με τις ιστορίες «Της Χούντας» της Λιλής Ζωγράφου

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου σε δύο ιστορίες αυτοβιογραφικές που δίνουν το στίγμα της εποχής και σκιαγραφούν τη συγγραφέα-ορόσημο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης: μιας γυναίκας αγωνίστριας ενάντια σε κάθε μορφή βίας, της Λιλής Ζωγράφου. Η κ. Παλαιολόγου που μίλησε στην «Κ» είπε ότι παθιάστηκε με τον ρόλο της, ταυτίστηκε με τη Λιλή Ζωγράφου και μαζί με τον σκηνοθέτη προσπάθησαν να αναδείξουν τον άνθρωπο πίσω από τις λέξεις του «Επάγγελμα πόρνη». Το κείμενο της Ζωγράφου είναι πυκνό σε φράσεις και αλήθειες, αλλά και σε χαρακτήρες, και έτσι το ενδιαφέρον του κοινού πρέπει να διατηρείται αμείωτο, «έπρεπε να βάλω όλη μου την ενέργεια και κάθε φορά να δίνω ένα ρεσιτάλ», μου τόνισε η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου.

 

–Κληθήκατε να δουλέψετε με ένα ομολογουμένως δυνατό κείμενο, από μία δεινή συγγραφέα ποιες ήταν οι πρώτες σας σκέψεις;

–Ήταν κάτι που το βρήκα πολύ προκλητικό, αλλά ωραία πρόκληση για εμένα. Μου αρέσει πάρα πολύ η Λιλή Ζωγράφου, τα κείμενά της, και το συγκεκριμένο βιβλίο μου είχε εντυπωθεί και θεώρησα ότι είναι ένα σοβαρό εγχείρημα, που φυσικά το κάναμε με πολύ μεγάλη χαρά και με πολλή σοβαρότητα και σεβασμό στη συγγραφέα.

–Μιλήστε μου για τον ρόλο σας;

–Υποδύομαι δύο περιστατικά της ζωής της, το ένα είναι κωμικοτραγικό, θα έλεγα, με πολύ χιούμορ, το ιδιαίτερο χιούμορ της Λιλής Ζωγράφου, η άλλη είναι μία απίστευτη ιστορία και που πραγματικά είναι πολύ σκληρή ιστορία. Αφηγούμαι τη ζωή της, αλλά υποδύομαι και άλλους ρόλους, που έχουν να κάνουμε με αυτές τις δύο ιστορίες (γιατρός, νοσοκόμος, διευθυντής υπουργείου κ.ά.).

–Σας φόβισε κάτι σε αυτή την παράσταση;

–Δεν με φόβισε κάτι, όχι. Ωστόσο, επειδή πρόκειται για μονόλογο, πράγμα που σημαίνει ότι είσαι εντελώς μόνος επί σκηνής, δεν έχεις κάποια βοήθεια, αν για κάποιο λόγο χρειαστεί. Επίσης, πρέπει να κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού, να βάλεις όλη σου την ενέργεια και κάθε φορά να δίνεις ένα ρεσιτάλ.

–Ως κείμενο τι σας έκανε περισσότερη εντύπωση;

–Σίγουρα τα ελληνικά του κειμένου που δεν είναι τα ελληνικά της καθομιλουμένης, αλλά ούτε και καθαρεύουσα, είναι προσεγμένα ελληνικά, οι λέξεις, έχει πυκνά νοήματα στις φράσεις, είναι να το πούμε απλά ωραία ελληνικά.

–Ενσαρκώνετε έναν λογοτεχνικό χαρακτήρα με ισχυρούς συμβολισμούς, τι σας δυσκόλεψε περισσότερο στην παράσταση;

Η ερμηνεία της κάθε στιγμής, το κείμενο της Ζωγράφου είναι πολύ πυκνό σε στιγμές και νοήματα. Πηγαίνει από το γέλιο στο δάκρυ, μετά περνάει στη βία, στη χυδαιότητα, στην ωμότητα και βέβαια, όλα αυτά οδηγούν σε μία κάθαρση. Κάθε κομμάτι λοιπόν το κειμένου απαιτούσε μία ιδιαίτερη αντιμετώπιση υποκριτικά. Επίσης, και το παίξιμο των άλλων ρόλων που εμπλέκονται στις δύο ιστορίες είναι μια απαιτητική διαδικασία.

–Πόσο επίκαιρη είναι η ιστορία της «Χούντας» της Λιλής Ζωγράφου;

–Δυστυχώς είναι επίκαιρη και στις μέρες μας, και έχω την αίσθηση ότι μπορεί και να παραμείνει επίκαιρη. Οι παθογένειες στην Ελλάδα δεν αλλάζουν εύκολα, δυστυχώς δεν εξελισσόμαστε πολύ σαν λαός προς το καλύτερο. Πάντοτε, λοιπόν, πέφτουμε στα ίδια, για να μην πω και χειρότερα, λάθη. Την περίοδο που διηγείται η Λιλή Ζωγράφου υπήρχε ένα καταπιεστικό καθεστώς, αλλά σήμερα, ενώ έχουμε δημοκρατία κάποια πράγματα γίνονται με έναν τρόπο που έχει βία. Ναι, παραμένει επίκαιρο!

–Η κοινωνία σύρεται και παρασύρεται και ο άνθρωπος γίνεται άθελά του φερέφωνο και υπεύθυνος για πολλά στραβά, το πιστεύετε;

–Ο κάθε άνθρωπος, όλοι μας, οφείλει να έχει άποψη, να κάνει βήματα προς την αυτογνωσία, να μη φέρεται και να άγεται, να εξελίξει τον εαυτό του. Αλλάζοντας, λοιπόν, ο καθένας από εμάς τον εαυτό του, αλλάζουμε και την κοινωνία, γιατί κοινωνία είμαστε εμείς. Αν μετατοπιστεί ο καθένας μας σε ένα καλύτερο τοπίο, ολόκληρη η κοινωνία θα αλλάξει. Ας προσπαθήσουμε!

–Θεωρείτε ότι υπάρχουν μαγικές επαναστατικές λύσεις;

–Μαγικές λύσεις σαφώς και δεν υπάρχουν, αλλά δεν υπάρχουν και αδιέξοδα, το πιστεύω αυτό. Ο καθένας με τον τρόπο του πρέπει να αντισταθεί, να παλέψει, κυρίως με τον εαυτό του, να βρει τα θέλω του. Η Λιλή Ζωγράφου αυτά τα θέλω της για παράδειγμα τα ήξερε πάρα πολύ καλά. Πέρασε πάρα πολύ δύσκολα, και μπορεί για ένα διάστημα να απογοητεύτηκε, και αυτό το συναίσθημα είναι ό,τι χειρότερο, διότι μπορεί να σε οδηγήσει σε παραίτηση, ωστόσο, σώθηκε και μπήκε ξανά στη ζωή πολύ δυναμικά.

–Μελετώντας τον ρόλο ταυτιστήκατε με τη Λιλή Ζωγράφου;

–Υποδυόμενη τη Λιλή Ζωγράφου έχω την αίσθηση ότι είμαι 100% εκείνη, επί σκηνής είμαι σίγουρη ότι βρίσκεται η Λιλή και όχι εγώ. Ταυτίστηκα με τον λόγο της και με τις αλήθειες της. Βρήκα πολλά στοιχεία με τα οποία ταυτίστηκα, οπότε και εγώ μέσα μου παθιάζομαι

–Ποιο είναι το μήνυμα που περνάει η Λιλή Ζωγράφου και εσείς με την παράσταση;

–Η Λιλή Ζωγράφου δεν είναι διδακτική, άλλωστε θεωρώ ότι και το καλό θέατρο δεν πρέπει να κουνάει το δάκτυλο, αλλά να δημιουργεί στον καθένα διαφορετικούς προβληματισμούς. Άρα δεν μπορώ να σας πω ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο μήνυμα που ήθελε να δώσει η Λιλή Ζωγράφου. Μέσα από την παράσταση μπορούν να βγουν πολλά πράγματα, διαφορετικά και ενδιαφέροντα. Ξέρετε, είναι από τις παραστάσεις που μετά θα τις συζητήσεις με την παρέα σου αρκετά. Έχω την αίσθηση, πάντως, ότι ο κόσμος φεύγει από την παράσταση έχοντας πάρει πολλά πράγματα.

  

Πληροφορίες: «Επάγγελμα πόρνη» της Λιλής Ζωγράφου, σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, με την ηθοποιό Αλεξάνδρα Παλαιολόγου. Παραστάσεις Θέατρο Ριάλτο, Τετάρτη 24 Οκτωβρίου, ώρα 8:30 μ.μ. και Κινηματοθέατρο Παλλάς στη Λευκωσία, Παρασκευή 26 Οκτωβρίου, ώρα 8:30. Οργανωτής: Πανεπιστήμιο Κύπρου

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X