Του Απόστολου Κουρουπάκη
Από τη θεατρική ομάδα «Παράσιτα» παρουσιάζεται το έργο του Χουάν Κάρλος Ρούμπιο, «Αριζόνα», στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Κύπρια 2107. Το έργο πραγματεύεται ζητήματα που σχετίζονται με την παράνομη μετανάστευση στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικού, αλλά πέραν από το προφανές, οι δύο κεντρικοί ήρωες, το ζευγάρι Τζορτζ και Μάργκαρετ, που τους υποδύονται ο Κώστας Καζάκας και η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, αναδύονται και πολλά ακόμα θέματα που αφορούν τις προσωπικές σχέσεις του ζευγαριού και το πώς μία περίεργη συνθήκη μπορεί να φέρει στην επιφάνεια αντανακλαστικά λανθάνουσες συμπεριφορές και σκέψεις.
Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του έργου είναι το άγνωστο, ο ξένος που αρνούμαστε να γνωρίζουμε, συμφωνούν και οι δύο ηθοποιοί. «Δεν μας μαθαίνουν πώς να γνωρίσουμε τον άλλο, τον ξένο, το διαφορετικό, όχι μόνο τον μετανάστη ή τον πρόσφυγα, αλλά καθετί που δεν είμαστε εμείς», λέει ο Κώστας Καζάκας, η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου τονίζει: «ο ξένος είναι ό,τι δεν γνωρίζουμε, μας μαθαίνουμε να κατηγοριοποιούμε τους ανθρώπους, και μετά για να μάθουμε και να αποδεχθούμε το διαφορετικό πρέπει να γίνει δουλειά από την αρχή».
Η Ελισάβετ Κωνταντινίδου, η Μάργκαρετ, σκιαγραφεί τη γυναίκα που καλείται να υπηρετήσει ως μία απλή γυναίκα, που ζει σε ένα τακτοποιημένο περιβάλλον απ’ όλες τις απόψεις, είναι η γυναίκα που είναι καλή νοικοκυρά και ακόμη καλύτερη σύζυγος, και ο Κώστας Καζάκας που κάνει τον Τζορτζ τον θεωρεί ως έναν άνθρωπο με παράξενες και ακραίες θέσεις όσον αφορά τα ζητήματα των ξένων, παρόλο που και ο ίδιος είναι από γενιά μεταναστών, ίσως και λίγο ταραγμένος. Αυτοί οι δύο άνθρωποι έχουν έναν ευτυχισμένο γάμο, μας λένε οι δύο ηθοποιοί, ώσπου έρχονται αντιμέτωποι με τους ίδιους τους τους εαυτούς, με τα δικά τους όρια, πέραν από αυτά τα συνοριακά όρια Μεξικού και Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου μας λέει ότι η Μάργκαρετ ακολουθεί πιστά τον άντρα της, χωρίς να ξέρει τι ακριβώς πάει να κάνει εκεί στην έρημο, ενώ ο Κώστας Καζάκας, ο Τζορτζ, έχει πλήρη συνείδηση για το πρόγραμμα στο οποίο συμμετέχει. «Η Μάργκαρετ δεν κάνει πολλές ερωτήσεις αρχικά, νομίζει ότι πάει εκδρομή, ακολουθεί τον άντρα της και αυτό της είναι αρκετό», τονίζει η κ. Κωνσταντινίδη, ο δε Τζορτζ, επισημαίνει «Δεν μπορεί να δεχθεί ότι και άλλοι έχουν το δικαίωμα να ζήσουν το αμερικάνικο όνειρο, οπότε το να τους αποτρέψει με κάθε τρόπο είναι υποχρέωσή του». Σε αυτή την παράξενη συνθήκη το ζευγάρι προσπαθεί να συνεννοηθεί, με τον Τζορτζ να γνωρίζει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει και πώς να συμπεριφερθεί στους απρόσκλητους επισκέπτες, ενώ η Μάργκαρετ μοιάζει να μην μπορεί να κατανοήσει ακριβώς τον λόγο, να θεωρεί τη λογική της άτυπης «φύλαξης» των συνόρων εντελώς παράλογη.
Μα σε αυτό το όριο των ΗΠΑ αρχίζουν να υπεισέρχονται και πολλές άλλες σκέψεις, κυρίως στη Μάργκαρετ, η οποία αρχίζει να σκέφτεται ότι αυτός ο άνθρωπος, ο άντρας μου, δεν είναι ό,τι γνώριζε ή ό,τι φανταζόταν, διότι βλέπει τον σύζυγό της να παρακολουθεί μανιωδώς τις κινήσεις των συνόρων, ο Τζορτζ μοιάζει να εκνευρίζεται, δεν είναι έτοιμος να δεχθεί ότι η γυναίκα του μπορεί να έχει άποψη, προσπαθεί να την πείσει για τη χρησιμότητα του προγράμματος, κι εδώ το ζευγάρι έρχεται να συναντηθεί διά της αντίθεσης. «Θέλω να τρομάξει, ακόμα και γελώντας», λέει η κ. Κωνσταντινίδου, «να έρθει αντιμέτωπος με τις σκέψεις του», ο κ. Καζάκας, θέλει ο καθένας να δει τον εαυτό στη συνθήκη του μετανάστη, του πρόσφυγα, του άλλου και εκεί ίσως να δει τον άνθρωπο, «να καταλάβει ο κόσμος ότι το να φοβόμαστε είναι μια ανοησία».
Ομάδα Παράσιτα
Η θεατρική ομάδα Παράσιτα δημιουργήθηκε το 2015 από τους ηθοποιούς Φώτη Γεωργίδη, Άντρια Ζένιου και Μαρίνα Μανδρή κι έχει στο ενεργητικό της δυο επιτυχημένες παραστάσεις, το «Pests» (2015) της Vivienne Franzmann και το «Σκάσε ή Η χαμένη παντόφλα του Μανώλη Καρέλη» της Χριστίνας Σαμπανίκου.
Πληροφορίες: 29 και 30 Σεπτεμβρίου, ώρα 7:15 μ.μ. Προαύλιος χώρος Εργοστασίου Υποδημάτων Ξενόπουλος, στον κυκλικό κόμβο Κοκκινοτριμιθιάς, Ιουστινιανού 7-7Α, Κοκκινοτριμιθιά, Λευκωσία.
