ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το κέλυφος περικλείει τον άνθρωπό μας

Η Κωνσταντία Σωτηρίου έγραψε για τη Νέα Σκηνή του ΘΟΚ ένα έργο με κεντρικό θέμα το δικαίωμα στην κανονική ζωή

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Την Παρασκευή 13 Απριλίου κάνει πρεμιέρα το έργο «Το κέλυφος» που έγραψε για λογαριασμό του ΘΟΚ η συγγραφέας Κωνσταντία Σωτηρίου. Η συγγραφέας μίλησε στην «Κ» για το έργο και τη δύσκολη θεματική του, την άνοια, μια σκληρή ασθένεια που ταλαιπωρεί, με διαφορετικό, αλλά πάντοτε με ύπουλο τρόπο, και τους ανθρώπους γύρω από τον πάσχοντα. Το έργο περιστρέφεται γύρω από τον πάσχοντα με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους του. Η κ. Σωτηρίου μου είπε ότι οι ήρωες καλούνται να ξεπεράσουν ριζωμένες προκαταλήψεις για τη φροντίδα του αρρώστου, για τις ευθύνες που πρέπει κάποιος να αναλαμβάνει, για τα όρια του σώματος και της ψυχής μας σε περιπτώσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόσο σοβαρά ζητήματα στην οικογένεια.

–Πώς εμπνευστήκατε το «Κέλυφος»;

Όταν μου έγινε η ανάθεση για την συγγραφή του έργου από τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου αποφασίσαμε με τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ιδρύματος το θέμα του έργου να περιστρέφεται γύρω από την άνοια. Ωστόσο, δεν θέλησα να γράψω για τη ζωή του ασθενούς, αλλά για το πώς βιώνουν την ασθένεια οι γύρω του, πως βιώνει την άνοια η οικογένεια. Τα τελευταία χρόνια είχα έρθει σε επαφή με ασθενείς με αλτσχάιμερ και είχα δει πόσο όλο αυτό μπορεί να επηρεάσει την οικογένεια. Θέλησα, λοιπόν, να περιγράψω τις κρίσιμες στιγμές αυτών των ανθρώπων, τις δύσκολες αποφάσεις που πρέπει ενδεχομένως να πάρουν αλλά και τον αντίκτυπο που αφήνει η απουσία του ανθρώπου στις ζωές τους. Γενικότερα, καθώς και εγώ μεγαλώνω και βλέπω τους ανθρώπους που αγαπώ να μεγαλώνουν και αυτοί, και κάποιοι από αυτούς να φεύγουν, με απασχολεί πολύ το θέμα της απώλειας, αυτά που περνούν κι αυτά που χάνονται. Νομίζω η βασική έμπνευση για το έργο ήταν, λοιπόν, αυτό ακριβώς.

–Πού περιστρέφεται, τελικά, το έργο, στον πάσχοντα ή στους γύρω του;

Το έργο περιστρέφεται γύρω από τον πάσχοντα με πρωταγωνιστές τους ανθρώπους του. Αυτός είναι η αρχή και το τέλος, γύρω του υφαίνονται τα νήματα, οι πράξεις και τα συναισθήματα των ανθρώπων του.

–Δεν είναι σκληρό να παραμένει μόνο ένα κέλυφος, που είναι a priori χωρίς αξία;

Το κέλυφος στο έργο δεν συμβολίζει μόνο τον άνθρωπο που χάθηκε από το σώμα του, αλλά και όλο αυτό το «άδειασμα» που νιώθουμε κι εμείς και που υπάρχει μετά που ο άνθρωπος που ξέραμε και αγαπούσαμε έχει πια «φύγει», με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Το κέλυφος, ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν είναι χωρίς αξία επειδή ακόμα περικλείει τον άνθρωπό μας, αυτό που υπήρξε και ακόμα υπάρχει. Αυτό φυσικά δεν κάνει το αποτέλεσμα λιγότερο σκληρό. Ούτως ή άλλως η άνοια, ειδικότερα όταν συμβαίνει σε ανθρώπους νεότερης ηλικίας, είναι μια σκληρή ασθένεια τόσο για τον ασθενή όσο και για τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν.

–Τι σημαίνει ζω κανονικά, έχοντας στον περίγυρό μας ένα άτομο με άνοια;

Νομίζω δεν υφίσταται το «ζω κανονικά». Αυτό που υπάρχει είναι η προσπάθεια κάθε μέρα να είναι μια καλή μέρα, να δίνεται η φροντίδα που απαιτείται στον πάσχοντα και να μπορέσουν και αυτοί που τον φροντίζουν να ανασαίνουν. Η ζωή των φροντιστών είναι δύσκολη και πολλές φορές γεμάτη ενοχές. Σε τέτοιες καταστάσεις πιστεύω αναγνωρίζουμε όλοι τη σημασία της ομαλότητας στη ζωή μας, της ευλογημένης ρουτίνας. «Ζω κανονικά» σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, μπορεί και να σημαίνει παίρνω την κάθε μέρα όπως έρχεται και ελπίζω στο καλύτερο.

–Ποιες είναι οι προκαταλήψεις που καλούνται να ξεπεράσουν οι ήρωές σας;

Χωρίς να θέλω να δώσω πολλά από την υπόθεση του έργου, θα έλεγα πως οι ήρωες καλούνται να ξεπεράσουν ριζωμένες προκαταλήψεις για τη φροντίδα του αρρώστου, για τις ευθύνες που πρέπει κάποιος να αναλαμβάνει, για τα όρια του σώματος και της ψυχής μας σε περιπτώσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε τόσο σοβαρά ζητήματα στην οικογένεια. Στο επίκεντρο του έργου είναι η σύζυγος/μητέρα και ασφαλώς οι προκαταλήψεις περιστρέφονται κυρίως γύρω από το πρόσωπό της. Μια γυναίκα αυτής της συγκεκριμένης ηλικίας, μιας γυναίκας πολύ οικείας ως παρουσία, τουλάχιστον στα δικά μου μάτια, από την οποία όλοι ζητούν συνέχεια να δώσει και να δώσει, κομμάτια από το σώμα της και την ψυχή της.

–Οι μνήμες της οικογένειας ή και των φίλων μπορούν να υποκαταστήσουν τη χαμένη μνήμη του ήρωα; Γινόμαστε εμείς εκείνος;

Οι άνθρωποι που χάνονται μένουν πάντα στην καρδιά και στη σκέψη μας. Τίποτα δεν μπορεί να υποκαταστήσει αυτό που υπήρξαν. Αυτό που μένει είναι η δική μας ξεχωριστή ανάμνηση από εκείνον. Δεν γινόμαστε εκείνος. Αλλά ένα κομμάτι μας, που σφυρηλατήθηκε απ’ όσα ζήσαμε μαζί του, είναι δικό του και θα είναι για πάντα κοντά μας.

Μια ωραία συνεργασία

–Ως «μάνα» αυτού του έργου, θα είχατε λόγο επί σκηνής;

Αν έμαθα κάτι τα λίγα χρόνια που ασχολούμαι κι εγώ με τα θεατρικά πράγματα, είναι πώς ο συγγραφέας είναι ένας εκ των συντελεστών της παράστασης. Σημαντικός μεν αλλά συντελεστής. Το κείμενο είναι δική μου υπόθεση, το στήσιμο στη σκηνή υπόθεση του σκηνοθέτη. Ούτως ή άλλως, καθώς έγραφα το έργο μιλούσαμε πολύ με τον Αντρέα, είχαμε «στήσει» στο μυαλό μας πολύ καλά τους ήρωες. Έτσι αυτό που βλέπω τώρα στην σκηνή ανταποκρίνεται σε ό,τι είχα στο μυαλό μου. Και επειδή αναφερόμαστε στους ηθοποιούς θα ήθελα να πω πόσο χαρούμενη είμαι για τους πέντε ηθοποιούς που συμμετέχουν στην παράστασή μας, τόσο για την Υρώ Μανέ όσο και για τον Βαρνάβα Κυριαζή και τους τρεις νεότερους, τον Φώτη Αποστολίδη, τον Αντρέα Τσέλεπο και την Παναγιώτα Παπαγεωργίου. Όχι μόνο για το ταλέντο και τον επαγγελματισμό τους αλλά για την ευαισθησία τους για το θέμα που πραγματεύεται η παράσταση.

–Πώς θα περιγράφατε τη συνεργασία σας με τον σκηνοθέτη;

Είναι πολύ ωραία η συνεργασία μας με τον Αντρέα Αραούζο. Αν και ξεκινήσαμε από διαφορετικές αφετηρίες, με διαφορετικά θεατρικά και άλλα βιώματα αν θέλετε, συναντηθήκαμε στην πορεία, επικοινωνήσαμε καλά, βρήκαμε την κοινή μας συνισταμένη.

 

Πληροφορίες: «Το κέλυφος», Νέα Σκηνή ΘΟΚ, ΘΟΚ. Παρασκευή 13 Απριλίου, ώρα 8:30 μ.μ. Σκηνοθεσία Ανδρέας Αραούζος, κείμενο Κωνσταντία Σωτηρίου. Παίζουν οι Φώτης Αποστολίδης, Βαρνάβας Κυριαζής, Υρώ Μανέ, Παναγιώτα Παπαγεωργίου, Ανδρέας Τσέλεπος.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X