Του Απόστολου Κουρουπάκη
Ο κυπριακός κινηματογράφος το τελευταίο διάστημα είναι στα πολύ καλά του και αυτό το αποδεικνύουν οι πολλές και καλές συμμετοχές κυπριακών ταινιών σε διεθνή φεστιβάλ, οι διακρίσεις που παίρνουν και οι υποψηφιότητες που λαμβάνουν σε αυτά. Να, λοιπόν, ένας τομές όπου μπορούν να γίνουν πολλά από πλευράς της Πολιτείας, η οποία οφείλει να κάνει ό,τι μπορεί για να ενισχύσει την κινηματογραφική παραγωγή του τόπου και γιατί όχι να δώσει σοβαρά κίνητρα σε ξένες παραγωγές να έλθουν στη χώρα και να τη διαφημίσουν, αλλά και να κινηθεί και η οικονομία αυτής της βιομηχανίας και όχι μόνο. Αλλά με σχέδιο, με γνώμονα το συμφέρον του συνόλου και όχι μιας δράκας επιχειρηματιών.
Έχουμε ξαναπεί και από αυτή τη στήλη ότι όταν υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος, ο οποίος όμως είναι αιματηρός για όσους και όσες αποφάσισαν να ασχοληθούν με το άθλημα του κινηματογράφου. Ενδεικτικά αναφέρω κινηματογραφικές περιπτώσεις που το τελευταίο διάστημα έκαναν τη χώρα υπερήφανη. Το «Patchwork» του Πέτρου Χαραλάμπους συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Καρλόβι Βάρι, ενός από τα σπουδαιότερα κινηματογραφικά φεστιβάλ. Το «Summer Place» της Αλεξάνδρας Ματθαίου θα πάει στο φεστιβάλ του Τάμπερε στη Φινλανδία. Στο Διεθνές φεστιβάλ Δράμας η Ματθαίου έλαβε τα Βραβεία Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου και Best Queer Αward για την παραπάνω ταινία. Στο ίδιο φεστιβάλ το Βραβείο Ντοκιμαντέρ απονεμήθηκε στην Καίτη Παπαδήμα για το «Every Sunday» και Βραβείο Σεναρίου έλαβε και η Βαγγελιώ Σουμελή, για το «Δε θέλω να ξεχάσω τίποτα». Την πορεία τους στα φεστιβάλ με πολλές βραβεύσεις συνεχίζουν οι ταινίες «Πολίτης 3ης Ηλικίας» του Μαρίνου Καρτίκκη, η οποία έχει λάβει ήδη πολλές διακρίσεις, και η «Κοιλάδα των Ρόδων» του Χριστόφορου Ροδίτη.
Αυτές οι επιτυχίες που εμείς σήμερα διατυμπανίζουμε δεν έγιναν αβρόχοις ποσί. Οι δημιουργοί τους δεν είναι τίποτε χομπίστες, που ελλείψει άλλων ενδιαφερόντων κάνουν κινηματογράφο, είναι επαγγελματίες του χώρου και δουλεύουν για να ζήσουν, κάνοντας ένα επάγγελμα που αγαπούν.
Σημαντική παράμετρος στα παραπάνω και θέλω να το αναφέρω είναι και τα σχετικά φεστιβάλ που διοργανώνονται στην Κύπρο, τα οποία σταδιακά καθίστανται ολοένα και πιο σημαντικά και αγκαλιάζονται από το κοινό. Έχουμε το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογραφικές Μέρες, το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, το Φεστιβάλ Εναλλακτικού Κινηματογράφου, το Animafest, τα οποία είναι πολλές φορές το εφαλτήριο για δικές μας δουλειές.
Όπως δήλωσε στην «Κ» η Έλενα Αλωνεύτη ενώ οι αιτήσεις προτάσεων δημιουργίας ταινιών έχουν διπλασιαστεί, το κονδύλι της Συμβουλευτικής Επιτροπής Κινηματογράφου (ΣΕΚιν) παραμένει το ίδιο εδώ και 10 χρόνια, αναγνωρίζοντας ωστόσο, ότι μετά από ενέργειες της Ένωσης Σκηνοθετών Κύπρου για το 2021 αυξήθηκε το φετινό κονδύλι για το σινεμά, κάτι που οπωσδήποτε δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο. Είναι επάναγκες λοιπόν η Πολιτεία να εγκύψει κι άλλο στα θέματα του σινεμά στην Κύπρο, ώστε με σχέδιο και συγκεκριμένη πολιτική να το βοηθήσει να καταστεί ένας άξιος πρεσβευτής του τόπου μας στο εξωτερικό. Φυσικά, και δεν εννοώ να γίνει ο κυπριακός κινηματογράφος τουριστικό διαφημιστικό γραφείο, για να εξηγούμαστε, αλλά να δείχνουμε στον υπόλοιπο κόσμο, τον δικό μας κόσμο, τη δική μας κοσμοθεώρηση, τα στραβά μας και τα άσχημά μας. Ο κινηματογράφος είναι ένα από μόνος του ένας κόσμος, ένας περιφερόμενος κόσμος, καλό θα είναι λοιπόν να φορτώσουμε στο κάρο που λέγεται Κύπρος, και άλλους.
Πέραν όμως από τις θεωρίες και τα συγχαρητήρια, επαναλαμβάνω, θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι εγχειρήματα όπως ο κινηματογράφος σε χώρες του μεγέθους της χώρας μας δεν μπορούν να παραγάγουν σπουδαία αποτελέσματα –χωρίς να αποκλείεται βέβαια– αν δεν βοηθήσει η Πολιτεία, αν οι αρμόδιοι φορείς και υπηρεσίες δεν αντιληφθούν ότι είναι προς όφελός τους αυτή η ανάπτυξη. Το νέο υφυπουργείο που κτίζεται και προχωράει απ’ ό,τι μαθαίνω θα πρέπει να είναι μια νέα υπέροχη διοικητική μηχανή, που θα έχει καλολαδωθεί, θα έχει αφήσει πίσω της οποιοδήποτε βαρίδι κουβαλούσε από τις Πολιτιστικές Υπηρεσίες, θα πρέπει κάθε Τμήμα της να εργάζεται με πρότυπα του 2021 και πρωτίστως, όποιος ή όποια αναλάβει τη διοίκησή του να είναι έτοιμος να σπάσει αβγά, να κινήσει γη και ουρανό να δημιουργήσει μια Κύπρο του πολιτισμού που δεν θα είναι δέσμια κανενός και καμιάς προϋπάρχουσας κατάστασης. Έχουμε και ανθρώπους και υλικό για να φτιάξουμε μια νέα, όμορφη και πολιτιστικά ενδιαφέρουσα Κύπρο. Τι μας κρατάει πίσω; Ας κάνουμε την αρχή με το υφυπουργείο Πολιτισμού και να το πω και πιο απλά; Ας καπαρτίζουν οι θεσμοί και οι φορείς τους, αλλά να κάνουν και τη δουλειά τους, γιατί για να βαφτούν τα αβγά θέλει δουλειά πολλή και όχι τίποτε αέρια!
