ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η συλλογικότητα μετρά

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Όσοι είναι ιδιοκτήτες σε συγκροτήματα κατοικιών, διαμερισμάτων, γραφείων ή γενικά όπου υπάρχει η έννοια της κοινόκτητης ιδιοκτησίας, αντιμετωπίζουν προβλήματα σε δύο βασικές παραμέτρους: πρώτον, στην επιβολή και είσπραξη κοινοχρήστων, και δεύτερον, στη συντήρησή τους.

Το θέμα το αγγίξαμε ποικιλοτρόπως σε αρκετές δημοσιεύσεις, αλλά δεν φαίνεται να παρατηρείται αισθητή βελτίωση. Για βελτίωση του φαινομένου των παραμελημένων κτηρίων δεν απαιτείται να γίνουν πολλά πράγματα, αλλά απαιτείται να γίνουν λίγα και ουσιαστικά.

Για να μην είμαστε ισοπεδωτικοί, τα τελευταία χρόνια όταν άρχισαν να κάνουν την εμφάνιση τους οι μεγάλες και σύνθετες αναπτύξεις, τέθηκαν κάτω καλύτερες βάσεις τέτοιας διαχείρισης.

Για παράδειγμα, τα κοινόχρηστα βασίζονται στα τετραγωνικά της κάθε ιδιοκτησίας με ποσό που καλύπτει το πλήρες ετήσιο κόστος διαχείρισης του έργου, το οποίο προϋπολογίζεται σε τακτές περιόδους. Οπόταν το κόστος μπορεί να φαντάζει τσουχτερό, αλλά ο κάθε αγοραστής γνωρίζει εκ των προτέρων πως η επιθυμία του να επενδύσει εκεί προϋποθέτει και αυτό το επαναλαμβανόμενο ετήσιο κόστος για να «τρέχει» το έργο όσο γίνεται καλύτερα.

Αυτό δεν είναι κακό, αλλά αντίθετα καλό και επιβεβλημένο. Οι ξένοι επενδυτές το έχουν καλά εμπεδωμένο στην αντίληψη τους ότι απαιτείται η σωστή διαχείριση και η σωστή συντήρηση για δύο ουσιαστικούς λόγους: πρώτον διατηρεί το περιβάλλον στο οποίο ζουν σε άριστη κατάσταση με άμεση αντανάκλαση πάνω τους, και δεύτερον, διατηρεί ή και επαυξάνει την αξία της περιουσίας τους.

Η συλλογικότητα είναι αναγκαία. Εμείς σαν λαός φαίνεται να έχουμε μιαν αποστροφή προς την συλλογικότητα και συμπεριφερόμαστε πολύ πιο εγωιστικά.

Γι’ αυτό και βλέπουμε μεμονωμένους ιδιοκτήτες να κλείνουν (παράνομα) βεράντες και μπαλκόνια για να κάνουν τζαμαρίες, βλέπουμε άλλους να κτίζουν πέργολες χωρίς άδεια, άλλοι κλείνουν (παράνομα) παράθυρα επειδή έτσι τους έφεξε χωρίς να τους ενδιαφέρει η εξωτερική όψη του κτηρίου, βλέπουμε άλλους να κρεμάνε κομπρεσέρ κλιματιστικών όπου κόψει του εγκαταστάτη τους, για να αναφέρω μόνο μερικά παραδείγματα.

Όλοι αν ερωτηθείτε θα μπορέσετε να παραθέσετε μύρια παραδειγμάτων που αντιβαίνουν τους κανόνες συλλογικότητας προς επίτευξη ενός κοινού στόχου: την άψογη διατήρηση της φυσικής κατάστασης του συγκροτήματος για διατήρηση και αύξηση της αξίας της περιουσίας μας, αλλά και της παράλληλης διατήρησης ενός επιπέδου ζωής που να είναι αξιοζήλευτο.

Η αδυναμία έγκαιρης επιβολής αποτελεσματικής θεραπείας για τέτοια φαινόμενα είναι και ο κύριος λόγος που οι διαχειριστές κινούνται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και τα κτηριακά συγκροτήματα βρίσκονται σε μια συνεχή πορεία φυσικής διολίσθησης. Και στο ευρύτερο συλλογικό επίπεδο, το ένα συγκρότημα γίνονται δύο και τρία, η μια γειτονιά, γίνονται δύο και τρεις και τελικά ολόκληρες περιοχές πόλεων και κατ’ επέκταση η χώρα όλη δείχνει τριτοκοσμική.

Το διαχρονικό πρόβλημα λύνεται ως ακολούθως:

Πρώτον, πρέπει να ενισχυθεί η υπόσταση των διαχειριστικών επιτροπών. Και ο τρόπος να γίνει αυτό είναι να βελτιωθεί και να εκσυγχρονιστεί η νομοθεσία για κοινόκτητες οικοδομές.

Δεύτερον, πρέπει να θεσμοθετηθεί η δημιουργία πάγιου ταμείου συντηρήσεων. Βάσει αυτού, ο κάθε ιδιοκτήτης θα υποχρεούται να καταβάλλει πέρα από το ετήσιο τέλος κοινοχρήστων, ένα ποσό που θα αποταμιεύεται για σκοπούς συντηρήσεων. Οι δε διαχειριστικές επιτροπές θα πρέπει να υποχρεούνται να υποβάλλουν στα δημαρχεία ή σε κάποιο αρμόδιο κρατικό τμήμα, πλάνο περιοδικών κατ’ ελάχιστων συντηρήσεων – μέχρι δύο χρόνια, πενταετίας και δεκαετίας – και να γίνεται έλεγχος ότι το τηρούν. Το τέλος κοινοχρήστων θα αφορά μόνο λογαριασμούς υπηρεσιών υποδομής, καθαρισμού, διατήρησης κήπων, θυρωρών και άλλων «soft costs».

Τρίτον, θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα ειδικό δικαστήριο ή ένα σώμα με οιονεί δικαστική εξουσία στο οποίο θα παρουσιάζονται υποθέσεις μικροδιαφορών μεταξύ διαχειριστικών επιτροπών και ιδιοκτητών. Αυτό το σώμα θα πρέπει να εκδίδει αποφάσεις εντός μερικών βδομάδων και αυτές οι αποφάσεις να είναι δεσμευτικές και εφαρμόσιμες. Για παράδειγμα, θα δίνεται μια μικρή περίοδος συμμόρφωσης αλλιώς ο Τίτλος Ιδιοκτησίας θα επιβαρύνεται με ειδική σημείωση (ΜΕΜΟ). Επίσης σε περίπτωση που το υποστατικό ενοικιάζεται και ο ιδιοκτήτης δεν πληρώνει, το σώμα να διατάσσει τον ενοικιαστή να καταβάλλει το ενοίκιο στην διαχειριστική επιτροπή μέχρι εξοφλήσεως του ποσού που έχει επιδικαστεί.

Τέταρτον, το Κτηματολόγιο να ζητά εκκαθαριστικό από τις διαχειριστικές επιτροπές του συγκροτήματος όταν γίνεται πώληση/ μεταβίβαση μονάδας στο συγκρότημα αλλιώς να μην ολοκληρώνεται η μεταβίβαση. Με τον τρόπο αυτό θα εξαλειφθούν τα φαινόμενα ιδιοκτητών που χρωστούν, πουλούν και εξαφανίζονται και ο νέος ιδιοκτήτης αρνείται να πληρώσει τα χρωστούμενα του προηγούμενου.

Πέμπτο, οι συντηρήσεις συγκροτημάτων για σκοπούς στατικής και ενεργειακής αναβάθμισης να εμπίπτουν σε μειωμένο συντελεστή ΦΠΑ 5% επειδή πρόκειται για επένδυση με άμεσο αντίκτυπο στην ασφάλεια της κοινωνίας και στην αισθητική και περιβαλλοντική αναβάθμιση του δομημένου περιβάλλοντος.

Πρέπει επιτέλους να δούμε το σύνολο. Όπως άλλωστε και στους εμβολιασμούς...

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση

X