Του Ανδρέα Ανδρέου
Να πιστέψω πως μόνο η φετινή Ανάσταση διαφέρει; Δύσκολο, αν αναλογιστεί κανείς πως μέσα σε δύο χιλιετίες Χριστιανοσύνης χιλιάδες γεγονότα έχουν συμβεί που σημάδεψαν με τον δικό τους τρόπο την εκάστοτε ακολουθία των Παθών και της Αναστάσεως. Κάποια από αυτά είναι ιστορικά καταγεγραμμένα, άλλα πέρασαν σαν απλές υποσημειώσεις σε συγγράμματα που ποτέ δεν σώθηκαν και άλλα, που απλώς κράτησαν όσο ένα φύλλο που το σέρνει ο άνεμος στο διάβα μας μπροστά στα μάτια μας.
Προ λίγων ημερών γιορτάζαμε τις επετείους της Επανάστασης του 1821 και του Έπους του 1955 – 1959. Εντός των δικών τους πλαισίων, μήπως ο κόσμος του τότε δεν έζησε μια διαφορετική Μεγάλη Εβδομάδα και μια διαφορετική Ανάσταση; Σίγουρα και έζησε. Μπορεί τα ιδανικά, η πίστη σε κάτι πιο μεγάλο και από τον ίδιο τον άνθρωπο, η πίστη προς τον Θεό να γίνονταν όλα ένα, που όπλιζε τον καθένα με πείσμα, κουράγιο και υπομονή και η Ανάσταση να αποκτούσε βαθύτερο νόημα, αλλά η ακολουθία του Κυρίου προς τον Γολγοθά, τη Σταύρωση και την Ανάσταση σίγουρα γινόταν κάτω από συνθήκες πολύ διαφορετικές και δυσμενέστερες από τις πιο κοσμικές που εμείς έχουμε συνηθίσει τα τελευταία χρόνια.
Η φετινή Μεγάλη Εβδομάδα που ζούμε είναι από αυτές που θα καταγραφούν στην ανθρώπινη ιστορία και θα καταγραφεί επειδή κύλησε πολύ διαφορετικά από άλλες φορές για όλους τους Χριστιανούς, αλλά και για όλους τους μη Χριστιανούς σε όλο τον πλανήτη, έναν πλανήτη σε επιλεκτικά παγωμένο χρόνο. Επιλεκτικά, επειδή ο χρόνος φαίνεται να μη φτάνει για τους επιστήμονες στα εργαστήρια που νυχθημερόν αγωνίζονται να βρουν ένα εμβόλιο εναντίον του αόρατου εχθρού, ένα φάρμακο που θα αμβλύνει τον ανθρώπινο φόβο, τους γιατρούς και νοσοκόμους που αγωνίζονται με αυτοθυσία και αυταπάρνηση να σώσουν συνανθρώπους μας, αλλά και για συνανθρώπους μας που βρίσκονται στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου.
Είναι μια Μεγάλη Εβδομάδα που κανένας δεν τη ζει όπως έμαθε. Η παράδοση μπήκε αναγκαστικά στην άκρη και όλοι τη ζούμε σε μικρογραφία μόνοι μας, στο σπίτι μας. Οι ανακοινώσεις των ειδικών κάθε μέρα στις 6 μ.μ. είναι ένα είδος ανάγνωσης ενός σύγχρονου Ευαγγελίου που καταγράφει γεγονότα, κάνει νουθεσίες προς το πλήρωμα και δείχνει τον δρόμο προς τη σωτηρία. Η αναζήτηση της ισοπέδωσης της καμπύλης φαντάζει ως η αναζήτηση της λύτρωσης.
Ο κόσμος φοβάται. Φοβάται για τη ζωή του, φοβάται για την οικονομική του επιβίωση. Δικαιολογημένα και τα δύο. Αλλά να είστε βέβαιοι. Όλοι είμαστε στο ίδιο τρένο. Ο χρόνος ήταν και είναι πάντα σχετικός και άρα όλοι ζούμε την ίδια κατάσταση, οπότε και όλοι μαζί θα φτάσουμε στη νέα Ανάσταση. Το «βοηθάτε αλλήλους» της πίστης μας θα είναι αυτό που θα γράψει το «Happier Ending» από αυτό που μας φοβίζει αυτή τη στιγμή. Ας κάνουμε υπομονή, ας κρατήσουμε τη φλόγα της ελπίδας αναμμένη, όπως ευλαβικά κάνουμε κάθε χρόνο μεταφέροντας το Άγιο Φως από την εκκλησία στο σπίτι μας και σύντομα θα επανέλθουμε εκεί που θέλουμε.
Καλή Ανάσταση!
Ο κ. Ανδρέας Α. Ανδρέου, MRICS, είναι CEO, APS Andreou Property Strategy - Chartered Surveyors.
