ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Aλλος ένας καψαλισμένος Ιούλης...

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Σχεδόν κάθε χρόνο όλο και κάτι θα προκύψει που θα μας κάνει να μιλούμε για «μαύρους Ιούληδες», που θα θρηνούμε επί ερειπίων, επί σταχτών και θυμάτων, λες και φταίει ο μήνας για την ανευθυνότητα, την προχειρότητα, την επιπολαιότητα, την ασέβεια, την ανοησία και ό,τι άλλο χαρακτηρίζει όλους αυτούς που δεν σκέφτονται και δεν ενεργούν πέραν της περιμέτρου του σωματότυπού τους.

Ο απολογισμός; Τέσσερις συνάνθρωποί μας έχασαν τη ζωή τους – άνθρωποι που ήρθαν στην χώρα μας για να δουλέψουν τίμια για να προσφέρουν στις οικογένειές τους ένα καλύτερο αύριο, 350 κατοικίες καταστράφηκαν ολοσχερώς αφήνοντας τους ιδιοκτήτες τους άστεγους, γεωργοκτηνοτροφικές επιχειρήσεις καταστράφηκαν, πέραν των 3.000 εκταρίων γης, 2.500 εκταρίων δάσους και 2.500 εκταρίων από γεωργικές εκτάσεις έγιναν στάχτη και αποκαΐδια, ενώ δεκάδες χιλιάδες ζώα και πτηνά κάηκαν μην μπορώντας να ξεφύγουν από την πύρινη λαίλαπα. Με δύο λόγια, η μεγαλύτερη καταγεγραμμένη καταστροφή πυρκαγιάς από ανθρώπινη βλακεία στην χώρα μας.

Ας μην προτρέχουμε να ρίχνουμε πρώτα φταίξιμο στο κράτος και στις υπηρεσίες του. Φταίμε εμείς που ενώ γνωρίζουμε τον κίνδυνο, γνωρίζουμε για τους νόμους και τους κανονισμούς απαγόρευσης, ακούμε τις εκατοντάδες προτροπές και νουθεσίες από τα ΜΜΕ, επιλέγουμε να συμπεριφερόμαστε σαν βλάκες και σαν εγκληματίες.

Πέραν της αυστηροποίησης των ποινών έτσι ώστε να καταστούν πραγματικά αποτρεπτικές, θα πρέπει να αυξηθούν και οι έλεγχοι για την πιστή εφαρμογή του νόμου. Όμως δεν φτάνουν μόνο αυτά. Πρέπει η αντίδραση και η δύναμη αναχαίτησης των κρατικών υπηρεσιών να γίνει πιο άμεση και πιο εκτεταμένη.

Όλοι ακούσαμε τα τελευταία εικοσιτετράωρα αξιωματούχους να αναλύουν για το τι έγινε και το τι (δυστυχώς) δεν μπόρεσε να γίνει από την τελευταία μεγάλη πυρκαγιά στην περιοχή Σολέας. Σε μεγάλο βαθμό όλα είναι κατανοητά. Εκείνο που εγώ δυσκολεύομαι να καταλάβω είναι γιατί δεν αποκτήσαμε δικό μας πτητικό σμήνος – μόνιμα εγκατεστημένο – για να μπορούμε να έχουμε άμεση και ευρεία αντίδραση. Δηλαδή είναι τόσο αποτρεπτικό το κόστος (αγοράς και συντήρησης) όταν αντιπαραβληθεί με την αξία του τι χάνουμε όταν συμβαίνει ένα τέτοιο κακό Ας μην είμαστε γελοίοι…

Πέραν τούτου υπάρχει σωρεία μέτρων τόσο δομικών/ οργανωτικών, όσο και επί εδάφους, αλλά και στον αέρα που μπορούμε να λάβουμε για ελαχιστοποίηση του κινδύνου ξεσπάσματος φωτιάς.

Για παράδειγμα, αν αποφασίσουμε να αναδιαρθρώσουμε την τοπική αυτοδιοίκηση, τότε αντί να έχουμε μίζερες κοινοτικές αρχές που δεν έχουν καμία δυνατότητα από μόνες τους, θα έχουμε συνέργειες συμπλεγμάτων από κοινότητες που θα μπορούν να προσφέρουν σωστή ανθρώπινη στελέχωση, απόκτηση και διαχείριση εξοπλισμού που σε τέτοια ενδεχόμενα κρίνεται σωσίβια.

Πολλές φορές τα πράγματα μπορεί να είναι πολύ πιο απλά από όσο φαίνονται. Για παράδειγμα, η μουρμούρα που συχνά ακούγεται πως δεν μπορεί να γίνει ξεχόρτισμα και αποψίλωση σε δύσβατες περιοχές και σε σύνορα ιδιωτικής και δασικής γης, γιατί δεν αντιμετωπίζεται πρακτικά όπως το έλυσαν άλλες κοινωνίες Γιατί δεν δίνονται κίνητρα σε κτηνοτρόφους να έχουν ελεγχόμενα κοπάδια από αιγοπρόβατα σε τέτοιες περιοχές από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Μάιο τα οποία να τρώνε όλα τα χόρτα και να γίνεται έτσι αυτόματα η αποψίλωση Είμαι σίγουρος ότι αν κάτσουμε και σκεφτούμε outside-the-box μπορούμε να βρούμε δεκάδες τρόπους που μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση και να ελαχιστοποιήσουν τους κινδύνους.

Όμως εκείνο στο οποίο ήθελα να σταθώ κλείνοντας, είναι η δυνατότητα εκμετάλλευσης της σύγχρονης τεχνολογίας προς όφελος μας. Επειδή τυγχάνει να παρακολουθώ πράγματα ευρύτερου ενδιαφέροντος, είμαι γνώστης του “Project Sky dweller Aero», το οποίο βρίσκεται στα τελικά στάδια εξέλιξης. Πρόκειται για ένα πλήρως αυτόνομο drone το οποίο λειτουργεί μόνο με ηλιακή ενέργεια και μπορεί να πετά από μόνο του σε ύψος μέχρι δέκα χιλιόμετρα για μήνες με πλήρως ελεγχόμενες πτήσεις. Το λογισμικό του και τα μέσα παρακολούθησης του είναι τόσο εξελιγμένα ώστε μέσω διαδικτύου να μπορεί να τροφοδοτεί σε πραγματικό χρόνο εικόνες και στοιχεία στο κέντρο ελέγχου κάτω στο έδαφος.

Ίσως πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι όποιες καιρικές συνθήκες, τα σύννεφα και ο καπνός δεν το επηρεάζουν από το να «βλέπει» μέσα και κάτω από αυτά. Οι κατασκευαστές του τονίζουν ότι είναι ένα από τα τέλεια εργαλεία για έγκαιρο εντοπισμό εστιών φωτιάς, αλλά και την εξέλιξή τους, έλεγχο συνόρων για παράνομους μετανάστες, έλεγχο θαλάσσιων και εναέριων περιοχών κλπ. Ίσως θα έπρεπε σαν Δημοκρατία να δούμε ζεστά αυτή τη λύση και να μην κολλήσουμε σε ατέρμονες διαδικασίες, αφού το όφελος είναι πολλαπλάσιο από το κόστος εξασφάλισής του. Επειδή μίλησα ήδη μαζί τους, με δύο τέτοια drones τα οποία θα πετούν εναλλάξ, εμείς σαν χώρα καλύπτουμε όχι μόνο το έδαφος μας, αλλά και την ΑΟΖ μας. OΑνδρέας Α. Ανδρέου, MRICS είναι CEO, APS AndreouPropertyStrategy- Chartered Surveyors.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση

X