ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ας γίνουμε επιτέλους proactive

Τι είναι αυτό που εμποδίζει τους αρμόδιους από το να διατηρούν αυτό το έργο σε πλήρη λειτουργία;

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Το γραμμικό πάρκο Πεδιαίου είναι ίσως ένα από τα σημαντικότερα έργα υποδομής που έγιναν στην ευρύτερη Λευκωσία και σίγουρα ένα από τα πρώτα και σημαντικότερα του είδους του που έγιναν στην Κύπρο μέχρι σήμερα.

Με μια διαδρομή περίπου 14χλμ που εκτείνεται κατά μήκος του ποταμού (χειμάρρου) Πεδιαίου και διασχίζει τα διοικητικά όρια τριών υφιστάμενων Δήμων, της Λακατάμειας, του Στροβόλου και της Λευκωσίας, είναι ο μεγαλύτερος πεζόδρομος/ποδηλατόδρομος του νησιού. Ένα πραγματικά θαυμαστό έργο το οποίο απολαμβάνουν οι δημότες – και όχι μόνον – από το 2002. Είναι ο λόγος που αρκετές χιλιάδες άτομα έκαναν στροφή προς την φυσική άσκηση σαν φυσικό αντίδοτο στην καθιστική ζωή που τους επιβάλλει ο σύγχρονος τρόπος ζωής με τις αυξημένες επαγγελματικές υποχρεώσεις. Για τους πλείστους από αυτούς έγινε και τρόπος ζωής.

Αν φυσικά τα πράγματα ήταν όλα μέλι – γάλα, η σημερινή μου παρέμβαση δεν θα ήταν παρέμβαση αλλά μάλλον μια ήπια ενασχόληση με το θέμα. Ο λόγος που παρεμβαίνω λοιπόν είναι επειδή ήρθαν στ’ αφτιά μου πολλά παράπονα για την ποιότητα φωτισμού κατά τη διάρκεια των βραδινών και νυχτερινών ωρών, αλλά και το ότι η βλάστηση είναι ανεξέλεγκτη και η καθαριότητα απούσα. Φαίνεται πως πράγματι μεγάλα τμήματα του γραμμικού πάρκου είναι ολοσκότεινα επειδή οι λαμπτήρες φωτισμού έχουν καεί, αλλά και σε ό,τι αφορά τα υπόλοιπα όλα δείχνουν πως επικρατεί μια εγκατάλειψη.

Γεγονός που μας φέρνει στο ερώτημα: τι είναι αυτό που εμποδίζει τους αρμόδιους από το να διατηρούν αυτό το έργο σε πλήρη λειτουργία; Τι είναι αυτό που εμποδίζει την περιποίηση της φυσικής βλάστησης, την καθαριότητα και τη συνεχή φωταγώγηση;

Πρώτη, αλλά όχι κυριότερη αιτία προφανώς, είναι η έλλειψη συντονισμού μεταξύ των τριών Δήμων, αλλά και ενδεχομένως οι διαφορετικές προτεραιότητες που θέτει ο κάθε ένας ανάλογα με τους πόρους που διαθέτει αλλά και τις πολλές τους υποχρεώσεις. Αυτό ίσως ελαχιστοποιηθεί όταν συνενωθούν κάποιοι Δήμοι, αλλά και πάλι δεν θα λύσει το πρόβλημα. Εδώ χρειάζεται η ανάθεση της όλης συντήρησης ενός τέτοιου έργου σε εταιρεία η οποία θα λογοδοτεί. Θα πρέπει να το δούμε συλλογικά για όλους τους δημόσιους χώρους φυσικής ομορφιάς που διαθέτουμε εντός των πόλεων μας, έτσι ώστε να γίνονται κλαδέματα και καθαρισμός όποτε απαιτείται. Αν είναι θέμα κόστους, είμαι σίγουρος ότι σπόνσορες υπάρχουν σε αφθονία, φτάνει να τους ψάξουμε.

Δεύτερη και κυριότερη αιτία είναι η αντιδραστική στάση που διατηρούμε γενικά σε όλα τα θέματα συντήρησης. Δηλαδή θα πρέπει όχι μόνο να χαλάσει κάτι, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε να χαλάσουν και άλλα πράγματα μαζί έτσι ώστε όταν ασχοληθούμε «να αξίζει τον κόπο….». Αυτοί δυστυχώς είμαστε.

Θυμάμαι πίσω στο 1996/ 7, όταν μας πήραν σε μια παρουσίαση που έκανε ειδικά για εμάς η Βρετανική Αρχή Αεροδρομίων (British Airport Authority, ΒΑΑ) στο Heathrow, με θέμα την ενεργή διαχείριση ακινήτων, στα πολλά που μας είπαν, τόνισαν ιδιαίτερα πως σε ό,τι αφορά ειδικά στον φωτισμό, των κάτι εκατομμυρίων λαμπτήρων σε τέσσερα (τότε) terminals, ήταν πολύ πιο συμφέρουσα οικονομικά αλλά και πιο διαχειρίσιμη η προγραμματισμένη αλλαγή όλων των λαμπτήρων – είτε αυτοί ήταν καμένοι ή όχι, παρά να έχουν άτομα να γυρνάνε σε δεκάδες χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα κάθε μέρα για να επιθεωρούν ποιοι είχαν καεί για να τους αλλάξουν.

Για να το κάνω σε φασολάκι ξεκούννι: προδιαγράφεις τα φωτιστικά σώματα που χρειάζεσαι και τι λαμπτήρες είναι αναγκαίοι για να σου παρέχουν τον κατάλληλο σε ένταση, σε αίσθηση, σε μακροζωία και σε οικονομία φωτισμό. Βγαίνεις σε προσφορές, τις αξιολογείς, και αναθέτεις σε αυτόν που παρέχει το καλύτερο προϊόν ∙ όχι το πιο φτηνιάρικο. Αν λόγου χάρη οι λαμπτήρες στην εποχή του LED έχουν μέση ζωή και εγγύηση 25.000 ώρες, τότε με 10 ώρες τη μέρα βγάζεις το προσδόκιμο ζωής τους που είναι 2.500 μέρες ή κοντά στα έξι χρόνια και δέκα μήνες. Και επειδή τα πράγματα μπορεί να μην είναι πάντα όπως ακούγονται ή λέγονται, προδιαγράφεις εξ αρχής το 75% της διαφημιζόμενης ζωής ως όριο πλήρους αλλαγής όλων των λαμπτήρων και οι προσφοροδότες κόβουν τιμή εξαρχής πολύ καλή μιας και θα έχουν τη συντήρηση για τουλάχιστον δύο περιόδους. Το μόνο που θα χρειάζεται είναι ένας έλεγχος ρουτίνας (just in case) ή μετά από θεομηνίες όπου μπορεί να υπάρξουν προβλήματα στο δίκτυο.

Και ο κόσμος σου περπατάει και ποδηλατεί αμέριμνος και με ασφάλεια απολαμβάνοντας την φύση σε ένα κατά τ’ άλλα εξαιρετικό πάρκο. Όταν είναι πίσσα σκοτάδι, αλήθεια ποιος σώφρων θα θέσει σε κίνδυνο τη ζωή του για να περπατήσει φοβούμενος ή φοβούμενη ληστεία, βιασμό, ή κανένα ποδήλατο σε μετωπική με αυτόν σύγκρουση; Άστε που είχαμε ήδη τέτοια περιστατικά.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση

X