Του Ανδρέα Ανδρέου
Ο διαχωρισμός και η ταξινόμηση των απορριμμάτων και η ανάλογη προώθησή τους στην ανακύκλωση, είναι ένα φλέγον θέμα παγκοσμίως και εμείς είμαστε μίλια πίσω από το να νιώθουμε πως συμβαδίζουμε με εξελιγμένες κοινωνίες. Ούτε καν κοντεύουμε στους ελάχιστους στόχους που μας έθεσαν και που έπρεπε κανονικά να ξεπεράσουμε εδώ και καιρό, με αποτέλεσμα (και εδώ) να πληρώνουμε πρόστιμα σε ημερήσια βάση. Και δεν είναι πως τα χρήματα τα έχουμε σε αφθονία…
Ίσως γι’ αυτό όταν λέμε εκσυγχρονισμό της παιδείας θα πρέπει μεταξύ των τόσων άλλων να εννοούμε και την εισαγωγή ειδικών προγραμμάτων, που να καθιστούν τα παιδιά και αυριανούς πολίτες αυτού του τόπου, κοινωνούς αυτού του τρόπου ζωής, επειδή περί τρόπου ζωής πρόκειται. Εντάξει, προχωρήσαμε επιτέλους στο κλείσιμο του Κοτσιάτη και δημιουργήσαμε τους Χ.Υ.Τ.Υ και Χ.Υ.Τ.Α., καθώς και Πράσινα Σημεία. Τα τελευταία, αποτελούν σίγουρα μια καλή και αγαθή πρόθεση εκ μέρους των τοπικών αρχών, αλλά φαίνεται πως δεν λειτουργούν δυστυχώς παραγωγικά.
Δεν λέω, όταν κάποιος έχει να πετάξει πράγματα που πλέον δεν χρειάζεται και νοουμένου ότι αυτά τα πράγματα είναι κάποιου διαχειρίσιμου όγκου που εύκολα μπορεί να φορτώσει στο όχημά του, τότε το Πράσινο Σημείο που είναι γεωγραφικά πιο κοντά του τον εξυπηρετεί πλήρως. Αν όμως ο όγκος πραγμάτων δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμος και αναγκάζεται να πληρώσει μεταφορικό μέσο για να τα ξεφορτωθεί, τότε το Πράσινο Σημείο δυστυχώς δεν θα τον εξυπηρετήσει και προσπαθεί να βρει εναλλακτικούς τρόπους. Ένας από αυτούς είναι δυστυχώς το πέταγμα σε κάποιο οικόπεδο μιας γειτονιάς και το αδιάφορο σφύριγμα λες και δεν ξέρει ποιος το έκανε… Ένα άλλο θέμα είναι τα κλαδέματα. Μια με δύο φορές τον χρόνο όσοι έχουν κήπους προβαίνουν σε βαθύ κλάδεμα – έτσι απαιτείται αν θες να έχεις υγιή φυτά και δέντρα. Αν ο κήπος είναι μικρός και το όλο κλάδεμα συνοψίζεται σε 5-10 πράσινα σακούλια, έχει καλώς.
Εφόσον πλέον ο Δήμος δεν έρχεται να τα μαζέψει, πετάγεσαι στο Πράσινο Σημείο και τα αφήνεις. Όμως μην πάτε από το χάραμα … πριν τις 9πμ, να χαρείτε, επειδή θα είναι κλειστό, εκτός φυσικά αν είστε αθκειασερός συνταξιούχος που μάλλον εσάς θα είχε στο μυαλό του αυτό το μοντέλο λειτουργίας και πάτε σε ώρες που εξυπηρετεί μόνο κάποιους σαν εσάς εφόσον οι άλλοι εργάζονται. Αν όμως τα κλαδέματα σας ξεπερνούν τα πέντε ή πολλές φορές τα δέκα κυβικά μέτρα, τότε χρειάζεστε skip, επειδή δεν σας βλέπω να αναλώνετε μια βδομάδα για κλάδεμα και τρεις μήνες να τα ψιλοκόβετε για να τα βάλετε σε καμιά 200αριά και βάλε σακούλες τις οποίες θα παίρνετε τρεις – τρεις στο Πράσινο Σημείο.
Έτσι, θα σιωπήσεις και θα πληρώσεις πέραν των €150 το κάθε skip για να βγάλεις τον φόβο σου και φυσικά θα εύχεσαι τις μεταμεσονύχτιες ώρες να μην βρεθούν κάποιοι της γειτονιάς ή της παραδίπλα συνοικίας και να σου το γεμίσουν με καναπέδες, πλαστικές καρέκλες, κρεβάτια και ό,τι φανταστείς και να φανείς και ηλίθιος που είπες στον άνθρωπο που σου έφερε το skip να μην ανησυχεί επειδή θα το γεμίσεις μόνο με κλαδέματα. Και τα κλαδέματα είναι μια κατηγορία από μόνη της. Αν γίνει σωστή διαχείριση των κλαδεμάτων τότε μπορεί να παραχθούν λιπάσματα, κομπόστ, βιοαέριο το οποίο να αξιοποιείται για παραγωγή ηλεκτρικής και θερμικής ενέργειας.
Άρα εκτός του ότι συντηρείς κήπους που ενισχύουν το φυσικό περιβάλλον, δημιουργείς και πρώτη ύλη που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα και αλλού εφόσον επεξεργασθεί με κύκλο ανακύκλωσης που αγγίζει το 100%. Αντί όμως να πληρώνεσαι – που λέμε πως δεν θέλεις – σε βάζουν να πληρώσεις και μάλιστα όσα πληρώνεις αν πέταγες μπάζα! Επιπλέον αν ρωτήσεις αυτούς που τους τα δίνεις, θα σου πουν πως όλα στο τέλος της ημέρας καταλήγουν μαζί με άλλα μπάζα και πως δεν γίνεται κανένας διαχωρισμός. Εγώ δέχομαι πως ο ρυπαίνων πληρώνει. Μήπως όμως κάπου έχουμε συγχυσμένη την έννοια; Εγώ είδα σε άλλες χώρες ο χρήστης πλαστικών μπουκαλιών που τα επιστρέφει σε συγκεκριμένο σημείο να ανταμείβεται. Εμείς αυτόν τον αποκαλούμε «ρυπαίνων».
Παλιά πριν από 30 χρόνια όταν επιστρέφαμε γυάλινα μπουκάλια μας έδιναν κάτι γρόσια ή «πισσούες»! Γιατί έχουμε αυτή την τάση να τα ισοπεδώνουμε όλα; Γιατί πρέπει να έχουμε στην ίδια κατηγορία αυτόν που κρατάει ένα αυτοκίνητο με έξι λίτρα μηχανή που βγάζει 450 ίππους και ρυπαίνει την ατμόσφαιρα με αυτόν που διατηρεί κήπο και εμπλουτίζει το περιβάλλον; Μήπως θα πρέπει να δημιουργηθεί ένα αρχείο με κάποια ηλεκτρονική κάρτα και αυτοί που συμβάλλουν στην ανακύκλωση να παίρνουν κάτι πίσω; Ας πούμε μειωμένο φόρο δημαρχείου, ή δωρεάν λιπάσματα ή φυτόχωμα ή κάτι τέλος πάντων; Πάντως αυτός που θα γύριζε με ένα φορτηγό οργανωμένα από γειτονιά σε γειτονιά να μαζεύει κλαδέματα ή βαρετού τύπου συσκευές και εξοπλισμό θα έκανε χρυσές δουλειές! Πιστεύω το παράδειγμα της Αυστρίας και των Σκανδιναβικών Χωρών θα πρέπει να μας δείξει την πορεία. Τα υπόλοιπα είναι λόγια να αγαπιόμαστε.
