ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Τουριστικό μοντέλο αρπαχτής ή προόδου;

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Κάποτε, καθώς περπατούσες σε εμπορικές οδούς ακόμα και στα «high streets» ευρωπαϊκών πόλεων, θα ερχόταν η στιγμή που θα έβλεπες μια βιτρίνα που θα διαφήμιζε «Κύπρο για διακοπές». Ήταν η εποχή που στην αγορά του Portobello στο Λονδίνο, αλλά και αλλού, οι «Cyprus Potatoes» ήταν οι πιο ακριβές από όλες τις πατάτες που πουλιόντουσαν εκεί, επειδή ήταν αναγνωρισμένες χωρίς καμιά αμφιβολία ως οι πιο νόστιμες. Τόση ήταν η νοστιμιά τους που ακόμη και ένας Σκωτσέζος σήμερα θα σε ρωτήσει άμα σε δει, «...τι είναι αυτό που τους κάνετε και είναι τόσο νόστιμες;...» Η Κύπρος του τότε ήταν η Κύπρος του ήλιου και της θάλασσας, του «blossoming» της Αγίας Νάπας ως προορισμού για άγρια πάρτι και κραιπάλες, και της εδραίωσης της Πάφου σαν ενός τέλειου περιβάλλοντος για αφυπηρέτηση.

Δεν χρειαζόταν να δείξεις πολλά πράγματα για να πείσεις: μια αφίσα με καμιά μπύρα σε παραλία, στήθη σε ηλιοθεραπεία, κυπριακό μεζέ… με τόσο μακιγιάζ… όπου όμοιό του οπτικά δεν θα έβρισκες πουθενά να φας, την Αφροδίτη αναδυόμενη, άντε και την πάλαι ποτέ Πέτρα του Ρωμιού. Ήταν η εποχή που οι Κυπριακές Αερογραμμές σέρβιραν φαγητό σε δισκάκια με επάργυρα μαχαιροπήρουνα. Δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο ακόμη και σήμερα καμιά γιαγιά σας να έχει κουταλάκι του τσαγιού με το σήμα του αγρινού στη χειρολαβή… Από εκεί και πέρα τα τρισδιάστατα σκιαγραφήματα των εκατοντάδων έργων ανάπτυξης έκαναν την παρουσία της Κύπρου αισθητή – τουλάχιστον σε κάποιες χώρες. Στην πορεία πολλά άλλαξαν σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην αρχή η τουριστική πρόοδος ήταν κάπως με το στανιό, ενώ ακολούθως η ανάπτυξη ήταν γεωμετρική.

Σε αυτό συνέτειναν πολλοί παράγοντες: από τη μία το αεροπορικό περιβάλλον δεν είναι καθόλου το ίδιο με το παρελθόν, οι τρόποι προώθησης των τουριστικών προορισμών έχουν αλλάξει εντελώς, ο παγκόσμιος τουριστικός χάρτης έχει αλλάξει και αυτός ολιστικά, ενώ ο κάθε προορισμός τελεί υπό συνεχή κριτική και βαθμολόγηση από τον κάθε χρήστη και η κριτική που ασκείται είναι σε δημόσια προβολή ανά το παγκόσμιο ανά πάσα στιγμή. Όλο αυτό το συνονθύλευμα εξελίξεων έχουν κάνει τον τουρίστα πιο μορφωμένο, λιγότερο επιρρεπή σε εξαπάτηση και πιο απαιτητικό. Ίσως η μόνη αγκύλωση που αντιμετωπίζει να είναι οι αεροπορικές εταιρείες. Πρόκειται για τους μεγαλύτερους εκμεταλλευτές ανθρώπινης ανάγκης, τόσο σε επίπεδο χρεώσεων, όσο και σε επίπεδο συμπεριφοράς. Και επειδή είναι τόσο λίγες σε αριθμό, με τόσο μεγάλο μερίδιο αγοράς, που ποσώς δεν τους ενδιαφέρουν οι κριτικές – ιδιαίτερα οι κακές. Σε αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον υπάρχει πλέον η έντονη προώθηση των ποιοτικών διακοπών. Και όχι άδικα.

Ο χρόνος έχει γίνει τόσο πολύτιμος που ο ελεύθερος χρόνος είναι δυσεύρετος. Γι’ αυτό, όταν τον προγραμματίσεις, δεν θέλεις να αφήσεις τίποτα στην τύχη. Οι διακοπές θα πρέπει να σου δώσουν τόση ηρεμία, ψυχική ανάταση, επαναφόρτιση «μπαταριών», όση απαιτεί ο οργανισμός σου για το υπόλοιπο χρονικό διάστημα που θα είσαι στη σκληρή καθημερινότητά σου. Αυτό το συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον δεν είναι μόνο ηλεκτρονικό. Υπάρχουν εκδόσεις περιοδικών που είναι συνεχώς προσβάσιμες στους τουρίστες και στους επιχειρηματίες που βρίσκονται σε διαρκή κίνηση. Αν μετροφυλλίσει κάποιος τέτοιες εκδόσεις θα δει όχι μόνο αναδυόμενες στον τουρισμό χώρες να προβάλλονται ως ο απόλυτος τουριστικός προορισμός, αλλά και φτασμένες χώρες ή πόλεις να ανταγωνίζονται μεταξύ τους στα ίσα με σκοπό να κερδίσουν και τον τελευταίο επισκέπτη.

Μου προκαλεί αλγεινή εντύπωση η σχεδόν απόλυτη απουσία της Κύπρου από τέτοιες εκδόσεις. Τι να σημαίνει άραγε; Ότι τα πράγματα πάνε τόσο καλά για εμάς που δεν έχουμε ανάγκη τέτοιας προβολής; Ότι το Λονδίνο, το Τόκυο, το Μαϊάμι, το Σίδνεϋ, η Κροατία, η Ελλάδα, η Ρώμη, η Βενετία, η Σιγκαπούρη κ.λπ. έχουν ανάγκη προβολής και λόγους να φοβούνται, που εμείς ξεπεράσαμε για πάντα; Μήπως αρκεστήκαμε σε ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης που δεν απέχει πολύ από ένα νέο μοντέλο αρπαχτής; Καλό είναι να αρχίσουμε να κοιτάμε πέρα από τη μύτη μας. Στο σύγχρονο επιχειρηματικό περιβάλλον δεν πρέπει να αφήνουμε τίποτα στην τύχη.

Πρέπει να προγραμματίζουμε τα πάντα. Πρώτιστα, όμως, πρέπει να θέσουμε επιτέλους ένα κοινό και συνάμα υψηλό στόχο: το πού θέλουμε να βρίσκεται η χώρα μας σε βάθος 10, 20, 30 χρόνων. Αν θέλουμε να είμαστε ουραγοί, το παιχνίδι είναι εύκολο. Αν όμως θέλουμε να είμαστε πρωταθλητές, τότε δεν υπάρχει δευτερόλεπτο για να επαναπαυόμαστε. Θα πρέπει να κάνουμε παντού γνωστό το ποιοι είμαστε. Αλλιώς το γεγονός πως το χαλούμι χρησιμοποιείται απ’ όλες τις κουζίνες του κόσμου, αλλά λίγοι γνωρίζουν πως είναι δικό μας, θα είναι απλώς ένα παράδειγμα...

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση

X