Η κατάσταση στον τόπο μας μοιάζει με τρενάκι τρόμου που καθώς πάει να πέσει στο κενό και σου βγαίνει η ψυχή, διερωτάσαι πώς βρέθηκες εκεί πάνω και πότε θα τελειώσει ο εφιάλτης. Μόνο που από το τρενάκι μετά από μερικά λεπτά κατεβαίνεις και ησυχάζεις. Εδώ ενώ ζούμε σε κλίμα εγκλεισμού και η καθημερινότητά μας ρυθμίζεται με διατάγματα, βλέπουμε να πέφτει πέτρα την πέτρα η σκεπή της πολιτείας στα κεφάλια μας, με τους πολιτικούς, τα κόμματα και συντεταγμένα συμφέροντα περί άλλων να τυρβάζουν ή καλύτερα να καυγαδίζουν.
Και καυγαδίζουν θεωρώντας ότι ο κόσμος εκλαμβάνει τις κοκορομαχίες τους ως υπέρ πατρίδας και κοινωνίας μάχες. Αναφέρω συνοπτικά τα φαιδρά με επίκεντρο τον γενικό ελεγκτή, όπως και τα στημένα με άξονα την καταψήφιση του προϋπολογισμού. Πέριξ αυτών των δύο ζητημάτων στοιχίζονται όλοι οι εν δυνάμει υποψήφιοι των κομματικών σχηματισμών που εν πομπή και παρατάξει, μετά τα Θεοφάνια θα βγουν στον πηγαιμό για την κάλπη με προεκλογικές εκστρατείες άνευ ουσίας, προτάσσοντας θέσεις φωτοτυπημένες από κάποια ομιλία του αρχηγού. Εκείνου που οι άνθρωποι του ανήσυχου πνεύματος, βλέπουν στα ΜΜΕ να χοροπηδάει σαν μαριονέττα, που διεκδικεί -αλίμονο- το φωτοστέφανο του αυτόφωτου. Πώς γίνεται να είσαι κύριε μου αυτόφωτος και να βρωμά, όχι μόνο η ουρά σου αλλά και το χνώτο σου; Το κρίμα είναι ότι, στο πολιτικό τούτο τοπίο, σπανίως έως ποτέ θα ακουστεί από κάποιο νέο υποψήφιο μια έστω θέση, που να σε ενθουσιάζει με την φρεσκάδα και την ευφυία της. Και διερωτάσαι: Υπάρχει τουλάχιστον έξοδος κινδύνου;
Ο Αϊνστάιν είχε πει ότι «οποιοσδήποτε ευφυής βλάκας μπορεί να κάνει τα πράγματα μεγαλύτερα, πιο περίπλοκα, πιο βίαια. Χρειάζεται το άγγιγμα της μεγαλοφυΐας -και πολύ θάρρος- για να κινηθούμε προς την αντίθετη κατεύθυνση». Ας δούμε όμως τι έχουμε σε αυτή την κατεύθυνση για να εξετάσουμε το ενδεχόμενο να αλλάξουμε πορεία. Έχουμε τρία κεφαλαιώδη ζητήματα ενώπιον μας.
1: Τη διαφθορά σε όλο το εποικοδόμημα της πολιτείας, εκτελεστική, νομοθετική και δικαστική εξουσία.
2: Το Κυπριακό, που οι ηγήτορές μας το έχουν φέρει στα μέτρα της διαφθοράς.
3: Το περιβαλλοντικό με την Κύπρο να βρίσκεται στον κόκκινο δακτύλιο της απερήμωσης στην Μέση Ανατολή και που κατά την ταπεινή μου γνώμη αποτελεί το μέγιστο πρόβλημα για τις γενιές που προσδοκούν να ζήσουν σε τούτο το νησί. Για την απερήμωση είχα γράψει στην αρχή της προεδρίας Χριστόφια ότι είναι σημαντικότερη από το Κυπριακό.
Για τη διαφθορά απλά θα επαναλάβω αυτό που γράφω χρόνια: Η απουσία λογοδοσίας στη χώρα, οδηγεί στην ατιμωρησία και καταλήγει στην ασυδοσία. Αυτό το τριγωνικό έγκλημα προωθεί τη διαφθορά και όπως το ψάρι βρωμά απ’ το κεφάλι και τελευταίως είδαμε προβεβλημένα πρόσωπα και των τριών εξουσιών να κυκλοφορούν με τη γίδα στους ώμους και συχνά με τη δικαιοσύνη αγκαζέ σε σχήματα που θυμίζουν ρωμαϊκά όργια. Στο Κυπριακό, φτάσαμε το σημείο να βλέπουμε τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να βολεύεται στο πάγωμα της διαδικασίας μετά το Κραν Μοντάνα και τώρα που βλέπει τον Ερντογάν να κάνει περίπατο στο Βαρώσι, δεν ξέρει πώς να αναχαιτίσει τον εποικισμό της περίκλειστης.
Έτσι εξετάζει την πρόταση Ακιντζί που απέρριψε μετά το Κραν Μοντάνα, για επιστροφή των Βαρωσίων στους νόμιμους κατοίκους του, σε αντάλλαγμα με τις απευθείας διεθνείς πτήσεις από την Τύμπου. Όμως απέναντι δεν υπάρχει πια Ακιντζί, υπάρχει ο κολαούζος του Ερντογάν, Ερσίν Τατάρ, ο οποίος όπως αποκαλύπτεται (βλ. σελ. 4), από το Φεβρουάριο του 2018 που έγινε «πρωθυπουργός» μέχρι το Νοέμβριο του 2020 που έγινε «πρόεδρος» της «ΤΔΒΚ»πολιτογράφησε 8.000 εποίκους και κέρδισε τον Ακιντζί με 4000 ψήφους! Τώρα θα δώσει άλλες 25.000 υπηκοότητες λένε οι πληροφορίες στο πλαίσιο μιας πολιτικής ισοφάρισης των ένθεν και ένθεν πληθυσμών. Έτσι εικάζω ότι η βόρεια Κύπρος θα ισλαμοποιηθεί και οι Τουρκοκύπριοι θα έρθουν στις περιουσίες τους στις ελεύθερες περιοχές ή θα μεταναστεύσουν…
