Στο τελευταίο διάγγελμά του ο πρόεδρος Αναστασιάδης στις 29 Απριλίου ανακοίνωσε ότι από την 21η Μαΐου, αίρονται όλοι ανεξαρτήτως οι περιορισμοί διακίνησης λόγω κορωνοϊού και υποσχέθηκε πως το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης θα επεξεργαστεί ολοκληρωμένο σχεδιασμό οικονομικής διαχείρισης της κρίσης.
Στην πορεία ακούσαμε μεγαλόστομες εξαγγελίες με σχέδια εκατοντάδων εκατομμυρίων, αφού παρακολουθήσαμε και τον μεγάλο καβγά μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το νομοσχέδιο των κρατικών εγγυήσεων. Ακολούθησε ο σάλος για το κλαμπ στον Πρωταρά που φιλοξένησε με το αζημίωτο χιλιάδες και εισέπραξε τα πολλαπλάσια χωρίς να έχει άδεια λειτουργίας επειδή είχε μπάρμπα στην Κορώνη κατά τον αντιπρόεδρο του ΔΗΣΥ. Και μέσα σε αυτά, βγήκε ξανά στην επιφάνεια –σαν την κουράδα στο κύμα– το Κυπριακό και η έγνοια της κυβέρνησής μας για επανέναρξη των συνομιλιών. Μάλιστα, μεγάλη είναι η ανησυχία της Λευκωσίας για το γεγονός ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδεικνύον πλήρη αδιαφορία για τις τουρκικές προκλήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο ως επίσης και για το ότι ουδεμία σχετική κοινή δήλωση ή αναφορά έγινε –ως ματαίως αναμενόταν, στην τηλεδιάσκεψη του Συμβουλίου εξωτερικών υποθέσεων της Ε.Ε. με τον Αμερικανό υπουργό Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Γιατί ανησυχεί τόσο πολύ η Λευκωσία τώρα για το Κυπριακό; Επειδή τέλος του μήνα αναμένεται η έκθεση του γ.γ. των Η.Ε. ενόψει της ανανέωσης της θητείας της ΟΥΝΦΙΚΥΠ και δεν θα θέλαμε να μας προκύψουν αρνητικές αναφορές.
Η Λευκωσία φοβάται τη δική της μονομερή απόφαση να κλείσει τα 4 οδοφράγματα τον Φεβρουάριο, τον καβγά της με την κ. Σπέχαρ και το γεγονός ότι υπάρχει ενδεχόμενο περαιτέρω δραματικής μείωσης του προσωπικού της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, την ώρα που όπως η ίδια η κυβέρνηση διακηρύττει, τα νερά της Μεσογείου θερμαίνονται επικίνδυνα λόγω των τουρκικών προκλήσεων. Είναι όμως ανησυχητικό μια κυβέρνηση σήμερα να δυσκολεύεται διαβάσει τους λόγους που οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν επικρίνουν τις προκλητικές κινήσεις της Τουρκίας. Το αποφεύγουν διότι προσπαθούν να σπάσουν το ρωσικό εναγκαλισμό της Άγκυρας. Ακόμα ευνοούν τη συνεργασία με την Άγκυρα στη Λιβύη για να εξασφαλίσουν μερίδιο στην πλούσιες ενεργειακές πηγές της χώρας τώρα που η Τουρκία έφτασε σχεδόν να ελέγχει την κατάσταση στο λιβυκό εμφύλιο, καθώς επίσης και την εξασφάλιση στρατιωτικής βάσης.
Το γεγονός ότι η Ιταλία συμπράττει στρατιωτικά με την κυβέρνηση της Τρίπολης, αν και η Ε.Ε. επισήμως είναι τοποθετημένη εναντίον, αποδεικνύει ότι οι Βρυξέλλες τελούν σε σύγχυση και είναι επιπόλαιο να αναμένει κανείς περισσότερο από μια λεκτική συμπαράσταση. Ακόμα η Άγκυρα αποτελεί σημαντικό παίχτη στην περιοχή Συρίας-Ιράκ-Ιράν που οι ΗΠΑ και λόγω του Ιντζιρλίκ θα ήθελαν να μη χάσουν. Η Λευκωσία, λοιπόν, που μέχρι πριν από μερικούς μήνες διά της επισημότερης φωνής της έψαχνε στο διπλωματικό παρασκήνιο, εναλλακτική της διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας φόρμουλα λύσης, είναι δύσκολο να πείσει όση από τη διεθνή πολιτική αμφικτιονία θυμάται τι εστί Κυπριακό, ότι ξεφύγαμε από αυτά που μας χαρακτήριζαν και μας λέρωναν τα τελευταία χρόνια και πως επιθυμούμε ειλικρινώς να λύσουμε το πρόβλημά μας. Για να μην πείτε ότι είμαι κακεντρεχής απλώς μπείτε σε μια μηχανή αναζήτησης και γράψτε, Κύπρος και θα δείτε τι μας λερώνει. Την Κύπρο θα την εντοπίσετε για ξέπλυμα στα Panama Papers, στα σκάνδαλα Dansk Bank, Privat Bank Ουκρανίας, Fish Trot της Νιγηρίας, στα χρυσά διαβατήρια, στους Καμποτιανούς δικτάτορες και στη μαλαισιανή μαφία. Στο εμπόριο ναρκωτικών θα βρείτε την Κύπρο στην κομπίνα με τα 150 κιλά κοκαΐνη μέσα σε γεννήτριες και στις φουκούδες με τις συσκευασίες ναρκωτικών που πιάστηκαν στην Αυστραλία. Ακόμα και στο διεθνές σκάνδαλο της NSO όπου εμπλεκόταν το VAN που είχε σαρώσει όλο το νησί. Βρήκα ακόμα και το σκάνδαλο με τον τέως πρόεδρο του Ανωτάτου που συνέπραξε εξωδικαστικά με μια τράπεζα αλλά η δικαιοσύνη μας αγρόν ηγόρασε. Πρόεδρέ μου πολυχρονεμένε! Λύσε όλα τ’ άλλα κι άσε το Κυπριακό, διότι έτσι όπως το καταντήσατε δεν λύνεται στον αιώνα τον άπαντα.
