ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

H ώρα των ηγετών

Ηγέτης δεν είναι αυτός που κυβερνά έναν λαό, αλλά εκείνος που κάνει την ουσιαστική διαφορά και για τον λαό. Γιατί χώρες και λαούς κυβέρνησαν πολλοί χωρίς κάποιος να τους θυμάται. Κάποιοι –και ήταν πολλοί– οδήγησαν τη χώρα τους στην οπισθοδρόμηση και λιγότεροι στην καταστροφή, γι’ αυτό και η ιστορία τους κατέγραψε με μελανά γράμματα. Δεν προσδοκώ ότι στην ημικατεχόμενη Κύπρο θα εμφανιστεί αίφνης ένας Μαχάτμα Γκάντι (1869-1948). Ένας ηγέτης δηλαδή, που θα είχε τη δύναμη του νου να πετάξει το δικηγορικό κοστούμι και φορώντας ένα λιτό χαντάρ και σαντάλια, με εφόδια τη θέληση, τη διαρκή μελέτη, εργαλείο την επαφή με την καθημερινότητα των ανθρώπων και όπλο τη μέθοδο της παθητικής αντίστασης, κατάφερε τη μέγιστη ανατροπή, απαλλάσσοντας την αχανή χώρα του, την Ινδία, από τα βρετανικά αποικιακά δεσμά. Στοχαστής, επαναστάτης και ακτιβιστής, ο Γκάντι αξιώθηκε να είναι φωτεινό σύμβολο της διανόησης του 20ού αιώνα, καθώς άλλαξε σημαντικά το ρουν της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων. Μακάρι να αξιωνόμασταν κι εμείς έναν Γκάντι. Αλλά πού; Από την ανεξαρτησία και εντεύθεν οι πολιτικοί και θρησκευτικοί μας ηγέτες –πλην ελαχίστων– κληροδότησαν στον τόπο συμφορές και στο συγγενολόι τους περιουσίες. Μας οδήγησαν στη συμφορά του ’74, όταν ένα χουντικό και άθλια οργανωμένο πραξικόπημα εξανδραπόδισε σε ελάχιστες ώρες το κράτος της μοναστηριακής αντίληψης-διοίκησης και άνοιξε στην κυριολεξία τις πύλες στην καραδοκούσα Τουρκία να καταλάβει τη μισή Κύπρο. Τώρα, μισό αιώνα μετά, αντί οι ηγέτες μας σοβαροί και πεπαιδευμένοι να κυβερνούν συνετά με πρώτιστη έγνοια το καλώς νοούμενο συμφέρον, έχουμε μια χώρα γονατισμένη στα κόκκινα δάνεια, που άγεται από συμφέροντα των ολίγων. Μια κοινωνία ανθρώπων, που το 2000 τους έγδαραν στο σκάνδαλο του ΧΑΚ, το 2013 τους κούρεψαν μισθούς, ταμεία και αποταμιεύσεις και σήμερα τους έχουν υποθηκευμένους οικογενειακώς, μαζί με τα σπίτια τους. Σε αυτή τη συγκυρία, φαινόμενο απροσμέτρητο έγινε η απληστία των ηγεμόνων, ενώ η έλλειψη λογοδοσίας έχει επιφέρει τέτοια σήψη που διατάραξε εκτός από το ηθικό και το διανοητικό τους επίπεδο. Άνθρωποι τάχατες υψηλά ιστάμενοι, εκπρόσωποι κορυφαίων θεσμών και εξουσιών, όπως η Εκτελεστική, η Νομοθετική και η Δικαστική, επιδεικνύουν συμπεριφορές χαμαιτυπείου. Σε σημείο που ο γενικός εισαγγελέας να χαρακτηρίζεται από πολύπειρο δικηγόρο εν ώρα δίκης, «αίσχος για τη δικαιοσύνη», ο πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου να συλλαμβάνεται σε επιλήψιμο παρασκήνιο με τράπεζα, δικηγορικά και ελεγκτικά γραφεία προέδρων και άλλων αξιωματούχων να θησαυρίζουν με χρυσά διαβατήρια και άδειους πύργους, ενώ τον δρόμο της παχυδερμίας είχε πρώτη δείξει η τέως διοικήτρια της Κεντρικής Τράπεζας, πλαστογραφώντας το συμβόλαιο απολαβών της. Τραγικότατο δε ότι τα βράδια, όλοι τούτοι κοιμούνται ως το γονατισμένο τούτο νησί να μην είναι περικυκλωμένο από τουρκικά γεωτρύπανα και πλοία και να κατευθύνεται στο βάραθρο έρμαιο μιας γεωπολιτικής φουρτούνας. Δεν νομίζω κανείς να αναμένει κάποιο Γκάντι να μας σώσει. Γι’ αυτό, σε αυτή την εξαιρετικά κρίσιμη συγκυρία για την επιβίωση όλων ημών, Ε/κ και Τ/κ, είναι εμφανέστατο ότι είναι ξανά η ώρα των ηγετών, του Νίκου Αναστασιάδη και του Μουσταφά Ακιντζί. Ο δεύτερος σταθερά διακηρύττει ότι υποστηρίζει λύση ΔΔΟ. Θέλω να πιστεύω ότι και ο πρώτος υποστηρίζει το ίδιο και όχι συνομοσπονδία ή δύο κράτη και πως οι ελιγμοί που βιώσαμε ήταν αποτέλεσμα υπολογισμένης τακτικής για λύση. Η Τουρκία επανάλαβε διά του Τσαβούσογλου ότι θέλει ένα πακέτο για Αιγαίο, ένα για Αν. Μεσόγειο και ένα για Κύπρο. Ο Τούρκος ΥΠΕΞ ξεκαθάρισε ότι στο Κραν Μοντάνα τελείωσε η ΔΔΟ και τώρα θα κοιτάξουν άλλες επιλογές. Ο ευσεβής πόθος ότι οι ΗΠΑ θα εγκαταλείψουν την Τουρκία στις αγκάλες της Ρωσίας δεν εντοπίζεται μεταξύ σοβαρών διεθνών αναλύσεων. Ο πιο αδύναμος κρίκος είναι η Κύπρος και ίσως αυτή είναι η έσχατη ευκαιρία πριν από τη διχοτόμηση, που μπορούν οι δύο ηγέτες να αξιοποιήσουν για λύση μη αποσχιστική. Διαφορετικά, η σήψη θα μας καταδικάσει σε ισόβια μπόχα.  

 

 

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ
X