Τυλιγμένη σε ένα σύννεφο σύγχυσης και μπόχας, η λαβωμένη από σκάνδαλα και λερωμένη από τη διαφθορά που ξεχειλίζει σαν παλιός βόθρος, κοινωνία της Κύπρου, αιχμάλωτη στην πανδημία και κλειστή τις μισές ώρες της μέρας στα σπίτια, έβλεπε κι άκουγε στις ειδήσεις τον θίασο της πολιτικής μας φάρσας, να καμώνεται ότι προσπαθεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα στον προϋπολογισμό του 2021, που η κυβέρνηση Αναστασιάδη έφερε στη Βουλή προς έγκριση. Ήταν φάρσα, το βλέπαμε καθαρά, διότι ο ένας επέμενε να γίνουν τομές στον προϋπολογισμό αντί με δημοσιονομικό νυστέρι με φακέλους που πρέπει να δοθούν στο γενικό ελεγκτή. Άλλο ήθελε αλλά δεν το μολογούσε, πως βρήκε καράβι να ρυμουλκήσει τη βάρκα του μέχρι το 2023.
Ο άλλος σένιος από καιρό κι έτοιμος να ψηφίσει τον προϋπολογισμό, δεν το έκανε γιατί θέλει λέει βάλει στο ΓεΣΥ πολυασφαλιστικό εμβόλιο, ενώ τσίμπησε από Αργάκα μεριά και μια προεδρία της Βουλής. Κι όταν κατά την ψηφοφορία της Πέμπτης ο κύβος δεν ερρίφθη αλλά εκρύφθη, την επομένη το Προεδρικό ανακοίνωσε όλως αιφνιδίως τη σύσταση συμβουλίου εξωτερικής πολιτικής, άμυνας και ασφάλειας επικεφαλής του οποίου θα είναι ο μονοεδρικός αρχηγός, ο οποίος και θα δώσει την ψήφο του στον προϋπολογισμό με το νέο έτος.
Είναι δυνατόν μια κυβέρνηση που θέλει να είναι σοβαρή και να περάσει τον προϋπολογισμό του 2021, αντί να συμπεριφερθεί σοβαρά στις προκλήσεις Νικόλα, περί απόδοσης φακέλων πολιτογραφήσεων στον ελεγκτή ως όρο για να ψηφίσει τον προϋπολογισμό, τον επέκρινε διότι δεν έκατσε σπίτι όταν διαγνώστηκε ως κρούσμα κορωνοϊού και πως χρυσά διαβατήρια έκανε και το δικηγορικό γραφείο Τάσσου Παπαδόπουλου;
Κι ύστερα δεν ήρθαν οι μέλισσες αλλά οι σφήκες. Κι άναψαν και τον ανεμιστήρα κι η λάσπη έπεφτε επί δικαίων κι αδίκων. Κι όσο πλησίαζε η μέρα της ψηφοφορίας, ο αρχηγός του κυβερνώντος κόμματος άρχισε τους δραματικούς μονολόγους, πως ότι άμα χυθεί η καρδάρα με το γάλα, θα μείνουν νηστικοί όλοι οι φτωχοί και καταφρονημένοι. Οι υπουργοί σαν σε μιούζικαλ άδουν: Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου! (Καημένε Οδυσσέα). Τον Ελύτη εννοούσα κι όχι τον Μιχαηλίδη, διότι ο δεύτερος με την ανοργανωσιά και την αταξία που υπάρχει στο πολιτειακό σύστημα, κάνει ό,τι γουστάρει, ελέγχει όποιον τον στραβοκοιτάξει κι άμα τον ρωτήσεις πώς και γιατί συνέπραττε στη φάρσα του σφαγείου με τη φίλη του τη Ρέα τρία χρόνια και δεν έβλεπε τόσο αίμα να τρέχει στο χαντάκι της διαφθοράς, σφυρίζει της Βουγιουκλάκη το συμπαθές ασμάτιον, «έχω ένα μυστικό»!
Όμως Οδυσσέα μου, ο παππούς μου έλεγε, «ουδεν κρυφόν υπό τον ήλιον». Την περασμένη Τετάρτη, πίναμε καφέ με φίλο που ήρθε από την Αθήνα για τις γιορτές και βλέπαμε τη συνεδρία της Βουλής και με ρώτησε: «Γιατί αυτοί, που είναι τα συστατικά του υλικού που μας αποκάλυψε ο Al Jazeera, από την Αριστερά μέχρι όλες τις αποχρώσεις της Δεξιάς, συμπρωταγωνιστούν εκουσίως στην κακόγουστη φάρσα της μπόχας, όπως την αποκαλείς, αφού από χρήμα και βόλεμα έχουν χορτάσει;
Για ανακύκληση της απάτης των ολίγων επί των πολλών, άνευ λογοδοσίας, απάντησα και του αφηγήθηκα ένα απόσπασμα από το σπουδαίο βιβλίο για την Κύπρο, «Πικρολέμονα» του Λώρενς Ντάρρελ, σε μετάφραση του σπουδαίου, Κύπριου την καταγωγή δημοσιογράφου και λογοτέχνη Αιμίλιου Χουρμούζιου (1904-1973), ο οποίος διηύθυνε την Καθημερινή από το 1930 μέχρι και το 1967, με τίτλο: «Πώς αγοράζεις ένα σπίτι», όπου αφηγείται ένα βουλγάρικο παραμύθι, στο οποίο περιγράφεται πως «ο Κύριος μοίραζε δώρα στους ανθρώπους, όπως η Δύναμη, η Εργασία, η Απάτη, η Μωρία αλλά τίποτα δεν έμεινε για τους αργοπορημένους Έλληνες, που διαμαρτύρονταν: «Με ποια πονηριά μας παραμέρισαν;» Και ο Κύριος τους απάντησε, κατά τον Ντάρρελ: «Για να μη μείνετε μ’ αδειανά χέρια, η Πονηριά θάναι η δική σας κλήρα».
