Η στάμνα της χαλαρής ομοσπονδίας, της συνομοσπονδίας και των δύο κρατών περιφερόταν από τον Νίκο Αναστασιάδη γύρω από τη βρύση του Κυπριακού από το καλοκαίρι του 2017 στην Ελβετία χωρίς κανείς να ξέρει πώς και από πού προέκυψε και ο πρόεδρος έφυγε από τον ήδη από ετών συμφωνημένο και καταγραμμένο στα ψηφίσματα των Η.Ε. στόχο, της λύσης μιας διζωνική,ς δικοινοτικής ομοσπονδίας (ΔΔΟ), αναζητώντας σε άλλα δόγματα τη σωτηρία της πολιτικής του ψυχής ή έστω τη λύση που θεωρούσε ότι θα έσωζε ενδεχομένως την παρτίδα. Η «Κ» πέρσι, 28/10/2018, με κύριο τίτλο, «Και η συνομοσπονδία στο τραπέζι» είχε αποκαλύψει ότι, «ο πρόεδρος έθεσε το ζήτημα ενώπιον του Νικόλα Παπαδόπουλου, ενώ είναι υπόψη και άλλων αρχηγών».
Η κυβέρνηση ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Στη συνέχεια η ανταλλαγή απόψεων, για άλλες πλην της ΔΔΟ, επιλογές για λύση βρήκε και πολλούς άλλους αποδέκτες σε κυπριακά κόμματα και διπλωμάτες. Δεν λέω ότι ο Νίκος Αναστασιάδης επιχειρούσε να «ξεπουλήσει» την Κύπρο. Θεωρώ ότι δοκίμαζε να βρει διέξοδο από αυτό, τη ΔΔΟ, που όλοι είχαν χαρακτηρίσει ως λύση ανάγκης με το νέο δεδομένο της Ε.Ε. ως εργαλείο διαφυγής από τη γεωγραφική πολιορκία της Τουρκίας. Δυστυχώς, αποδεικνύεται ολοένα και πιο απελπιστικά ότι και το όνειρο της Ενωμένης Ευρώπης μπορεί να διαβρωθεί και να γίνει Σκύλλα και Χάρυβδη (οικονομικής και προσφυγικής κρίσης), αλλά η γεωγραφία δεν αλλάζει με τίποτα. Όσο όμως ο Νίκος Αναστασιάδης περιέφερε τη στάμνα του προς αναζήτηση συμμάχων ολοένα και απομονωνόταν, αφού ουδείς των ξένων θεωρούσε ότι μια Κύπρος με δύο κρατίδια θα έδινε λύση τόσο στο νησί όσο και στην Ε.Ε. Αντίθετα για τις Βρυξέλλες και πολλούς των εταίρων κάτι τέτοιο θα άνοιγε τις πύλες της κολάσεως με αποσχίσεις που θα ξεκινούσαν από την ήδη ώριμη Καταλονία και θα έφταναν μέχρι και τη Σικελία.
Εντός ο πρόεδρος δεχόταν πυρά μόνο από πλευράς ΑΚΕΛ για εγκατάλειψη της ΔΔΟ, αλλά τίποτα δεν τον πτοούσε, καθότι είχε ήδη έτοιμο το εργαλείο της περιρρέουσας που χρησιμοποίησαν εναντίον του οι Τάσσος και Χριστόφιας το 2004. Κι αυτό γιατί ενώ όλοι γνώριζαν ότι έγινε συνάντηση μυστική συνάντηση Λευκωσίας-Άγκυρας για συζήτηση άλλων επιλογών για λύση του Κυπριακού, ουδείς γνώριζε πού και μεταξύ ποιων. Όμως αιφνιδίως, άναψαν τα φλας και μπήκαν σε λειτουργία οι κάμερες στους διαδρόμους των Η.Ε. στη Νέα Υόρκη σε μια πρωτοφανή και εκτός πρωτοκόλλου συνάντηση μεταξύ του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών και του Κύπριου ομολόγου του, ο οποίος παρενέβη στη συνομιλία που είχε ο Τούρκος διπλωμάτης με τον συνάδελφο Αποστόλη Ζουπανιώτη και εισηγήθηκε στον Τσαβούσογλου να συμφωνήσουν στους όρους αναφοράς χωρίς να πάνε σε άτυπη πολυμερή.
Ο Τσαβούσογλου απάντησε ότι πρώτα χρειάζεται να συμφωνήσουμε το τι θα διαπραγματευθούμε, ο Χριστοδουλίδης απάντησε ότι γνωρίζουμε, ο Τσαβούσογλου ρώτησε: «Ποια (λύση); Δύο κράτη;», και ο δικός μας απάντησε «ΔΔΟ, ξέχνα τα δύο κράτη και τη συνομοσπονδία. Κι εδώ ο Τούρκος άνοιξε το κουτί της Πανδώρας, λέγοντας: «Την τελευταία φορά, ενώπιόν σου ο πρόεδρος –έχω τα πρακτικά– μίλησε για συνομοσπονδία»! Εκεί θυμήθηκα το απόφθεγμα του Μαρξ: «Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα». Σας θυμίζω ότι η πρώτη φορά ήταν η συνάντηση Τάσσου – Σερντάρ στη Στράκκα για ανατροπή του Σχεδίου Ανάν και η δεύτερη τώρα, όταν αποκαλύφθηκε ότι ο πρόεδρος και ο υπουργός Εξωτερικών της Κ.Δ., τον περσινό Σεπτέμβρη είχαν σε ξενοδοχείο της Νέας Υόρκης συνάντηση με τον ΥΠΕΞ της Τουρκίας, όπου ο κ. Αναστασιάδης τόνισε πως ανάμεσα στις ενώπιόν τους επιλογές είναι και τα δύο κράτη και η συνομοσπονδία. Τώρα, αφού έσπασε η στάμνα του πρόεδρου Αναστασιάδη, εμφανίστηκε ενώπιον της Γ. Συνέλευσης να στηρίζει λύση ΔΔΟ και να καλεί και την Τουρκία να τη στηρίξει! Όμως για να ποντάρεις πρέπει να έχεις κάσα κι εμείς τα παίξαμε όλα πριν αρχίσει η παρτίδα…
