Στην πιο κρίσιμη συγκυρία όπου αντιπαλεύει η ζωή με τον θάνατο για όλους μας, τις προτεραιότητες καθορίζει η κοινή λογική. Ο πρώτος που πρέπει να αντέξει για να υπάρχει συνέχεια είναι ο άνθρωπος. Άρα η πρώτη προτεραιότητα έχει η υγεία. Τουτέστιν πρέπει να οχυρωθεί στέρεα και μόνιμα το σύστημα της δημόσιας υγείας. Αυτό δηλαδή που την ώρα της κρίσης αναδύθηκε από το τέλμα που το είχαν σπρώξει και στάθηκε στην πρώτη γραμμή.
Ούτε ιδιωτικά νοσηλευτήρια ούτε απαστράπτουσες ασφαλιστικές εταιρείες είχαν το ανάστημα γι’ αυτό τον πόλεμο. Σωστά λοιπόν στις 15/03/20 ο πρόεδρος Αναστασιάδης εξήγγειλε απόφαση Υπουργικού, διάθεσης 100 εκατ. ευρώ για ενίσχυση της δημόσιας υγείας, σε πρώτη φάση. Αναμένουμε και τις άλλες. Δεύτερη προτεραιότητα είναι ο άνθρωπος, να μπορεί να επιβιώσει ως κινητήρια δύναμη για να λειτουργεί στη διάρκεια της επιδημίας και μετά από αυτή. Γι’ αυτό χρειάζονται τα στοιχειώδη χρήματα για τροφή και φάρμακα. Κι εδώ είναι το μεγάλο στοίχημα. Η Βουλή στις 29/03/20, στο πλαίσιο των έκτακτων μέτρων ενέκρινε το Σχέδιο του Υπουργείου Εργασίας, που δίνει στις επιχειρήσεις με προσωπικό λιγότερο των 50 ανθρώπων το 60% των μισθών για το 75% των εργαζομένων για ένα μήνα.
Τα άλλα θα τα επωμισθεί η επιχείρηση. Τον επόμενο μήνα και τον μεθεπόμενο τι θα γίνει; Κι αν μείνουμε σε περιορισμό μέχρι το καλοκαίρι ή και πέραν αυτού; Ποιος θα πληρώνει ποιον και με τι λεφτά; Θα πει κάποιος ότι προνόησαν την αναστολή της αποπληρωμής δόσεων των δανείων για περίοδο εννέα μηνών. Μα αυτό δεν το έκαναν για μας, για τις τράπεζες το έκαναν. Διότι αν είμαι άνεργος και δεν έχω να ταΐσω εαυτόν και τα παιδιά μου, σκοτίστηκα για το ΜΕΔ μου και σαν και μένα και όλοι οι άλλοι.
Τότε τα ΜΕΔ, που είναι γύρω στα 16 δισ. σύμφωνα με τον υπ. Οικονομικών, θα μείνουν μετέωρα και το πρόβλημα θα το έχουν οι τράπεζες. Θα ευθύνονται οι τραπεζίτες που πριν από το 2013 έδιναν δάνεια αβέρτα με αποτέλεσμα το ψηλό ιδιωτικό μας χρέος. Που να βρουν, όμως, τις αθώες περιστερές εκεί που διακοπεύουν; Το τίμημα πληρώνουν οι πληβείοι, αυτοί που θα πληρώσουν και τα δύο δισ. ευρώ που θα δώσουν οι κυπριακές τράπεζες δανεικά σε επιχειρήσεις για ενίσχυση της ρευστότητάς τους, σύμφωνα με τον σχεδιασμό της κυβέρνησης. Ποιες επιχειρήσεις; Θα πρέπει να λάβουν όσες λειτουργούν, είναι βιώσιμες και διατηρούν και τις θέσεις εργασίας τους, οι νοικοκυρεμένες.
Το Υπ. Εργασίας ξέρει ποιες είναι και οι τράπεζες ξέρουν, αλλά τα κριτήριά τους είναι διαφορετικά από ό,τι πρέπει να είναι του κράτους. Οι τράπεζες πιθανότατα θα ενισχύσουν με δάνεια πελάτες από τους οποίους θέλουν να πάρουν τα χρωστούμενα. Γι’ αυτό τα πανωτόκια, για τα οποία τάχατες γίνεται τώρα πόλεμος, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις και θεατρινισμοί οι … απειλές. Τώρα, όμως, δεν είναι καιρός –ως φορολογούμενοι και διά του κράτους– να σώσουμε ξανά τράπεζες. Τώρα η κυβέρνηση επείγει να εξασφαλίσει τον άνθρωπο και τη συνέχειά του στον τόπο. Να δανειστούμε; Ναι, λέγοντας διάφανα για ποιο σκοπό και από ποιους; Δεν είναι ντροπή. Να βγάλει το κράτος και ομόλογο που να το πάρουν οι κυπριακές τράπεζες που έχουν σήμερα περισσή ρευστότητα.
Αλλά και η μαμά Ευρώπη καλό θα ήταν να σταματήσει να μιλά μόνο γερμανικά και να διαθέσει έναν από τους μαστούς της για τα μικρά ορφανά της τούτη την ώρα της κρίσης. Διότι με τον ένα τρόπο ή τον άλλο θα τα καταφέρουμε, αλλά η επόμενη μέρα δεν θα είναι η ίδια. Ούτε για εμάς, ούτε για την Ευρώπη, ούτε για τον πλανήτη. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο η Ευρώπη ακούμπησε πάνω σε ιδεολόγους ηγέτες και στάθηκε στα πόδια της. Τώρα έμεινε στα χέρια των διαχειριστών ηγετών που υπηρετούν το χρηματοπιστωτικό σύστημα, περιφρονώντας το όποιο σύστημα αξιών. Αύριο τι;
