Αν και το ζήτημα των αγνοουμένων είναι αμιγώς ανθρωπιστικό, οι χειρισμοί των οποίων έτυχε από τις εμπλεκόμενες πλευρές υπήρξαν κατά κανόνα πολιτικοί. Ήταν πολιτικός πόλεμος μεταξύ Άγκυρας και Λευκωσίας, με την Αθήνα στο πλευρό μας. Μόνο που η τουρκική πλευρά έδρασε επαγγελματικά, ενώ η δική μας – πλην κάποιων διαστημάτων, συμπεριφέρθηκε ερασιτεχνικά, παίζοντας κομματικά παιχνίδια και ευνοώντας τη δημιουργία ενός συμπλέγματος καριεριστών. Ψάξτε τη σύνθεση της Επιτροπής Συγγενών, με τους επικεφαλής δεμένους στις καρέκλες επί τέσσερις δεκαετίες.
Πρόκειται για Μη Κυβερνητική Οργάνωση που λαμβάνει ωστόσο κυβερνητική χορηγία που αγγίζει τις 120.000 ετησίως και ούτε Ελεγκτική Υπηρεσία την αγγίζει ούτε Βουλή! Είναι βλέπετε οργάνωση «ιερού σκοπού». Από αυτήν προέρχεται και το μεταβατικό μέλος της ΔΕΑ, Νίκος Θεοδοσίου που ανέλαβε στη θέση του Νέστορα Νέστορος μέχρι 31 Μαΐου. Παράλληλα λειτουργούσε και η κρατική Υπηρεσία Ανθρωπιστικών Θεμάτων, με επικεφαλής αδελφό ενός των ηγετών της Επιτροπής Συγγενών και μια κουστωδία αστυνομικών της ΚΥΠ που ήταν εντεταλμένοι να μαζεύουν πληροφορίες. Όπως αντιλαμβάνεστε από τα άκρως φτωχά αποτελέσματα των ανασκαφών σήμερα, καθώς και από τους άδειους, ως επί το πλείστον φακέλους των αγνοουμένων που άφησαν πίσω τους, είχαν βρει δουλειά ζάχαρη, αφού εκτός των άλλων ήταν και άκρως απόρρητη! Όλο αυτό το συνονθύλευμα είχε φροντίσει ώστε ο κατάλογος των αγνοουμένων να παραμείνει απόρρητος μέχρι το έτος 2000.
Το κατάντημα είναι το ζήτημα στην ουσία έχει κλείσει, αφού το 2018 ανευρέθηκαν οστά 14 μόνο ατόμων, σε σύνολο 1.510 Ε/κ και 492 Τ/κ αγνοουμένων και να έχουν ταυτοποιηθεί τα λείψανα 832 Ε/κ και 246 Τ/κ. Πλην τούτου κρίσιμο σημείο είναι πως στην τελευταία έκθεση του γ.γ. του ΟΗΕ, 30/01/2019, η αναφορά στους αγνοούμενους αποτελείται από δύο παραγράφους στις οποίες, οι ευθύνες της Άγκυρας για την παροχή πληροφοριών με τοποθεσίες πιθανών χώρων ταφής αγνοουμένων εξισώνονται με εκείνες της Λευκωσίας και της Αθήνας. Αυτά που γράφονται στην έκθεση για τους αγνοούμενους προέρχονται από τη ΔΕΑ, δηλαδή του κ. Νέστορος περιλαμβανομένου. Μη έχοντας τι να κάνουν στην Κύπρο, τα μέλη της ΔΕΑ προγραμμάτισαν σειρά ταξιδιών στο εξωτερικό με την πρόφαση αναζήτησης στοιχείων για τους αγνοούμενους. Εσχάτως πήγαν στο Λονδίνο όπου σύμφωνα με δηλώσεις του Νέστορος στο ΚΥΠΕ μεταξύ άλλων, «η αντιπροσωπεία της ΔΕΑ βρέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, για να μελετήσει αρχεία για την περίοδο 1963-67. Δεν ήταν αρχεία που αφορούν συγκεκριμένα την περίπτωση των αγνοουμένων, αλλά δυνητικά θα μπορούσαν να μας δώσουν κάποιες πληροφορίες». Μετά πήγαν στα Βρετανικά Εθνικά Αρχεία και στα αρχεία του Πολεμικού Μουσείου στο νότιο Λονδίνο! Αντιλαμβάνεται κανείς ότι όταν δεν υπάρχει λογοδοσία καθείς κάνει κατά το δοκούν.
Η Τουρκία από την άλλη, η οποία ευθύνεται για την εκτέλεση αιχμαλώτων πολέμου το 1974 και για την μετακίνηση ομαδικών τάφων, ακολουθώντας μελετημένη στρατηγική και έξυπνη τακτική, ανέθεσε στην Τ/κ μέλος της ΔΕΑ Γκιουλντέν Πλουμέρ Κουτσιούκ, την επιχείρηση συγκάλυψης των εγκλημάτων της. Τραγικό παράδειγμα η περίπτωση των 80 Ασσιωτών αιχμαλώτων που εκτελέστηκαν και τάφηκαν από τα κατοχικά στρατεύματα στο Ορνίθι και στη συνέχεια τα λείψανά τους μετακινήθηκαν στο πλαίσιο επίσης στρατιωτικής επιχείρησης. Όπως η ίδια μου είχε πει στις 21/8/2017, «σύμφωνα με πληροφορίες από έρευνες του Γραφείου μου, αυτά τα οστά είτε ρίχτηκαν στη θάλασσα είτε καταστράφηκαν».
Ωστόσο, στις 17/11/2017, η ίδια εκ μέρους της ΔΕΑ ανακοίνωσε ότι, «τα οστά των Ασσιωτών είχαν, από το 1995, μεταφερθεί στον χώρο σκυβάλων Δικώμου, σύμφωνα με μαρτυρίες που συνελέγησαν τα δύο τελευταία χρόνια». Στις 28/11/2017 ο κ. Νέστορος δήλωσε ενώπιον της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προσφύγων ότι η πληροφορία που έδωσε με έγγραφο στη ΔΕΑ, η Γκιουλντέν Πλουμέρ Κουτσιούκ για μετακίνηση των οστών Ασσιωτών αγνοουμένων στο Δίκωμο αξιολογείται από τη ΔΕΑ ως βάσιμη… Γι’ αυτούς και χίλιους άλλους λόγους η τραγωδία των αγνοουμένων είναι άνευ τέλους, με αυτουργούς που έχουν διευθύνσεις και ονόματα.