Του Απόστολου Κουρουπάκη
Τώρα που έρχονται εκλογές, δεν θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε πώς αντιλαμβάνεται ο μέσος πολίτης την έννοια του πολιτισμού. Τι σημαίνει για τον/ τη μη επαγγελματία συγγραφέα, μουσικό, άνθρωπο του θεάτρου, του χορού ή των εικαστικών και τα λοιπά πολιτιστικό κεφάλαιο μιας χώρας. Το ίδιο ενδιαφέρον θα είχε και η άποψη των ακαδημαϊκών του τόπου, αλλά και των επιστημόνων συναφών κλάδων, τι είναι πολιτισμός και πώς αυτός μπορεί να γίνει ένας θετικός παράγοντας στην κοινωνία.
Θα είχε ενδιαφέρον μία δημοσκόπηση, η οποία θα έκανε στους πολίτες ερωτήσεις τύπου, «θα σας ενδιέφερε να είχατε μία σύγχρονη βιβλιοθήκη», «πόσο συχνά επισκέπτεστε μουσεία ή/και αρχαιολογικούς χώρους», «πόσο συχνά παρακολουθείτε θεατρικές παραστάσεις ή συναυλίες», «έχετε επισκεφθεί την Κρατική Πινακοθήκη». Και μία άλλη ενδιαφέρουσα ενότητα θα ήταν προς τους μαθητές και τους φοιτητές με ερωτήσεις όπως, «συμφωνείτε με τον τρόπο που διδάσκεται η ιστορία στη Μέση Εκπαίδευση», «Πόσο απαραίτητα είναι τα μαθήματα της Τέχνης και της Μουσικής στα σχολεία», «Πού θα πρέπει να γίνονται εκπαιδευτικές εκδρομές». Θα είχε πραγματικό ενδιαφέρον μια τέτοια δημοσκόπηση, θα μπορούσε να δείξει πολλά για την κοινωνία μας, για το πώς οι νέοι μας βλέπουν τα πράγματα. Είμαι βέβαιος ότι τα αποτελέσματα θα ήταν χρήσιμα για την κυβέρνηση, τα κόμματα, τους υπουργούς Παιδείας, τους πολιτιστικούς φορείς και για όσους τέλος πάντων πιστεύουν ότι υπάρχει πρόβλημα παιδείας και πολιτισμού στη χώρα. Γιατί δεν αρκεί να τα λέμε και να τα κακίζουμε, θα πρέπει επιτέλους να θέσουμε όλοι τον δάκτυλον επί τον τύπον των ήλων, για να βρούμε λύσεις, ή τουλάχιστον να προσπαθήσουμε να βρούμε λύσεις, γιατί οπωσδήποτε δεν φυτρώνουν στα λιβάδια.
Θα είχε ενδιαφέρον να συζητήσουμε γιατί μια θεατρική παράσταση όπως το «Out of Necessity» από τη Fresh Target Theatre Ensemble έχει τόσο ενδιαφέρον, συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με αυτή τη θεατρική πράξη. Η οποία θίγει ζητήματα ταυτότητας και πολιτότητας. Είναι πολλά τα γιατί που μπορούμε να συζητήσουμε, είναι πολλά και οι απαντήσεις δεν είναι εύκολες. Όλα, όμως, ξεκινάνε από την παιδεία που δεν έχουμε, με τη στενή έννοια, γιατί εκπαίδευση υπάρχει. Η παιδεία έχει αγκαλιαστεί τόσο σφιχτά από την εκπαίδευση που ασφυκτιεί, δεν ανασαίνει. Γι’ αυτό στην Κύπρο του 2021 συζητάμε ακόμα για πειθαρχικούς ελέγχους καθηγητών, βλ. την υπόθεση Γιώργου Γαβριήλ, και κατά πόσο είναι σύμφωνα με τα μέτρα μιας παρωχημένης αντίληψης που έχουν κάποιοι.
∆εν είναι λογικό η Νομική Υπηρεσία να ζητάει να διερευνηθεί αν ο κ. Γαβριήλ καλλιεργεί το εθνικό φρόνημα. ∆ηλαδή, αν θα βρεθεί ότι το καλλιεργεί θα του δώσουν πιστοποιητικό; Εγώ πάντως θα το ζητούσα… ∆εν είναι σοβαρά πράγματα αυτά και ελπίζω να το σταματήσουν όσο είναι καιρός, διότι δεν γίνεται να μιλάμε για πολιτισμό το 2021 και να ζούμε καταστάσεις του 1365 ή τέλος πάντων άλλων εποχών ή άλλων περιοχών του πλανήτη.
Συζητάμε, εν ολίγοις, ακόμα πράγματα που θα έπρεπε να είναι λυμένα εδώ και πολλά χρόνια, τόσο όσον αφορά τα πολιτισμικά στοιχεία που συγκροτούν τις κοινότητες του νησιού, όσο και τους τρόπους με τους οποίους εξαναγκάζουμε κάποιους να πάρουν θέση υπέρ της μιας ή της άλλης άποψης. Είτε είσαι μαζί μας είτε είσαι με τους άλλους και αυτομάτως είσαι λιγότερο ή περισσότερο Κύπριος. Η κυπριακότητα και ο τρόπος που ο καθένας την εκλαμβάνει έχει πολλές όψεις. Το θέμα είναι να μπορείς να αγαπάς τον τόπο σου, χωρίς να πρέπει να αποδείξεις οτιδήποτε στον οποιονδήποτε. Να μπορείς να αναγνωρίζεις ότι το σήμερα δεν χτίζεται με το τίποτα, χρειάζεται να κάνεις παραδοχές, όχι μόνο ενοχικά. ∆ιότι και αυτό το ενοχικό δεν είναι πάντα βοηθητικό.
Τώρα που οι εκλογές πλησιάζουν λοιπόν θα είχε ενδιαφέρον να ακούγαμε εκτός από το τι θα ψηφίσουν οι πολίτες και με ποια κριτήρια θα τους ψηφίσουν. Αν πιστεύουν ότι μπορεί να αλλάξει το μοντέλο διακυβέρνησης της χώρα, αν δηλαδή μπορούμε να πάμε από τη μικροπολιτική που βολεύει τους περισσότερους τώρα, στην πολιτική που εξυπηρετεί τους πολλούς μακροπρόθεσμα. Αυτό είναι ενδιαφέρον, τελικά, τι πολιτικούς θέλουμε, οι οποίοι να έχουν έγνοια τους πολλούς και την πόλη ολόκληρη, διότι τι άλλο είναι ο πολιτισμός εκτός από τους ίδιους τους πολίτες.
