Του Απόστολου Κουρουπάκη
Πολλές φορές σκέφτομαι τι χρειάζεται ένας τόπος για να προχωρήσει μπροστά και τι αλήθεια σημαίνει πολιτισμός και κάθε φορά που έρχεται η ώρα να γράψω το άρθρο γνώμης για την Κυριακή αυτή η σκέψη με ταλανίζει. Ιδίως όταν η επικαιρότητα δεν μου δίνει πάσες, που λέμε και στην καθομιλουμένη. Άλλες φορές πάλι, όταν τα πολιτιστικά γεγονότα έρχονται να μας κατακλύσουν συνήθως είναι για όλους τους λάθος λόγους και πάλι πιάνω το γαϊτανάκι από την ξεφτισμένη άκρια της κλωστής και το κλωθογυρίζω. Πάντα προσπάθειά μου είναι να βλέπω – όσο μπορώ βέβαια– λίγο παρακάτω, ψέγοντας τα κακώς έχοντα και ελπίζοντας ότι όσοι είναι επιφορτισμένοι να σπρώξουν τις καταστάσεις λίγο πιο πέρα θα το κάνουν. Φευ, σχεδόν ποτέ τίποτε δεν γίνεται και πάλι ξανά, μετά από λίγο καιρό θα ανησυχήσει η κοινωνία των πολιτών, θα λάβει μέτρα η Πολιτεία και η ζωή συνεχίζεται…
Κάθε φορά, λοιπόν, που η επικαιρότητα είναι άδεια από πολιτιστικά συμβάντα, άξια να ταράξουν τα πολιτιστικά μας αισθήματα νιώθω ότι δεν έχω τίποτε να πω, έχοντας πάρα πολλά να πω από την άλλη... Σκέφτομαι τι είναι ο τόπος, και νιώθω ότι σίγουρα δεν είναι μόνο οι κάμποι του και οι πλατείες του, και φυσικά δεν είναι ο άνθρωπος ξεκομμένος από τους κάμπους και τις πλατείες του, αλλά τι είναι; Όμως σκέφτομαι ότι ο τόπος είναι ο πολιτισμός του, ο πολιτικός, ο κοινωνικός, ο οικονομικός, ο περιβαλλοντικός και θα περίμενε κάποιος σε μια προεκλογική περίοδο όλα αυτά να έχουν αναδειχθεί, να έχουν επιτονιστεί και στο τέλος ο/η ψηφοφόρος να δυσκολεύεται ποιον να επιλέξει, ακριβώς γιατί ο πήχης των υποψηφιοτήτων τέθηκε πολύ ψηλά, τα κόμματα τον έθεσαν πολύ ψηλά, οι αρχηγοί τους τον κράτησαν ψηλά. ∆υστυχώς, ούτε σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία οι πολιτικοί μας μίλησαν με τη γλώσσα του πολιτισμού, και σε αυτή την προεκλογική εκστρατεία ο πολιτισμός πέρασε στα ψιλά, όπως και η παιδεία, η οποία είναι η αρχή όχι μόνο για να δημιουργήσουμε τον πολιτισμό του αύριο, αλλά και να διατηρήσουμε ζωντανό τον πολιτισμό του χθες, μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα.
Ελάχιστα προβλήθηκε ο πολιτιστικός λόγος, χαθήκαμε στα βίντεο του Μάκη, στα διαβατήρια, στους ελεγκτές και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, τα οποία ουδόλως τα υποτιμώ ως ζητήματα, αλλά γιατί κανένας δεν σκέφτηκε να αλλάξει την ατζέντα… λίγο πιο προς τα της παιδείας και τα πολιτιστικά ζητήματα; Σίγουρα δεν πουλάει ο πολιτισμός… γιατί έτσι μας έμαθαν, νομίζουν στα κομματικά επιτελεία ότι ποιος ασχολείται τώρα με μια δράκα κουλτουριάρηδες. Εντάξει, να το δεχτώ, ποιος ασχολείται με αυτούς, αλλά με τα παιδιά και την παιδεία που τους προσφέρεται γιατί να μην ασχοληθούμε; Γιατί οι βουλευτικές εκλογές να μην είναι μια καλή ευκαιρία για συζήτηση τέτοιων θεμάτων; Σαφώς και το Κυπριακό είναι μείζον, σαφώς και η πανδημία και η διαχείρισή της είναι μείζον, σαφώς και η οικονομική ανάπτυξη είναι μείζον, ποιο είναι όμως το μέγιστον; Η παιδεία, ώστε να αποκτήσουμε πολιτισμό, έναν πολιτισμό για τον οποίο θα είμαστε υπερήφανοι, που θα θέλουμε να τον κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές. Η εκλογική διαδικασία είναι μια δημοκρατική κατάκτηση και μέσα από την επιλογή των βουλευτών διαμορφώνεται το πλαίσιο του πολιτικού πολιτισμού, κατ’ αρχάς και στη συνέχεια αυτοί οι 56 με τις αποφάσεις τους δίνουν σχήμα και στα υπόλοιπα. Ας προσπαθήσουμε αυτή την Κυριακή με τις επιλογές μας στην κάλπη να έχουμε στη Βουλή των Αντιπροσώπων ικανούς και ταπεινούς εκπροσώπους, να μην είναι ούτε κύμβαλα αλαλάζοντα, αλλά ούτε και φερέφωνα και να μην τους εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες, κατά τον Καβάφη.
Μπορούμε να φανταστούμε τον τόπο, τον πολιτισμό του, την παιδεία του, τον άνθρωπο σαν έναν διαρκή αγώνα για καλυτέρευση; Μεγάλο το ερώτημα και δύσκολα απαντιέται μέσα από τη στήλη μιας εφημερίδας, με τον περιορισμό στον αριθμό των λέξεων, το ξέρω, αλλά αυτή την Κυριακή, λίγο πριν ψηφίσετε αναρωτηθείτε, ποιον τόπο θέλω να αφήσω πίσω μου, όταν θα ξεκινήσω διά τας αιωνίας μονάς; Σε ποιον τόπο θέλω να ζήσω όταν τα προεκλογικά σπαθιά μπουν ξανά στα θηκάρια τους; Κλείνοντας, ένα μόνο, άριστον είναι το καλό γαλακτομπούρεκο, οι άνθρωποι είναι σάρκα και οστά, πάθη και λογισμούς, μην αναζητείτε λοιπόν τον άριστο, αλλά τον επωφελή, ας είναι και χαμομήλι.
