64 λέξεις

«Για να ενισχύσουμε τις πολιτικές του Κράτους που αφορούν τον Πολιτισμό, με νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και ευελπιστώ σύντομα να εγκριθεί, δρομολογήσαμε τη δημιουργία Υφυπουργείου Πολιτισμού, ενώ για πρώτη φορά προχωρούμε στην κατοχύρωση του καλλιτεχνικού επαγγέλματος με κριτήρια που προσδιορίζουν την πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία. Παράλληλα, διαπιστώνοντας την ανάγκη ύπαρξης ανώτατου πνευματικού Ιδρύματος, προχωρήσαμε στη σύσταση της Κυπριακής Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών», αυτές είναι οι 64 λέξεις που αφορούν τον πολιτισμό στην ομιλία του προέδρου της Δημοκρατίας την Παρασκευή, την οποία έκανε κατά την τελετή διαβεβαίωσης των νέων μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. Θα μου πείτε και ίσως να έχετε και δίκιο, τι περίμενες; Τελετή διαβεβαίωσης είναι, λογικό είναι να μιλήσει για τα χαρτοφυλάκια που αλλάζουν χέρια. Και εγώ θα σας απαντήσω ότι έτσι είναι, αν δεν μιλούσε ο πρόεδρος και για τα διαβατήρια, για την παιδεία και το ότι η Κύπρος έχει καταστεί περιφερειακό κέντρο εκπαίδευσης, για μισθούς και ΑΤΑ, για τον Κυπριακό Οργανισμό Ανάπτυξης Γης και για άλλα. Από τη στιγμή λοιπόν που η ομιλία για την τελετή διαβεβαίωσης έγινε απολογισμός κυβερνητικού έργου, θα περίμενα και κάτι περισσότερο και για τον πολιτισμό.

Σαφώς και είναι ορθό βήμα κατά την άποψή μου η δημιουργία Υφυπουργείο Πολιτισμού, και ελπίζω και εγώ σύντομα να εγκριθεί, αλλά αυτό από Σεπτέμβριο, προς ώρας οπώρας. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι προχωράμε στην κατοχύρωση του καλλιτεχνικού επαγγέλματος και οπωσδήποτε θα βοηθήσει τον καλλιτεχνικό κόσμο να λύσει διαχρονικά προβλήματά του. Τώρα για την Ακαδημία δεν έχω τίποτε να πω, γιατί από το 2017 και αυτή η Ακαδημία δεν λέει και τίποτα, γενικώς υπάρχει, πλανιέται.
Είναι λίγο περιπαίξιμο αυτό με τον Πολιτισμό και τις ομιλίες του προέδρου, με αμέσως προηγούμενη ομιλία αυτή στα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας τον Ιούνιο του 2018, όπου είχε εξαγγείλει έργα πολλών εκατομμυρίων. Υπενθυμίζω ό,τι είχα γράψει από αυτή εδώ τη στήλη τον Ιανουάριο του 2021 «Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τον Ιούνιο του 2018 είχε παραστεί στα εγκαίνια του Δημοτικού Θεάτρου Λευκωσίας και είχε πει ότι η επαναλειτουργία του θεάτρου εξυπηρετεί απόλυτα τον στόχο που έχει θέσει για την προαγωγή της πολιτιστικής δραστηριότητας και ανάπτυξης της Πρωτεύουσας και ότι προχωρούν διάφορα έργα που αφορούν την πρωτεύουσα και έχουν να κάνουν με τον πολιτισμό. Τότε, ο κ. Αναστασιάδης είχε πει ότι ευελπιστεί με τη λήξη της θητείας του ευελπιστεί ότι θα παραδίδουν τουλάχιστον το κυρίως μέγαρο του μουσείου. Επίσης, μίλησε για χωροθέτηση και σχεδιασμό της νέας Κυπριακής Βιβλιοθήκης, για την αναδιαμόρφωση της Κρατικής Πινακοθήκης Σύγχρονης Τέχνης και για τη δημιουργία της Ακαδημίας Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών» και βέβαια τον Ιούνιο του 2019 έγραφα στην κατακλείδα του άρθρου: «όσο καθυστερεί μια πολιτεία να χτίζει πολιτισμό, τόσο περισσότερο νοσούν οι πολίτες της και μετά δεν γιατρεύονται με τίποτα».

Και για να είμαι δίκαιος, όποιος έγραψε την ομιλία του 2021, μάλλον ήθελε να αποφύγει κακοτοπιές, αφού από τα πολλά το μόνο που έγινε είναι η Ακαδημία Επιστημών, Γραμμάτων και Τεχνών, όλα τα άλλα, τα θεσμικά ευελπιστούμε ότι θα γίνουν πραγματικότητα, ότι θα ψηφιστούν και αν προλάβουμε να κόψουμε και καμιά κορδέλα, έτσι για ξεκάρφωμα, έχει καλώς, αλλά ίσως αυτό το δεν προλαβαίνουμε σε αυτή τη θητεία να δούμε Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Λευκωσίας, καλύτερο και σύγχρονο κτήριο για την Κυπριακή Βιβλιοθήκη, σύγχρονο Κρατικό Αρχείο, αναβαθμισμένη Κρατική Πινακοθήκη, ίσως να χρειάζεται μια τρίτη θητεία. Είναι κρίμα, πάντως, μέσα σε 67 λέξεις να εξαντλείται το όραμα μιας Πολιτείας για τον πολιτισμό, και αυτό ξέρετε δεν μας βγαίνει σε καλό, όπως και να το κάνουμε. Οπωσδήποτε τα κτήρια δεν δημιουργούν πολιτισμό, αλλά οι άνθρωποι, και με τα αποτελέσματα των Παγκύπριων Εξετάσεων, δεν μπορώ να είμαι αισιόδοξος ότι αυτός ο τόπος θέλει να έχει κάτι παραπάνω από μαρίνες, καζίνα, πύργους, που είναι και σημαντικές επενδύσεις, μην το ξεχνάμε, chartered accountants και πάρα πολλούς δικηγόρους, που η αλήθεια είναι τους έχουμε ανάγκη λόγω των συνεχώς αυξανόμενων διερευνητικών επιτροπών που διορίζονται.
Και έτσι στο άσχετο, το αρχείο του Κύπριου πεζογράφου, ποιητή και ζωγράφου Νίκου Νικολαΐδη (1884 – 1956), δεν το είδαν ότι δημοπρατήθηκε πριν από μερικές ημέρες στη Λευκωσία, οι Πολιτιστικές Υπηρεσίες, η Κυπριακή Βιβλιοθήκη, κάποιος τέλος πάντων; Ή η εκτιμώμενη τιμή εκκίνησης των €25.000 – 35.000 ήταν μεγάλη και δεν έχουμε λεφτά;