ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Αράξτε σπίτι και ρεμβάστε!

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Συζητούσα με κάτι φίλους τις διαδικτυακά, κανονικώς εχόντων των πραγμάτων θα τα λέγαμε από κοντά, και ως συνήθως θα είχαμε γίνει θέαμα, καθότι είμαστε όλοι εντελώς διαφορετικοί τύποι, αλλά και εμπλεκόμενοι σε διαφορετικά περιβάλλοντα, δημόσιοι υπάλληλοι, ιδιωτικοί υπάλληλοι, αυτοτελώς εργοδοτούμενοι, όσο για τις πεποιθήσεις μας τις πολιτικές άλλοι έτσι και άλλοι γιουβέτσι, αλλά ευτυχώς κανείς μας δεν είναι των άκρων. Τέλος πάντων, ένεκα των περιστάσεων, λοιπόν, βρεθήκαμε τρόπον τινά να τα λέμε ψηφιακά. Εκεί που ο καθένας μας έλεγε το μακρύ και το κοντό του, πόσταρε βίντεο, μουσικά κλιπάκια, κείμενα και λοιπά ήρθε η συζήτηση για το τι θα φέρει το τέλος και αυτής της κρίσης. Εκεί αρχίσανε τα όργανα, τα πληκτρολόγια πήραν φωτιά. Το ζητούμενο είναι, ειπώθηκε, να βγούμε καλύτεροι άνθρωποι, να καταλάβουμε κάποιες αξίες, και όταν θα έχει περάσει το κακό, να μπορούμε να ελπίζουμε για ένα πιο φωτεινό αύριο.

Εγώ διαφώνησα… και εννοείται ότι δεν έκανε σε κανέναν εντύπωση από την παρέα… φυσικά. Διαφώνησα, όμως, διότι, καμία κρίση δεν μας έκανε περισσότερο σοφούς ποτέ. Θυμάστε τι λέγαμε για το 2013 και το κούρεμα; Πόσο συμπιέστηκαν τα εισοδήματά μας, πόσο ταράχθηκαν οι κοινωνικές δομές; Πάρα πολύ και η αλήθεια είναι ότι κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου κάναμε κάποια βήματα, σταθήκαμε αλληλέγγυοι και μόλις πέρασε το πολύ πράγμα πάλι στα ίδια. Έτσι και τώρα, συγκλονιζόμαστε, συμπεριφερόμαστε με τρόπο αλληλέγγυο διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και ποστάρουμε αβέρτα, τι ποιήματα, τι έργα τέχνης, τι μουσικές, έχουμε ξεσκονίσει όλα τα site με φιλοσοφικές ατάκες, και πατάμε καρδούλες και φατσούλες, έτσι για να περάσει η ώρα. Όταν θα βγούμε ξανά στον αέρα να δείτε πού θα πάνε και οι φατσούλες και τα ποιήματα και τα τσιτάτα του Βίτγκεστάιν.

Ακόμα και στο διαδίκτυο μιλάμε χωρίς έλεος με ύφος χιλίων καρδιναλίων που η δική τους ψήφος έβγαλε πάπα. Νιώθουμε λυπημένοι, προβληματισμένοι και έτοιμοι να ανοίξουμε όσα βιβλία δεν διαβάσαμε τον πρότερο βίο μας, γιατί μας είχαν βλέπετε δεμένα τα μάτια μας. Θέλουμε τάχατες να δούμε όλον τον κινηματογραφικό γερμανικό εξπρεσιονισμό, ενώ στο τέλος θα καταλήξουμε ως ταπεινά χαμομηλάκια που ούτε ο Δοόγκανος δεν μας κοιτάει. Εν ολίγοις, περιμένουμε κάθε άτυχη στιγμή της ανθρωπότητας για να υψώσουμε το πνεύμα μας και ενώ θα έπρεπε μόλις πήγαινε «πάσα κάκο» να βγαίναμε άλλοι άνθρωποι, ξανά προς την αμπαλατοσύνη τραβάμε. Ε, μα συγγνώμη με τόσο διάβασμα, με τόση περίσκεψη σε κάθε κρίση θα έπρεπε να ήμασταν κάτι άλλο, όχι άνθρωποι, ξέρω γω, όντα με υψηλή συναισθηματική και αισθητική νοημοσύνη.

Αυτά κουβεντιάζαμε στο διαδικτυακό «ποτό» μας και καταλήξαμε ότι ναι, ας ελπίζουμε, μπορεί η ομορφιά να σώσει τον κόσμο, μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει, έστω και μετά από κάποιες πολλές κρίσεις. Αυτό, πάντως, που προσωπικά θεωρώ σημαντικό είναι η πίστη και η προσήλωση στην ιδέα να αποφασίσεις με ποιους θες να πορεύεσαι στη ζωή σου, οι οποίοι θα είναι μαζί σου και δίπλα σου, ακόμα και αν το μόνο που σε ενώνει με αυτούς είναι ένα καλώδιο, ή ραδιοκύματα, ή μια φωτογραφία, ή ακόμα και μια ανάμνηση.

Δεν χρειάζεται να μιζεριάζουμε γιατί θα περιοριστούμε για δέκα ή δεκαπέντε μέρες, αλλά ούτε και να υποσχόμαστε ότι μετά θα εξέλθουμε από την απομόνωση ωσάν να έχουμε βγει από την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, διότι ξέρετε πόσοι άνθρωποι βρίσκονται σε απομόνωση ενόσω εμείς τις καλές μέρες πίνουμε, ζούμε και υπάρχουμε; Ας σεβαστούμε λίγο και αυτούς, αλλά και τους εαυτούς μας και ας δούμε τον περιορισμό μας ως αναγκαία συνθήκη να τα βρούμε κυρίως με μας, με τον διπλανό μας, είτε λέγεται σύντροφος, είτε συγγενείς, είτε το είδωλό μας στο καθρέφτη, έτσι όταν θα βγούμε ξανά στο σεργιάνι να μην πέσουμε πρηνής όταν θα δούμε άλλους ανθρώπους.

Μείνετε στο σπίτι σας, λοιπόν, και σταματήστε τα άσκοπα σούρτα-φέρτα, γιατί προσέχουμε για να υπάρχουμε!

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Απόστολος Κουρουπάκης: Τελευταία Ενημέρωση

X