Του Απόστολου Κουρουπάκη
Έχω να πω ότι με τις ανακοινώσεις, τις εγκυκλίους και τους χαιρετισμούς δεν το πολυέχουμε. Γίνεται δεκτή η παραίτηση του κ. Νικολάου, αλλά στεναχωριέται ο πρόεδρος γιατί χάνει έναν πολύτιμο συνεργάτη. Ε, αν είναι τόσο πολύτιμος, γιατί τη δέχεστε την παραίτηση κ. πρόεδρε, επειδή είναι απαίτηση του κόσμου; Και αν κάνει λάθος ο λαός και θέλει αίμα; Σημειώνετε, κ. πρόεδρε, επίσης, ότι ο παραιτηθείς υπουργός αφήνει πίσω του πολυσχιδές έργο ειδικά στον τομέα των μεταρρυθμίσεων του δικαστικού και σωφρονιστικού συστήματος, αλλά και του αστυνομικού σώματος. Μάλλον, κάπου αλλού ζω, εκτός και αν θεωρείται επιτυχία ότι στις Κεντρικές Φυλακές πλέον δεν αυτοκτονούν οι τρόφιμοι, και ότι τα καμένα αρχεία των δικαστηρίων ως χάρτινοι φοίνικες επανήλθαν ή ότι η Αστυνομία είχε εξιχνιάσει τα εγκλήματα και εμείς δεν το είχαμε καταλάβει. Βέβαια, αφού αναμορφώνει το δικαστικό σύστημα είναι λογικό να μην είχε χρόνο να ασχοληθεί με άλλες υπηρεσίες του υπουργείου του. Όχι, μπράβο στον κ. Νικολάου, ο οποίος μετά από δύο εβδομάδες αποφάσισε να επιδείξει πολιτική ευθιξία, και να τα βροντήξει όλα κάτω, και φεύγοντας να απασφαλίσει και να σούρει τα εξ αμάξης στην Αστυνομία, για τα όσα δεν έκανε. Φταίει η Αστυνομία, φταίει η κοινωνία, διότι τα μέλη του σώματος είναι μέρος της κοινωνίας, αλλά δεν φταίει η κυβέρνηση και ο υπουργός, είναι άδικο να προσπαθεί η κοινωνία και τα μέσα και ο Χατζηπετρής να τους φταίξουν. Πάντως, φταίει και η κυβέρνηση και ο υπουργός ως μέλη της κοινωνίας, άρα όλοι φταίμε, αλλά μη σας νοιάζει, θα τα διερευνήσει όλα η ανεξάρτητη επιτροπή που θα τα ψάξει και δεν θα μείνει τίποτε κρυφό και θα καθίσει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του, τώρα μάλιστα που το σωφρονιστικό σύστημα έχει αναμορφωθεί θα είναι ωραία στις Κεντρικές Φυλακές.
Μετά έρχεται η παύση του αρχηγού της Αστυνομίας κ. Χρυσοστόμου, από τον πρόεδρο επειδή οι υφιστάμενοί του δεν έκαναν ό,τι έπρεπε και επειδή παραιτήθηκε ο υπουργός κ. Νικολάου και επειδή διαφαίνονται παραλείψεις. Και κερασάκι έρχεται η ανακοίνωση του Προεδρικού, αγαπητοί μου αναγνώστες είναι καλύτερη από την πρώτη, νιώθω ότι εκείνοι που τις γράφουν απλώς παίρνουν κάποια υποδείγματα και προσαρμόζουν ονόματα, αξιώματα και λοιπά. Αναφέρεται στην ανακοίνωση «Οδηγήθηκα στην δυσάρεστη απόφαση να τερματίσω τις υπηρεσίες σας ως αρχηγού της αστυνομικής δύναμης Κύπρου» και καταλήγει: «Παρά ταύτα, δεν μπορώ να αγνοήσω το έργο που έχετε επιτελέσει κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας σας ως αρχηγού της Αστυνομικής Δύναμης Κύπρου, κάτι για το οποίο θερμά σας ευχαριστώ». Μετά από τόσους θανάτους και τόσες παραλείψεις, λέω εγώ τώρα, δεν θα έπρεπε ο κ. Χρυσοστόμου να είχε υποβάλει την παραίτησή του και να μην περίμενε τον πρόεδρο να τον αποδεσμεύσει παύοντάς τον; Δεν θα έπρεπε να είχε περισώσει το κύρος, το τρωθέν κύρος, αλλά ας είναι, του Σώματος του οποίου ηγείτο;
Αμφότεροι, υπουργός και αρχηγός, έπρεπε να είχαν παραιτηθεί από την πρώτη στιγμή, πείτε το ευθιξία, ανάληψη πολιτικής ή θεσμικής ευθύνης, θυσία ή όπως αλλιώς θέλετε. Αν το είχαν πράξει θα είχαν τουλάχιστον κατευνάσει εν μέρει την οργή των πολιτών και ίσως να είχαν ηρωποιηθεί. Άσχετο, αλλά ο κ. πρόεδρος γιατί δεν αποδέχθηκε τη διαθεσιμότητα του κ. Γεωργιάδη για τα του Συνεργατισμού; Γιατί τον στήριξε; Αγαπάει περισσότερο τον ΥΠΟΙΚ από τον κ. Νικολάου; Ή μήπως δεν χωρούσε άλλο νερό στο ποτήρι του Υπουργείου Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και πια ξεχείλισε και ο πρόεδρος;
Πάντως, για να επιστρέψω στην αρχική μου τοποθέτηση, δεν το έχουν με τις ανακοινώσεις στο Προεδρικό νούμερο ένα, ούτε στο Προεδρικό, βλέπε αρχιεπισκοπικό μέγαρο, διότι το Μήνυμα του Χρυσοστόμου Β΄ Νέας Ιουστινιανής και πάσης Κύπρου μόνο πασχαλινό μήνυμα δεν ήταν, κάκιστο κήρυγμα, θεοκρατικού καθεστώτος ήταν. Τώρα θα μου πείτε, και ευλόγως, ότι πετάγομαι από το ένα στο άλλο, από τη μία αρχή στην άλλη, από τον ένα ταγό στον άλλο. Για σκεφτείτε λίγο, μήπως τα κεφάλια του ψαριού, που λέγεται Κυπριακή Πολιτεία τελικά όζουν; Ας κάνουμε, λοιπόν, όλοι κάτι να αναστήσουμε το κράτος μας, αλλιώς ο χοχλακόροτσος, όπως τον αποκαλούμε, θα μας αξίζει.
