ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Κύπρος με το νάμιν

Εμείς εδώ στην Κύπρο εβκάλαμεν το νάμιν του Κκιόρογλου. Και ψάξτε να δείτε τι σημαίνει όσοι δεν ξέρετε, τελείως, όμως.

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Το διαλεκτικό ουσιαστικό «νάμι» σημαίνει όνομα, φήμη, στον Παπαδιαμάντη διαβάζουμε: «Η βρωμούσα! η μπαλαρίνα! η λεγάμενη! Που είναι βγαλμένο το νάμι της, εδώ και στην Πόλη!», στο διήγημά του «Οι κουκλοπαντρειές», αλλά ο Σκιαθίτης έχει και ομότιτλο διήγημα «Το Νάμι της». Στην Κύπρο συχνά λέμε «εβκάλαμεν νάμι», ενώ στην Κρήτη ακούγεται η παροιμία: «Να βγει το νάμι του θεριστή, κι ας θέτει να κοιμάται». Εμένα πάλι ο παππούς μου μου είπε όταν θα έφευγα για τον στρατό, «όπου πάεις να αφήσεις νάμι, να ’χουνε να λένε κι ύστερα». 

Εμείς εδώ στην Κύπρο εβκάλαμεν το νάμιν του Κκιόρογλου. Και ψάξτε να δείτε τι σημαίνει όσοι δεν ξέρετε, τελείως, όμως. Οι αποκαλύψεις του «Πολίτη» άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου και όποιον πάρει ο χάρος. Αλλά έλα μου που αυτές οι αποκαλύψεις δεν έκαναν να ιδρώσει το αφτί κανενός, μόνο-μόνο που ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εμφανίστηκε αποφασισμένος και ο αρχιεπίσκοπος εξαπατημένος. Να του την πάρουμε σιορ την υπηκοότητα του Λόου, γιατί εμείς δεν είμαστε για λόου πράγματα, εδώ στη χώρα που κυβερνάνε οι έξυπνοι εις βάρος των κορόιδων, είμαστε για μεγάλα πράγματα. Μαλαισιανοί που καταζητούνται, Καμποτζιανοί που είναι και δικτάτορες, Σαουδάραβες που κάνουμε μπίζινες (sic) και καμιά εικοσαριά άλλοι που βρήκαν και κάνουν, γιατί κάποιοι σκέφτηκαν ότι τα τετράκις εγγόνια τους μπορεί να μη ζήσουν αξιοπρεπώς και είναι κρίμα. Αλλά μην τους τσουβαλιάζουμε και όλους... έτσι κ. Πρόεδρε, όι και να μπει η αλιζαβρούα με τογ κουφον ένα; Προς Θεού.

Συμπτώσεις σατανικές, εισφορές που ξεπερνούν τα όρια της αβρότητας και της απλοχεριάς, και αφού ο φούρνος φέρει την πυρά, τρέχουνε όλοι να καλύψουν τον καπνό, να μην τσούξουνε τα μάτια μας και ξαφνικά δούμε ξεκάθαρα τι συμβαίνει. Είναι δυνατόν να είναι συμπτώσεις οι αιτήσεις, οι ημερομηνίες, οι άνθρωποι που ο καιρός συγκατάθεσε να βρεθούν για να βρεθούν μαζί; Αδυνατώ να το πιστέψω. Βράζει ο τόπος και θυμήθηκε και ο υπουργός Οικονομικών να πει δημοσία ότι το Πρόγραμμα δεν είναι και τόσο σημαντικό για την οικονομία μας πια. Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν θιασώτης του –τα σύκα-σύκα– αλλά εκεί σε ήθελα κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα, στο Υπουργικό, να πεις ευθαρσώς τι πίστευες, από την αρχή. Όχι, μετά Χριστό προφήτης, διότι αδικείστε κιόλας κ. υπουργέ. Εντάξει, έγινε ο σάλος, πού είναι ο γενικός ελεγκτής να δει τι γίνεται; Πώς και γιατί, παλαιότερα είχε παρέμβει, δις μάλιστα, εκτός αν το δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Πού είναι ο γενικός εισαγγελέας να διατάξει έρευνα για όσα είδαν το φως της δημοσιότητας; Να βρει ποιοι φταίνε και διασύρεται το όνομα της Δημοκρατίας, που γίναμε ανέκδοτο στο Netflix; Γιατί αντί να θυμώνει ο πρόεδρος δεν αρχίζει να επιλαμβάνεται των διαφόρων ζητημάτων που ταλανίζουν τα υπουργεία και τις υπηρεσίες της χώρας. Τα έβαλε βέβαια με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, και ότι δεν θα κυβερνάνε αυτές, αλλά ποιος κυβερνάει; Διότι το γενικό καλό δεν κυβερνά, όπως θα έπρεπε, αλλά τι λέω, δεν φτάσαμε ακόμα στον Διαφωτισμό, σε αυτή τη γωνιά της γης…

Ο μακαριότατος μάλλον δεν θυμάται από τη Θεολογική, περάσανε και χρόνια, το «άρατε ταύτα εντεύθεν· μη ποιείτε τον οίκον του πατρός μου οίκον εμπορίου» και ο οίκος του πατρός δεν είναι η Αρχιεπισκοπή και το Ταμείο της, είναι η Εκκλησία ολάκερη. Κατάντησε ο προκαθήμενος να μη μιλάει για τίποτε άλλο παρά για λεφτά, για επενδύσεις, για χάρες, αλλά από θεία χάρη τίποτε. Πού και πού για να μην ξεχνιόμαστε υπενθυμίζει στους πιστούς ότι η ελεήμων Εκκλησία βοηθά. Από το υστέρημά της θα έπρεπε να βοηθά και το πιστεύω αυτό ακράδαντα. Η Εκκλησία δεν είναι φιλανθρωπικός οργανισμός, είναι φιλεύσπλαχνος μήτηρ, μακαριότατε. Αλλά μάλλον δεν σας νοιάζει που πολλοί κοιμούνται χώρκα της.

Έχουμε και τους ανθρώπους του παζαριού να μάς κουνάνε το δάκτυλο και να λένε ότι κάνουν κακό στη χώρα τα δημοσιεύματα και η υπερπροβολή τους και ότι, σιγά μωρέ τι έγινε που στις τόσες πολιτογραφήσεις πήγαν και μερικές λάθος, ε, δεν έγινε και τίποτα. Να τις πάρουμε πίσω και είμαστε εντάξει. Όχι, κύριοι, δεν πάει έτσι το πράγμα, γιατί «ρημαδιό στο χειμαδιό, ούτε γάλα, ούτε αβγό», που λέγανε και οι παλιοί.

Στο όνομα του λουξούριουσνες –που και να το γράψω δυσκολεύομαι– κάναμε τα ενοίκια στη Λεμεσό ίδια με εκείνα του Μονακό και περιμένουμε όλοι όταν πάμε να δούμε Αλβέρτους και Καρολίνες στους δρόμους, αλλά αντ’ αυτών βλέπουμε κάλτσα ώς το γόνατο και παντόφλες κροκς και αντί για προμενάντ τη θάλασσα στη ζωή μας… αλλά όλα κι όλα… πύργους έχουμε, από πυργοδέσποινες και ιππότες πάσχουμε. Επίσης, στο όνομα του κοσμοπολιτισμού σχεδόν μετονομάσαμε τον Ακάμα σε Επαυλοχερσόνησο, και χαιρόμαστε που έχουμε γείτο τον Πικέ (εγώ πάντως την πικέ κουβέρτα ήξερα μόνο) και τη Σακίρα στην Πέγεια, διότι άνθρωποι είμαστε ένα λεμόνι, μια εξυπηρέτηση κάτι μπορεί να χρειαστούμε να μη φωνάξουμε «κόρη Σακίρα, είσαι έσσω;». Είναι κρίμα ότι πολίτες αυτής χώρας δεχόμαστε κάποιοι έξυπνοι να βρίσκονται πάντα από πάνω και να μην τους αγγίζει τίποτε. Να υπάρχει πάντα ο τρόπος να μας λένε πως ό,τι γίνεται γίνεται για το καλό όλων μας… και ως άλλοι Ρωμαίοι να αρκούμαστε σε λίγα θεάματα και κάμποσο άρτο και να βοούμε έχοντας πάντα τείνει τη δεξιά μας.
Βγάλαμε το νάμιν, με την κακή έννοια, δυστυχώς. Από γη της λεμονιάς και της ελιάς γίναμε γη της αρπαχτής και της απατεωνιάς.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Απόστολος Κουρουπάκης: Τελευταία Ενημέρωση

X