Του Απόστολου Κουρουπάκη
Πέρασαν και οι εκλογές, εξελέγησαν τα νέα μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και τώρα αναμένουμε να δούμε ποιος θα είναι ο νέος πρόεδρός της. Αλλά αυτά είναι του πολιτικού ρεπορτάζ και σε αυτή τη στήλη δεν καταπιανόμαστε με αυτά. Ωστόσο, μας ενδιαφέρει η νέα Βουλή ιδιαίτερα αυτή την περίοδο, αφού αυτή η Ολομέλεια θα κληθεί να συζητήσει το νομοσχέδιο του Υφυπουργείου Πολιτισμού. Βέβαια, συζήτηση σημαίνει και μελέτη του, διότι οι νέοι βουλευτές θα πρέπει να μάθουν τι προνοεί και οι παλαιότεροι να το φρεσκάρουν, ώστε όταν θα πάνε στην Επιτροπή Παιδείας να ξέρουν τι θα συζητήσουν.
Είναι σημαντικό το Υφυπουργείο Πολιτισμού για πολλούς λόγους και ακόμη σημαντικότερο είναι αυτό να το καταλάβουν όλοι όσοι θα ασχοληθούν με αυτό το θέμα. Δεν πρόκειται ούτε για θεατράκια, ούτε για μουσικούλες, ούτε για άλλα παρόμοια. Το θέμα του πολιτισμού και η θεσμοθέτηση ενός πολιτειακού φορέα, που θα τον έχει υπό τη σκέπη του είναι εξόχως πολιτικό θέμα. Διότι όπως αναφέρεται και στο προσχέδιο «κύριες αρμοδιότητες του Υφυπουργείου θα είναι, μεταξύ άλλων, η χάραξη και εφαρμογή εθνικής στρατηγικής για τη διαχείριση, προστασία και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς και της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας, η ανάδειξη και προβολή της πολιτιστικής ταυτότητας της Κύπρου». Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, ο καθένας πόσο σημαντικό είναι για την Κύπρο μια τέτοια πολιτειακή δομή, αφού από το 1960 κα μετά, από εγκαθιδρύσεως δηλαδή της Κυπριακής Δημοκρατίας, ούτε εθνική στρατηγική για τον πολιτισμό χαράξαμε, ούτε και εφαρμόσαμε ένα οποιοδήποτε ενιαίο σύστημα διαχείρισης, προστασίας ή προβολής. Ό,τι γινόταν γινόταν σχεδόν με τυφλοσούρτη. Σταδιακά, οτιδήποτε ξεκινούσε με αξιώσεις και είχε ένα κάποιο ενδιαφέρον, άρχιζε να φθίνει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το υποτιθέμενο Διεθνές Φεστιβάλ «Κύπρια», το οποίο όταν δημιουργήθηκε ήταν κάτι καινούργιο, έφερνε νέα πράγματα στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας, αλλά συν τω χρόνω το διεθνές φεστιβάλ «Κύπρια» έγινε ένα ακόμη πολιτιστικό γεγονός της χώρας, που τα τελευταία χρόνια, τουλάχιστον δεν έχει να επιδείξει και τίποτε το συγκλονιστικό. Αλλά, το πάμε ώς παρακάτω, μέχρι εκ των πραγμάτων να σβήσει τελείως… ένα ακόμη παράδειγμα είναι η πολιτιστική παρουσία της χώρας εκτός συνόρων, όπως οι εκδηλώσεις στη Γερμανία που διοργάνωνε το Πολιτιστικό Γραφείο της Πρεσβείας της Κύπρου στο Βερολίνο, με τίτλο «Κυπριακή Άνοιξη», που διοργανωνόταν από το 2006 και οι Κυπριακές Μινιατούρες» από το 2013, επίσης από το 2007 διοργανωνόταν στη Βόννη και στην Κολωνία κάθε Νοέμβριο οι «Κυπριακές Στιγμές» (που ονομάστηκαν έτσι το 2011) με περισσότερες από 50 εκδηλώσεις. Και αυτές σταμάτησαν, διότι επικράτησαν γραφειοκρατικά και βαθιά διοικητικά θέματα. Μόνο στην Αθήνα με το Σπίτι της Κύπρου και στο Λονδίνο, με το εκεί Πολιτιστικό Γραφείο της Πρεσβείας, προβάλλεται ο πολιτισμός μας. Αλλού είμαστε απόντες. Φυσικά, μη νομίζετε πως δεν γίνονται πράγματα, όχι γίνονται, απλώς πολλά δεν τα μαθαίνουμε καν ότι γίνονται, όπως για παράδειγμα η μεγάλη και άκρως ενδιαφέρουσα έκθεση «Cyprus: a dynamic island» που διοργανώθηκε από το Rijksmuseum Van Oudheden, το Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Ολλανδίας, το 2019. Έγινε αυτή η έκθεση, έπεσε προς το τέλος της η πανδημία του covid-19 και ούτε καταλάβαμε πώς και γιατί.
Είναι πολλά, επίσης, που χρειάζεται να γίνουν για να καταφέρουμε να φέρουμε την εγχώρια πολιτιστική δημιουργία στον μέσο πολίτη. Μουσικά και όχι μόνο φεστιβάλ στις κοινότητες, Φέγγαρος στον Κάτω Δρυ, Windcraft στα Κατύδατα, το Ξαρκής αυτά που κάνει το Αερικό στη Γαλάτα, κ.ά,. Αλλά και ο ΘΟΚ με το πρόγραμμα «Εκτός Έδρας», το κέντρο παραστατικών τεχνών ΜΙΤΟΣ με τις περιοδείες του σε χωριά, το φεστιβάλ Animafest στη Σαλαμιού, το Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή στα Πλατανίσκια με όλες του τις δραστηριότητες.
Όλα τα παραπάνω είναι μερικά μόνο από τα παραδείγματα που πρέπει να λάβουν υπόψη τους όσοι θελήσουν να εγκύψουν σοβαρά στο θέμα πολιτισμός της Κύπρου. Και κυρίως αυτός ή αυτή που θα επιλέξει ο Λόφος να καθίσει στην καρέκλα του ή της υφυπουργού και θα πρέπει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να έχει στο νου του ότι το δις ή το τρις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού, γι’ αυτό καλά θα κάνουν οι συμβουλατόροι, κατά τον ποιητή, να είναι με φρόνεψη, για να τον απαλλάξουν από φαινόμενα του πρόσφατου παρελθόντος, τύπου «Γιαννάκη», αλλά και παλαιότερα τύπου «Γιολίτη».
