Του Απόστολου Κουρουπάκη
Τα κατάφερε πάλι η Εκκλησία της Κύπρου να στρέψει όλα τα βλέμματα πάνω της για όλους τους λάθους λόγους. Κατεδάφισε διατηρητέα κτήρια ιδιοκτησίας της, έτσι χωρίς άδεια, απλώς επειδή μπορεί, παραβιάζοντας συμφωνίες με τον Δήμο Λευκωσίας. Απλώς γιατί μπορεί, το επαναλαμβάνω. Κατά τα άλλα θέλει η Ιερά Αρχιεπισκοπή να κάνει την περιοχή μουσειακό κόμβο και ποιος ξέρει… να ανάβει και στον νέο καθεδρικό ναό ένα κεράκι, μια λαμπάδα ο πιστός, αφού παρκάρει το αυτοκίνητό του στο υπόγειο πάρκινγκ της. Ουαί! «Μη ποιείτε τον οίκον του Πατρός μου οίκον εμπορίου».
Προ ουδενός δεν ορρωδεί ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Β΄, κανέναν δεν υπολογίζει, αφού αυτός παπάς αυτός τατάς, έτσι δεν λέει το κυπριακό ρητό; Ο καθεδρικός να γίνει και τίποτε ας μη μείνει όρθιο. Ας μη στενάζει στα στενά το νέο, μεγαλεπήβολο έργο της Εκκλησίας μας, κονάκι το ’χε ο Χατζηγιωργάκης, κονάκι θα το κάνει και εκείνος, να μου το θυμηθείτε, σε χαμηλούς σοφάδες μπορεί να μην προσφέρει καφέδες, αλλά θα έχει να λέει και ποιος ξέρει κοιτώντας ανάντη – κατάντη, δεν έχει σημασία, θα αναφωνεί εις τον αιώνα των αιώνων «Νενίκηκά σε!».
Στενός ο Άγιος Ιωάννης του Πίπη, δεν είναι καθεδρικός αυτός, η γη υποπόδιον των ποδών του, λοιπόν! Μπες στο μαγαζί και ρίχ’ το, διότι μαγαζί κατάντησε η παλαιά πόλη, όπου πωλούνται πάσης φύσεως υλικά, μοιάζει με άναρχη ανοικοδόμηση αυτό που γίνεται στην παλιά πόλη, όπως της Αθήνας του ’60. Σαν να μη θέλουμε να είναι παλιά η πόλη, τη θέλουμε και πιο καινούργια απ’ ό,τι παλιά. Να μη βλέπουμε το πριν, αλλά μόνο το αύριο της Ζάχα, το μεγαλείο της νέο-βυζαντινίζουσας αρχιτεκτονικής, τα έργα τύπου Rise, αφού δεν μπορούμε να τη ρίξουμε όλη κάτω, ας την εξευρωπαΐσουμε, αφού πρώτα την προστατέψουμε από τους αλλοδαπούς, οι ξένοι οι άλλοι ευπρόσδεκτοι!
Και επειδή μπορεί ο αρχιεπίσκοπος κάνει ό,τι θέλει και μετά, αφού κλάψανε όλοι έκλαψε κι η χήρα. Η Πολιτεία βγαίνει να υπερασπίσει τα ατάκτως ερριμμένα, πλίνθους και κέραμους λάβετε, μηδείς εξέλθη πεινών. Θυμάμαι ακόμη εκείνη τη συνεδρία της Επιτροπής Συγκοινωνιών για το θέμα του Χατζηγεωργάκη Κορνέσιου, στην οποία ο αρχιεπίσκοπος δεν παρέστη, και όλοι/ες μείναμε με δυο χείλη καμένα. Μετά ήρθε ο κορωνοϊός και ουδέν εγένετο!
Θέλουμε να είναι όλα λίγο παλιά, να έχουν μια εσάνς νοσταλγικού παρελθόντος, αλλά όχι φράγκικα, βενετσιάνικα, οθωμανικά, ούτε καν ελληνίζοντα, όχι! να είναι ευρωπαϊκά, να είναι μοντέρνα και όλα τα άλλα ας γίνουν ρημαδιό. Κρίμα!
Χρειάζεται ενιαία νομοθετική γραμμή, συνεργασίες Τμημάτων και Υπηρεσιών, να ξέρουμε ποιος κάνει τι. Πώς γίνεται να συντελείται ένα τέτοιο ανοσιούργημα, πώς είναι δυνατόν να αγνοούνται συμφωνίες, πώς μπορεί κάποιος να δίνει εντολή και γαία πυρί μιχθήτω; Και μετά μετανοών να λέει θα τα ξαναφτιάξω. Δεν είναι το θέμα να τα ξαναφτιάξουμε, το θέμα είναι να μην τα καταστρέφουμε, το μείζον είναι να μην επικρατεί ο νόμος του ισχυρού στα δημόσια πράγματα, και το εγώ σε έκτισα εγώ θα σε γκρεμίσω. Τελείες και παύλες δεν χωράνε στα δημόσια πράγματα, ούτε ρίχ’ το για να δοκιμάσω τα νερά και βλέποντας κάνοντας. Λογοδοσία και πραγματική ανάληψη ευθυνών και τιμωρία σε όσους αγνοούν το κοινό καλό και παραβιάζουν τα συμφωνηθέντα και τους νόμους του κράτους. Τα είπε ο Τζον Λοκ, τα έγραψε ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, και πόσοι άλλοι, εδώ και αιώνες κυκλοφορούν οι ιδέες τους, ούτε μια λέξη δεν διάβασαν ποτέ; Η Ιερά Αρχιεπισκοπή και προσωπικά ο αρχιεπίσκοπος δεν τον νοιάζει ο σκανδαλισμός του ποιμνίου του;
Ας τα γκρεμίσουμε όλα, όμως, ας μην αφήσουμε πέτρα στην πέτρα, ας τα μεταμορφώσουμε όλα σε κάτι πιο σύγχρονο, σύμφωνοι, αλλά να τα αλλάξουμε όλα, από το γουλί που λέμε και στην Κρήτη, ας ξεκινήσουμε, όμως, από τον νου μας, διότι μετά πραγματικά θα κλαίμε επί ερειπίων, αλλά θα είναι αργά για κλάματα και μοιρολόγια.
