Του Απόστολου Κουρουπάκη
Μου είναι πραγματικά απορίας άξιον γιατί χρειάζεται να γράφουμε τα αυτονόητα, γιατί πρέπει να λέμε τα ίδια και τα ίδια με τον κίνδυνο να καταστούμε, αν δεν έχουμε καταστεί ήδη, γραφικοί και να θεωρηθούμε απηνείς εκκλησιομάχοι… Ασχολούμαστε με την Εκκλησία διότι είναι θεσμός που επηρεάζει –αν πρέπει ή όχι είναι άλλη κουβέντα– και θέλει να λέγεται σοβαρός συνομιλητής. Αλλά, μέρες που έρχονται, ορισμένα μέλη της ιεραρχίας θεωρούν ότι όλα κινούνται στη δική τους αλήθεια και πρέπει να γίνονται όπως επιτάσσουν οι δικοί τους κανόνες, αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι όλοι τους ακολουθούν το «Πηδάλιον» πιστά…
Ο μητροπολίτης Μόρφου Νεόφυτος με το κήρυγμά του την Κυριακή των Βαΐων έθεσε τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Η Εκκλησία κάνει ό,τι θέλει και δεν δίνει λόγο σε κανέναν! –βέβαια, για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, ο επικεφαλής της Εκκλησίας της Κύπρου είπε στον ίδιο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι θα κάνουν ό,τι πρέπει και θα τηρηθούν τα διατάγματα–, ασχέτως αν το Οικουμενικό Πατριαρχείο και άλλες Εκκλησίες λένε ότι δεν κινδυνεύει η πίστη κανενός, ο Θεός δεν κρατά παρουσιολόγιο, οι παπάδες δεν βάζουν απουσίες…
Βέβαια, όπως σε κάθε ποίμνιο, έτσι και στην Εκκλησία της Κύπρου, δεν υπάρχουν μόνο μαύρα πρόβατα και ισχυρογνώμονες ποιμένες, που εν προκειμένω θέλουν να συνετίσουν τα απολωλότα πρόβατα, αλλά μάλλον αθροίζουν αυτά ώσπερ εις σφαγήν και λησμονούν το του Ιερεμία οι διασκορπίζοντες και απολλύοντες τα πρόβατα της νομής μου...
Ξεκίνησε με ωραίο τρόπο, έξυπνα ο μητροπολίτης Λεμεσού, ο οποίος άλλαξε την ώρα του εσπερινού και όλα καλά! Βέβαια, επειδή ζούμε σε κράτος δικαίου παρενέβη ο γενικός εισαγγελέας και εν τέλει είπε ότι δεν έγινε καμία παραβίαση, μόνο ότι ο σεβασμιότατος συμπεριφέρθηκε ανώριμα και έβαλε και ένα τσιτάτο στο τέλος. Μετά ήλθε η Κυριακή των Βαΐων, και τελέστηκε θεία λειτουργία στην Περιστερώνα και κάποιοι πιστοί παρευρέθησαν και όταν έγινε η καταγγελία ο σεβασμιότατος Μόρφου Νεόφυτος, ο οποίος έκανε ό,τι δεν έπρεπε να κάνει, τα έβαλε με την κοσμική εξουσία, που σε μια στιγμή απαράμιλλου θάρρους όρθωσε ανάστημα και ζήτησε να κλείσουν οι εκκλησίες, και μίλησε για νόμους του Θεού και νόμους του κράτους, το ίδιο περίπου και ο μητροπολίτης Τριμυθούντος.
Δεν ενδιαφέρονται για τους κοσμικούς νόμους, και ω! της ειρωνείας, κάποτε η Εκκλησία της Κύπρου διά των ιεραρχών της έλεγε ότι δε… «αν εγώ μόνο δεν προσέλθω, να κινδυνεύσει η ζωή μου;» Και όταν τους εξηγούσαν ότι: «άλλο επιταγή άρχοντος κοσμικού και άλλο ακολουθία και απαράβατη εκκλησιαστική τάξη», και εδώ δεν παρατηρείται καμία διασάλευση εκκλησιαστικής τάξη, αλλά μάλλον η Ιεραρχια της Κύπρου είναι κάτι σαν τα κρατίδια της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους όπου στα μέσα του 16ου αιώνα ίσχυε το «Cuius regio, eius religio».
