ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

«Η όμορφη θλιμμένη κόρη» που μας πληγώνει...

Του Απόστολου Τομαρά

Του Απόστολου Τομαρά

tomarasa@kathimerini.com.cy

Τα όσα είπε ο Γιώργος Βασιλείου στη συνέντευξή του στην «Κ» για την Αμμόχωστο, επ’ ευκαιρία του αφιερώματος της εφημερίδας για τα εξηντάχρονα της Κυπριακής Δημοκρατίας, δυστυχώς αποτελούν πικρές αλήθειες 46 ετών. Για τις χαμένες ευκαιρίες της πόλης του Ευαγόρα, ένα σημαντικό μερίδιο ευθύνης φέρει η πολιτική ηγεσία του τόπου, από την τουρκική εισβολή και μετά. Όσα δάκρυα και αν χύθηκαν το προηγούμενο διάστημα, η αλήθεια είναι μια και είναι αυτή που είπε ο κ. Βασιλείου στη συνέντευξή του. Αν είχε χρόνο, θα έπαιρνε πίσω την Αμμόχωστο.

Σε αυτό τον τόπο, όποτε υπήρχε μια αχτίδα ελπίδας, κατά μοιρολατρικό τρόπο μια αόρατη δύναμη την έσβηνε. Δεν θα επαναλάβω πόσες φορές η Αμμόχωστος μας άπλωσε το χέρι και οι ταγοί μας δεν το έπιασαν. Οι μόνοι που πραγματικά αγωνιούσαν - αλλά τι μπορούσαν να κάνουν- ήταν αυτοί που έδιναν ζωή στην πόλη. Που ζούσαν το παλμό της, που μύριζαν τα αρώματά της, που γεύονταν τους χυμούς της. Αυτοί που από το 2003 πήγαιναν και την αγνάντευαν, από τα συρματοπλέγματα πάνω στην παραλία της. Οι υπόλοιποι απλά την θυμούνταν κάθε φορά που έβλεπαν να απομακρύνεται. Το ίδιο έγινε και όταν οι Τούρκοι άνοιξαν ένα μέρος του παραλιακού μετώπου της πόλης ή όταν ο πραγματικός αφέντης των κατεχομένων εδαφών ήλθε να κάνει πικ νικ πάνω στις ανοιχτές πληγές μας.

Και όμως αρχές της δεκαετίας του 1993 η Αμμόχωστος είχε τις προοπτικές να επιστρέψει στους κατοίκους της, όπως και με το Σχέδιο Ανάν, μια δεκαετία αργότερα. Η επιστροφή της Ντενκτασικής αντίληψης στο κυπριακό, στα κατεχόμενα, θα φανεί το επόμενο διάστημα και οι μεγάλου χαμένοι δεν θα είναι μόνο οι Ε/κ. Θα είναι και οι Τ/κ που θεωρούν αυτό τον τόπο ένα δικό τους κομμάτι. Όση ευθύνη φέρουν οι ηγεσίες των Ε/κ, από τον παραγκωνισμό Ντενκτάς και εντεύθεν, για ό,τι πρόκειται να συμβεί το επόμενο διάστημα, άλλη τόση φέρουν και οι ηγεσίες των Τ/κ, με εξαίρεση την περίοδο Έρογλου. Από τα δημοψηφίσματα μέχρι και πρόσφατα η Κύπρος είχε δυο ευκαιρίες, οι οποίες δεν έτυχαν εκμετάλλευσης. Το καλοκαίρι του 1974, ο Τούρκος διοικητής που έφθασε στην Αμμόχωστο δεν μπήκε στην πόλη γιατί αναζητούσε κάποιες αρχές να διαπραγματευτεί μαζί τους.

Οι αρχές όμως την εγκατέλειψαν πρώτες με αποτέλεσμα να καταστεί η πόλης, όμηρος στα χέρια των κατοχικών δυνάμεων. Σαράντα έξι χρόνια μετά η Αμμόχωστος δεν αποτελεί διαπραγματευτικό χαρτί της τουρκικής πλευράς αλλά «περιουσιακό» της στοιχείο. Την ίδια τύχη θα έχει και η Μόρφου αλλά και η Καρπασία και όποιος έχει περπατήσει τα εδάφη αυτά τελευταία, αντιλαμβάνεται το γιατί. Η εκλογή Τατάρ με τις ευλογίες της Άγκυρας, τη μεγαλύτερη ζημιά δεν θα την προκαλέσει στο τραπέζι των συνομιλιών, όταν σε αυτό θα καθίσουν άπαντες αλλά όταν θα εδραιώσει την κυριαρχία της Τουρκίας μέσα στην ίδια της Τ/κ κοινότητα, δυσκολεύοντας έτσι την εφαρμογή μιας ενδεχόμενης λύσης επί του εδάφους. Ως επίλογο παραθέτω την απάντηση του Γλαύκου Κληρίδη για το ενδεχόμενο αποτυχίας των προσπαθειών επίλυσης του Κυπριακού το 2010. «Εγώ προτιμώ, αν η λύσις είναι αυτή που σου είπα, να μην ζήσω να την δω, γιατί οι συνέπειες θα είναι τεράστιες. Η Κύπρος θα γεμίσει νόμιμα με Τούρκους από την Τουρκία».

 

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Τομαρά

Απόστολος Τομαράς: Τελευταία Ενημέρωση

X