Του Απόστολου Τομαρά
Η Λεμεσός, ως γεωγραφικός προσδιορισμός, δεν είναι η πρώτη φορά που απασχολεί το παγκύπριο αρνητικά. Αυτό δεν σημαίνει πως και οι 237 χιλιάδες όσων κατοικούν στη δεύτερη πληθυσμιακά πόλη της Κύπρου είναι βουτηγμένοι μέσα στην «παραβατική» συμπεριφορά.
Οι προσπάθειες στοχοποίησης του συνόλου των Λεμεσιανών μετά το καρναβαλικό αντάρτικο στο παλαιό λιμάνι της Λεμεσού, είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις», για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα. Δικαίως ασκείται σκληρή κριτική και δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για το γιατί. Τη ζημιά, όπως στις περισσότερες των περιπτώσεων, την κάνουν οι λίγοι και αυτό ισχύει και για τη Λεμεσό. Την ευθύνη για την εικόνα που παρουσιάζει η πόλη, την φέρουν 1500 άτομα που ξεχύθηκαν στους δρόμους της, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τους υπόλοιπους 236 χιλιάδες Λεμεσιανούς, οι οποίοι πειθάρχησαν στα υγειονομικά πρωτόκολλα και έδειξαν υπεύθυνη συμπεριφορά. Είναι κατανοητή η αγάπη των Λεμεσιανών για το καρναβάλι, είναι η ίδια σε όσες πόλεις έχουν παράδοση στο καρναβάλι, αλλά δεν είναι δικαιολογημένη η διακύβευση της υγείας μιας ολόκληρης πόλης με ενδεχόμενες επιπτώσεις και σε άλλες.
Για τα όσα διαδραματίστηκαν στο παλαιό λιμάνι της πόλης, μεγάλη ευθύνη φέρει η Αστυνομία, στην οποία έχει ανατεθεί η εφαρμογή των υγειονομικών πρωτοκόλλων. Αλλά ακόμα και αν η Αστυνομία εντόπιζε και τους 1500 «αντάρτες», το θέμα δε θα μπορούσε να θεωρηθεί λήξαν. Η προστασία της δημόσιας υγείας δεν επιτυγχάνεται με 300 ευρώ εξώδικο πρόστιμο και αυτό κάποιος πρέπει να το πει στην κ. Γιολίτη, η οποία κάθε τόσο και λιγάκι μας ενημερώνει για τον αριθμό των εξώδικων προστίμων στους παραβάτες καρναβαλιστές. Εξίσου μεγάλη ευθύνη φέρει και η δημοτική αρχή της πόλης. Η αντίδραση τεσσάρων γραμμών στο twitter του κ. Νικολαΐδη, δημάρχου της πόλης, είναι αντίδραση τύπου «νίπτω τας χείρας μου». Η κατάσταση στη Λεμεσό δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί, αποτελεσματικά, με τους παραδοσιακούς τρόπους.
Οι 1500 προσπαθούν να κρυφτούν πίσω από μια ολόκληρη πόλη, μέχρι την επόμενη φορά που θα βγουν μπροστά. Τα επόμενα εικοσιτετράωρα είναι κρίσιμα και αν τα επιδημιολογικά δεδομένα δεν βελτιωθούν, τα κλείσιμο της Λεμεσού πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Και όταν λέμε κλείσιμο εννοούμε κλείσιμο. Οι υπεύθυνοι κάτοικοι της πόλης, που θα υποστούν τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης, θα πρέπει να πάρουν την κατάσταση πάνω τους, εάν δεν θέλουν να βρεθούν εγκλωβισμένοι εντός των γεωγραφικών ορίων της επαρχίας. Γιατί αν αναμένουν από την Αστυνομία και το δήμαρχο της πόλης, τότε «ζήτω που καήκανε». Κοινώς θα κάνουν Πάσχα σε περιβάλλον καραντίνας. Στη Λεμεσό αυτοί που ακύρωσαν κάθε έννοια υπευθυνότητας είναι γνωστοί και οι μόνοι που μπορούν να τους νουθετήσουν είναι οι 236 χιλιάδες των Λεμεσιανών, που παρά την κόπωση δείχνουν υπομονή και σεβασμό πρώτα στον εαυτό τους και μετά στους γύρω τους.
Με τον τρόπο αυτό θα αποδείξουν πως η Λεμεσός δεν είναι, όπως προσπαθούν να την παρουσιάσουν οι λίγοι. Διαφορετικά ας δουν τι γίνεται στην αδελφή πόλη της διασκέδασης και του καρναβαλιού, την Πάτρα. Ψάχνουν τις κλίνες στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας με το καριοφίλι.
