Του Απόστολου Τομαρά
Την περασμένη Δευτέρα η Ελλάδα, και όχι μόνο, υποκλίθηκε μπροστά σε μια φυσιογνωμία που αποτελεί το σύμβολο της ψυχής της. Που ενέπνευσε ένα λαό από την εποχή του εμφυλίου, την ταραγμένη περίοδο του 60, την δικτατορία τη μεταπολίτευση, που μπήκε μπροστά γκρεμίζοντας πολιτικά κατεστημένα και νοοτροπίες, προκειμένου η Ελλάδα να προσπεράσει τον διχασμό του εμφυλίου, τους δεξιούς προδότες και αριστερούς πατριώτες.
Δεν δίστασε να έλθει σε ρήξη, ακόμα και με τον πολιτικό χώρο του οποίου ήταν σημαία. Ο Μίκης Θεοδωράκης -ο Μίκης όπως τον αποκαλούν οι πάντες- εκ των πραγμάτων δεν μπορούσε να ανήκει κάπου. Όπως και η Μελίνα και ο Μάνος. Ανήκαν και ανήκουν σε μια χώρα, σε όλους του Έλληνες.
Και αυτό φάνηκε σε όσους είχαν την τύχη να είναι εκεί στο Καλλιμάρμαρο. Επιβλητική φυσιογνωμία, παρά τα σημάδια του χρόνου. Όπως τότε, μετά την κατάρρευση της Χούντας που πήρε ένα λαό από το χέρι και τον σήκωσε όρθιο. Του έδωσε αυτοπεποίθηση, τον ενέπνευσε. Ο Μίκης είχε μέσα του μόνο την Ελλάδα όπου και αν βρισκόταν.
Στο Παρίσι, στο Βερολίνο, όταν χόρευε συρτάκι με το Ζορμπά - Άντονι Κουίν. Όπως και η Μελίνα, όταν δάκρυζε αγωνιζόμενη για τα Μάρμαρα για την Ελλάδα. Το Πάθος που είχε την έκανε ξεχωριστή, το Πάθος που έχει, ακόμα τον κάνει μοναδικό. Στο Καλλιμάρμαρο την περασμένη Δευτέρα ήταν όλη η Ελλάδα και ο Μίκης στάθηκε στα πόδια του, προς χάρην αυτού του λαού για να του πει «Σας αγαπώ».
Και ο λαός, του το ανταπέδωσε με συνθήματα αγάπης, όπως «Σε αγαπάμε, Μίκη» και «Σε ευχαριστούμε», που ακούστηκαν σε κενά μεταξύ τραγουδιών. Η Ελλάδα σε όποια κατάσταση και αν είναι, ποτέ δεν θα νιώσει φτωχή. Θα ευγνωμονεί αιώνια τα τέκνα της που έκαναν λάβαρο την ψυχή της.
Που κατάφεραν και κράτησαν τη σημαία λίγο πιο ψηλά, ακόμα και όταν προσπαθεί να κρατηθεί στα πόδια της. Για το Μίκη μόνο ένα ζεστό και από καρδιάς, «Σε ευχαριστούμε»
