Του Αθανάσιου Έλλις
Δεν είναι αρκετοί –προς το παρόν τουλάχιστον– αλλά υπάρχει και ένα σημαντικό τμήμα των Ρεπουμπλικανών που δεν εγκρίνει την πρωτόγνωρη στάση του Ντόναλντ Τραμπ να αμφισβητεί τη νίκη του Τζο Μπάιντεν και να τραυματίζει έτσι την εικόνα του προέδρου της Αμερικής, όχι μόνο στο εσωτερικό της χώρας, αλλά και διεθνώς. Με τη συμπεριφορά του ο απερχόμενος πρόεδρος θέλει να παραμείνει στο προσκήνιο, εξέλιξη που θα αποφέρει πολιτικά οφέλη στον ίδιο –ειδικά εάν διεκδικήσει και πάλι την προεδρία το 2024– πιθανώς και οικονομικά στις επιχειρήσεις του.
Πρόσφατη έρευνα του κέντρου «Pew» έδειξε ότι το ένα τρίτο των Ρεπουμπλικανών ψηφοφόρων διαφωνεί με την τακτική Τραμπ. Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι τα δύο τρίτα συμφωνούν, αλλά τουλάχιστον η διαίρεση της αμερικανικής κοινωνίας δεν είναι απόλυτη. Στις δημοκρατίες είναι φυσικό οι οπαδοί της κάθε πλευράς να υποστηρίζουν τον υποψήφιό τους. Αλλά εδώ το θέμα δεν είναι η διαφορά ιδεολογίας ή προτάσεων σε ό,τι αφορά την οικονομία ή τα μείζονα κοινωνικά ζητήματα. Σε αυτά επιβάλλεται και είναι υγιές να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις. Και είναι λογικό οι ψηφοφόροι του ενός κόμματος να υποστηρίζουν και να απορρίπτουν, ενίοτε με υπερβολικό τρόπο, τον αντίπαλο. Ωστόσο, εδώ έχουμε να κάνουμε με τον θεμέλιο λίθο της δημοκρατικής διαδικασίας και κατ’ επέκταση διακυβέρνησης και λειτουργίας μιας χώρας. Και όταν αυτή η χώρα είναι η σημαντικότερη του πλανήτη, είναι κάτι που δεν απασχολεί μόνον τους πολίτες της ίδιας, αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο.
Διότι η νομιμοποίηση του επόμενου προέδρου των ΗΠΑ έχει σημασία για το πώς θα διαβουλευθούν μαζί του φίλοι, εταίροι και σύμμαχοι –πρωτίστως η Ευρωπαϊκή Ενωση, στο πλαίσιο αυτό και η Ελλάδα– αλλά και γεωπολιτικοί και εμπορικοί αντίπαλοι, όπως η Κίνα και η Ρωσία. Και, φυσικά, έχει σημασία για το πώς θα τον αντιμετωπίσουν αυταρχικοί ηγέτες που αποδίδουν τεράστια σημασία στην ισχύ του εκάστοτε Αμερικανού προέδρου, όπως ο Ταγίπ Ερντογάν.
Ελπίζεται ότι μετά και την πρόσφατη υπερψήφιση του Μπάιντεν από το Κολέγιο των Εκλεκτόρων και την ανάδειξή του ως προέδρου από το Κογκρέσο σε λίγες ημέρες, ή έστω μετά την ορκωμοσία του στις 20 Ιανουαρίου, ο Ντόναλντ Τραμπ θα σταματήσει να αμφισβητεί τον ηγέτη της χώρας του και της Δύσης. Τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου, όπως και οι διεθνείς οργανισμοί, χρειάζονται έναν αξιόπιστο πρόεδρο της Αμερικής του οποίου η ηγεσία δεν αμφισβητείται και η δυνατότητα προβολής ισχύος δεν αποδυναμώνεται εκ των έσω.
