ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ας κρατήσουμε κάτι από το 2020

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Ήρθε η στιγμή που ενδεχομένως περιμέναμε. Ο αποχαιρετισμός του 2020. Για να απαλλαγούμε από έναν χρόνο που μας ανέτρεψε βεβαιότητες και που μας υπενθύμισε την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ζωής. Με την κρυφή ελπίδα ότι κάποια στιγμή ο νέος χρόνος θα μας φέρει πίσω την «κανονικότητά μας». Και με την ευχή ότι μέσα σ’ αυτή την «κανονικότητα» θα μπορέσουμε να χωρέσουμε ξανά αλώβητοι. Είναι όμως έτσι; Πρέπει να είναι έτσι; Ή μήπως οφείλουμε να είναι αλλιώς; Οφείλουμε, όσο ψυχολογικά κουρασμένοι κι αν είμαστε να μη βιαστούμε να επανέλθουμε σ’ αυτό που μέχρι πρότινος ονομάζαμε κανονικότητα. Οφείλουμε να επανεξετάσουμε αν εκείνο που βαφτίζαμε ως «κανονικό» ήταν τελικά μια λανθάνουσα πορεία, η οποία ως τέτοια ξεσκέπασε με βίαιο τρόπο αλήθειες που ηθελημένα προσπερνούσαμε, προκειμένου να συνεχίσει η πλάνη ότι όλα βαίνουν καλώς.

Μόνο που τίποτα δεν έβαινε καλώς. Και η πανδημία, αυτή η μεγάλη ανατροπή, που ανάγκασε τον πλανήτη σε παύση και που τον σημάδεψε με χιλιάδες θανάτους, αυτό μας απέδειξε. Πως τίποτα δεν βαίνει καλώς, όταν εμείς οι ίδιοι διατηρούμε ηθελημένα την πλάνη πως όλα βαίνουν καλώς. Ανήμποροι να αναμετρηθούμε με τους εαυτούς μας, με την πραγματικότητά μας και κυρίως με ένα υψηλό στόχο που να μη μετριέται σε χρήματα αλλά στην αξία της ίδιας της ζωής. Ζούμε σε ένα μικρό τόπο, θα έπρεπε να έχουμε άλλες προτεραιότητες από εκείνες που κυκλοφορούν στις μεγάλες χώρες, θα έπρεπε να μπορούμε να διατηρήσουμε την φύση μας, την ανθρωπιά μας, τους θεσμούς και τους δεσμούς που μας κάνουν πιο ανθρώπινους. Το κάναμε; Ζούσαμε έτσι πριν από την πανδημία; Κι αν ζούσαμε τότε πώς αυτός ο επικίνδυνος ιός ήρθε και ξεσκέπασε τόση μοναξιά; Και τόση εγκατάλειψη; Διότι αυτό συνέβη και ας μην πέσουμε στην παγίδα να γυρίσουμε ανώδυνα τη σελίδα όπως κάνουμε πάντα. Ας σταθούμε λιγάκι να δούμε την πραγματικότητα.

Όχι όπως την παρουσιάζουν οι τηλεοράσεις με αριθμούς και υποκείμενα νοσήματα. Ούτε όπως την παρουσιάζουν οι πολιτικοί με υπολογισμένες για την κάλπη, κάλπικες κουβέντες. Ας τη δούμε μέσα από την οπτική της ευθραυστότητας της ζωής. Και από την προοπτική μιας ζωής πιο ανθρώπινης. Με λιγότερους μοναξιασμένους ηλικιωμένους. Με περισσότερη κρατική πρόνοια για τους ευάλωτους. Με περισσότερη κριτική σκέψη για ό,τι ευάλωτο κυκλοφορεί γύρω μας. Και με περισσότερη έγνοια για τα υποκείμενα νοσήματά μας ως κοινωνία. Τα οποία οφείλουμε να τα κοιτάξουμε κατάματα προκειμένου να μη βάλουμε εμείς οι ίδιοι τη ζωή μας στον αναπνευστήρα. Προκειμένου να μη διασωληνώσουμε ό,τι έχει τη δύναμη να μας χαρίσει βάθος ψυχής. Και προκειμένου να μην εμβολιαστούμε ξανά με ένα σωρό αντισώματα απέναντι στη βλακεία, στη μετριότητα, στον διεφθαρμένο τρόπο σκέψης, στην επιδερμική ανάγνωση των γεγονότων, στην επιφανειακή αντιμετώπιση των εννοιών και στην επιδημιολογική μας τάση να προσπερνάμε τα σημαντικά προκειμένου να πορευόμαστε απαίδευτοι με τα ασήμαντα.

Ναι, μπορούμε να καλωσορίσουμε το νέο έτος με ελπίδα αλλά όχι την ελπίδα να αλλάξουν όλα γύρω μας, αλλά την ελπίδα να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι προκειμένου να συνειδητοποιήσουμε πως οφείλουμε να πορευτούμε προς ένα μεγάλωμα ψυχής. Προς ένα καλύτερο εαυτό που δεν ορίζεται από τον ατομικισμό. Προς μια καλύτερη κοινωνία που δεν καθορίζεται από την άγονη σκέψη των ηγετών της, αλλά από τη γόνιμη σκέψη των ποιητών της. Προς ένα καλύτερο αύριο όπου θα είμαστε πιο ουσιαστικοί και πιο τολμηροί να παιδευτούμε προκειμένου να εξανθρωπιστούμε. Ώστε κανείς να μην αισθάνεται μόνος, εγκαταλελειμμένος, μοναξιασμένος. Ώστε κανείς να μη φεύγει από τη ζωή χωρίς μια αγκαλιά και χωρίς να αισθάνεται μέσα του μια βαθειά αίσθηση δικαιοσύνης. Μια ανάσα χωρίζει τη ζωή από τον θάνατο, αυτό μας υπενθύμισε το 2020. Και οφείλουμε να το θυμόμαστε προκειμένου να αλλάξουμε ό,τι είναι να αλλαχτεί. Ώστε αυτή η ανάσα να είναι για τον καθένα όσο βελούδινη γίνεται, όπως ένα ανοιξιάτικο αεράκι.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X