Της Ελένης Ξένου
Ένα πολύ απλό πράγμα δεν έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να καταλάβουν οι πολιτικοί μας αρχηγοί, πως πλέον δεν πείθουν κανένα σκεπτόμενο πολίτη πως δεν έχουν όλοι τους (με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο) το χέρι βουτηγμένο μέσα στη διαπλοκή και τη διαφθορά. Κανένας άμωμος και αμόλυντος. Αυτή είναι πλέον η πεποίθηση του πολίτη και σ’αυτή την πεποίθηση έχουν συνδράμει όλοι τους, έστω κι αν μερικοί από αυτούς επιλέγουν να ποντάρουν πάνω στην «ελαττωματική» μας μνήμη προκειμένου να τη βγάλουν (νομίζουν) καθαρή. Περίτρανη απόδειξη όλων των πιο πάνω είναι η κρίση σχετικά με την ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού. Με το ΔΗΚΟ πρωτοστάτη να ξεπερνά ακόμα και τον ίδιο τον εαυτό του σε επίπεδα πολιτικής αγυρτείας, παριστάνοντας τον κορυφαίο αδιάφθορο που για το καλό μας εκβιάζει την κυβέρνηση προκειμένου να ξεσκεπάσει το πόσο διεφθαρμένη είναι. Έχοντας το απύθμενο θράσος και συνάμα το φτωχό λεξιλόγιο να μιλά για μαγκιές, καλώντας το κυβερνών κόμμα και τους κυβερνώντες να αποδείξουν πόσο μάγκες είναι.
Ποιος;Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, που η μοναδική «μαγκιά» για την οποία μπορεί να «καυχηθεί», είναι ότι έφτασε μέχρι το σημείο να μας λέει –ξεδιάντροπα μάλιστα– ότι έχει ηχογραφημένο τον πρώην υπουργό Υγείας Γιώργο Παμπορίδη, και αυτό προκειμένου να σπείρει κακά δαιμόνια για την εφαρμογή του ΓεΣΥ. Για να μην αναφέρω κι άλλα παρελθοντικά που μόνο «μαγκιά» και «αδιάφθορη» πολιτική από το συγκεκριμένο αρχηγό (και κόμμα) αποδεικνύουν. Και αντί οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί (και δη το ΑΚΕΛ που γνοιάζεται τόσο για τον λαό) να διαχωρίσουν τη θέση τους από αυτή την κορυφαία στιγμή πολιτικού λαϊκισμού και να σπεύσουν να προστατεύσουν τον σεβασμό απέναντι σε έναν πολίτη που καθημερινά υποφέρει από τις επιπτώσεις μιας πανδημίας, ακολουθήσαν όλοι τον μόνο δρόμο που ξέρουν, αυτόν της αντιπολιτευτικής μικρότητας και στενομυαλιάς. Εις βάρος του κόσμου και της νοημοσύνης του.
Όλο αυτό το τσίρκο –μόνο έτσι μπορεί να το χαρακτηρίσει ένας νοήμων άνθρωπος– περί καταψήφισης του προϋπολογισμού που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια των πολιτών, οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν κάτι πολύ μεγαλύτερο από το μπόι των ηγετών τους (βλέπε πανδημία με όλα όσα συνεπάγεται), το μόνο που αποδεικνύει είναι πως παραμένουμε έρμαια μιας επαναλαμβανόμενης πολιτικής αγυρτείας. Διότι αν όλοι αυτοί οι τύποι που παριστάνουν τώρα τους κορυφαίους αδιάφθορους λες και απευθύνονται σε ανεγκέφαλους είχαν πάνω στο πετσί τους έστω και ένα υγιές κύτταρο πατριωτισμού, θα έσπευδαν να μη φορτώσουν τον κόσμο με περαιτέρω έγνοιες και ψυχολογικά και θα φρόντιζαν ώστε να αποφορτίζουν το κλίμα παρά να το δυναμιτίζουν. Το θέμα της διαφθοράς δεν έχει να κάνει με τον κρατικό προϋπολογισμό. Εκείνο το οποίο έχει να κάνει με τον κρατικό προϋπολογισμό είναι πρωτίστως η υγεία του κόσμου και η οικονομική του κατάσταση που ήδη απειλούνται σε επικίνδυνο βαθμό.
Κι αν είναι πραγματικά μάγκες αυτοί οι τύποι που τολμούν να μιλούν για μαγκιές, τότε θα έπρεπε να κατανοήσουν πως εκείνο που χρειάζεται ο τόπος αυτή τη στιγμή είναι η δική τους υπέρβαση από τα μικροκομματικά τους συμφέροντα, ώστε να βρουν τρόπους να συνεργαστούν χωρίς να μας φορτώνουν με το ενδεχόμενο παράλυσης του κράτους (λες και δεν είμαστε ήδη στον αναπνευστήρα). Κι αν θέλουν να μιλήσουμε για πολιτική μαγκιά τότε ας εννοήσουν επιτέλους πως μάγκας είναι ο πολιτικός που αντιλαμβάνεται τι περνά ο κόσμος και όχι εκείνος που συνεχίζει αμέριμνος και δη σε καιρό πανδημίας να κάνει πολιτικά παιχνίδια εις βάρος του κόσμου. Διότι περί αυτού πρόκειται. Παριστάνουν τους αδιάφθορους και οδηγούν την κρίση στα άκρα όχι για το δικό μας καλό αλλά για το δικό τους συμφέρον. Κι αυτό είναι εξίσου εγκληματικό με εκείνο που τάχα μου πολεμούν. Διότι τους καθιστά εξίσου ανεύθυνους και επικίνδυνους με τους όποιους διεφθαρμένους κυβερνώντες, από τους οποίους θέλουν δήθεν να μας σώσουν.
